Συνέντευξη Jean Marie Le Pen στην εφημερίδα “Εμπρός”: Να ανασταλεί το δικαίωμα ασύλου!

Συνέντευξη στην Ειρήνη Δημοπούλου για την εφημερίδα “Εμπρός”

Ο Jean Marie Le Pen είναι φιλέλληνας. Έχει υπερασπιστεί το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα της Χρυσής Αυγής κατά την διάρκεια των διωγμών και φυλακίσεων, και το καλοκαίρι του 2015 παραχώρησε στο ΕΜΠΡΟΣ αποκλειστική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην κατοικία του στα περίχωρα του Παρισιού. Με αφορμή τις εκλογές που θα λάβουν χώρα τους προσεχείς μήνες σε πολλές χώρες της Ευρώπης και την Γαλλία, για τις οποίες η κόρη του, Μαρίν Λε Πεν προηγείται στις δημοσκοπήσεις, συνομιλήσαμε μαζί του. Του θέσαμε ερωτήματα για την άνοδο των πατριωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, το ευρώ, την μεταναστευτική εισβολή αλλά και την σημασία της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ.

-Κύριε Πρόεδρε, σε λίγους μήνες λαμβάνουν χώραν εκλογές σε πολλές χώρες της Ευρώπης και την Γαλλία. Τι μπορούμε να ελπίζουμε από προσωπικότητες και πατριωτικά πολιτικά κόμματα που βρίσκονται κοντά στην κατάκτηση της εξουσίας;

Πιστεύω πως υπάρχει μια πρόοδος αρκετά γενικευμένη της γνώμης των λαών διεθνώς, η οποία γίνεται εμφανής παντού σχεδόν, υπέρ θέσεων που θα μπορούσαμε να τις πούμε γενικά Δεξιές. Κατά συνέπειαν αυτοί οι σχηματισμοί εάν δεν προσκρούσουν στο μέτωπο των κατεστημένων κομμάτων που κυβερνούν, θα έχουν πράγματι την ευκαιρία να κυβερνήσουν. Πάντως, η κατάσταση, η οικονομική, κοινωνική και πολιτική, είναι αρκετά δραματική, ειδικά εάν την δούμε στο πλαίσιο της δημογραφικής επανάστασης ή αυτού που αποκαλώ «αρκτικό τόξο» και το οποίο γνωρίζει μια συνεχόμενη αποδόμηση σε σχέση με έναν εξωτερικό κόσμο που εκρήγνυται από δράση και δύναμη.

-Οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ του BRexit. Η Πρόεδρος του Front National υπόσχεται FRexit. Και στην Ελλάδα αναζωπυρώνεται η συζήτηση για το GRexit. Ποιο εκτιμάτε ότι είναι το μέλλον του ευρώ και της Ε.Ε.;

Ακούστε, πολλοί παρατηρητές διαπιστώνουν την αποδόμηση της Ε.Ε. Την αισθανόμαστε ως μια φυλακή των λαών. Η ευρωσκεπτικιστική αντίδραση αυξάνεται σε όλες τις χώρες. ειδικά στην Γαλλία όπου την εκφράζει η Μαρίν Λεπέν αλλά προσκρούει στα συμφέροντα των λόμπι από την μια μεριά και από την άλλη στην διοίκηση της Ε.Ε., η οποία αποτελεί από μόνη της ένα λόμπι το οποίο θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Βλέπουμε ότι είμαστε και εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θύματα μιας δίωξης που συνδέεται με την γνώμη μας, την ευρωσκεπτικιστική. Η διοίκηση και η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκή Κοινοβουλίου διώκουν τους βουλευτές μέλη κομμάτων που είναι ευρωσκεπτικιστικά.

– Εχετε προειδοποιήσει για τα προβλήματα που προκύπτουν από την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων. Τώρα που τα αποτελέσματα της μαζικής μετανάστευσης αρχίζουν να γίνονται εμφανή, υπάρχει πραγματικά ελπίδα για την Ευρώπη των Εθνών;

Η πρώτη αφίσα του Front National to 1972 έγραφε «Πριν να είναι πολύ αργά». Είχαμε δηλαδή ήδη την αίσθηση του επείγοντος του προβλήματος την εποχή εκείνη, πριν από 45 χρόνια. Και η κατάσταση δεν σταμάτησε να χειροτερεύει από τότε. Στον τομέα των γεννήσεων το «αρκτικό τόξο» που εκτείνεται από το Γιβραλτάρ στο Τόκυο, δεν ανάκτησε τις δυνάμεις του. Αντίθετα ο κόσμος έξω από αυτό κυριολεκτικά εκρήγνυται. Στην Συρία ο πληθυσμός από 5 εκατομμύρια έφθασε τα 20 εκατομμύρια μέσα σε 50 χρόνια. Στην Αλγερία από 8 σε 43 εκατ. Για να μην μιλήσουμε για την Αφρική όπου χώρες όπως η Νιγηρία διπλασίασαν τον πληθυσμό τους μέσα σε 25 χρόνια, από 100 σε 200 εκατομμύρια. Το μέλλον, όπως μπορούμε να το προβλέψουμε, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Όμως, πρέπει να πάρουμε μέτρα, ώστε να αποκλειστούν οι θαλάσσιοι δρόμοι το ταχύτερο δυνατό. Ειδικά, το πλέον επικίνδυνο, είναι το υποτιθέμενο δικαίωμα ασύλου που κάνει ένα είδος καθήκοντος για τις ευρωπαϊκές χώρες το να δέχονται τους τους δυστυχείς του κόσμου. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Πρέπει οπωσδήποτε να αναστείλουμε όλα αυτά τα νομοθετήματα κι ακόμη να τα καταργήσουμε.

– Ενας μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων πατριωτών ελπίζει ότι η εκλογή του νέου Αμερικανού προέδρου θα βοηθήσει στην επίλυση πολλών ευρωπαϊκών προβλημάτων. Η ελπίδα είναι βάσιμη ή πρόκειται για ένα πέρασμα από την Παγκοσμιοποίηση στην Νέα Παγκόσμια Τάξη;

Για την ώρα ο Τραμπ συμπεριφέρεται κατά τρόπον εντελώς εξαίρετο, αφού είναι ένας εκλεγμένος πολιτικός άνδρας που κάνει αυτά που υποσχέθηκε. Αυτό είναι τόσο σπάνιο, που αναστατώνει και εκπλήσσει. Για την ώρα προχωρεί αρκετά αντρίκεια προς τους στόχους τους οποίους έθεσε. Αν αυτό διαρκέσει, δεν το γνωρίζω, γιατί μπορεί να υπάρξουν αντιστάσεις πιο δυνατές από την θέλησή του, αυτό είναι πιθανόν. Αλλά στην εκλογή του υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας. Φρόντισε ο ίδιος γι’ αυτό.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/jean-marie-le-pen-sthn-efhmerida-empros-na-anastalei-to-dikaiwma-asulou#ixzz4fFCU6IjG

Gabriele Adinolfi στο “Εμπρός”: Ο Μίκης Μάντακας θα παραμείνει για πάντα στις καρδιές μας – Αποτελεί σύμβολο για την Ευρώπη της Παράδοσης!

Ζούμε σε έντονους πολιτικά καιρούς και συχνά απορροφούμαστε από την δική μας καθημερινή μάχη με τους εαυτούς μας και τους εχθρούς του Έθνους, με την ανοησία και την μικροψυχία, την προδοσία και την αδιαφορία, τόσο που, κάποτε ξεχνάμε πως πριν από μας, κάποιοι -που τιμούμε ενιαυσίως- αγωνίστηκαν σε εξίσου άγριους καιρούς. Ο Μίκης Μάντακας είναι ένας από αυτούς που δεν ευτύχησαν να δουν τον ποταμό του Ελληνικού Εθνικισμού να φουσκώνει με το κίνημα της Χρυσής Αυγής, αγωνίστηκε όμως με κάθε ικμάδα της ύπαρξής του τον αγνό και ανιδιοτελή αγώνα των εκατοντάδων Εθνικιστών που προηγήθηκαν, και τους οποίους οφείλουμε να μνημονεύουμε και να τιμούμε.

Ο Έλληνας εθνικιστής φοιτητής, που δολοφονήθηκε από ακροαριστερούς στην Ιταλία, τον Φεβρουάριο του 1975, είναι σύμβολο των αγώνων του Εθνικιστικού κινήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη, και η άνανδρη δολοφονία του σημείο αναφοράς των αγώνων ιδιαιτέρως των Ιταλών Εθνικιστών. Από κεντροαριστερή οικογένεια, παππούς του ήταν ο στρατηγός Εμμανουήλ Μάντακας που πολέμησε στις τάξεις των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ εναντίον των δυνάμεων του Ελληνικού στρατού, πατέρας του ο ταξίαρχος ε.α. Νικόλαος Μάντακας και μητέρα του η Καλλιόπη, δεδηλωμένοι αντίπαλοι του Εθνικισμού. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου στον οικισμό Παπάγου Αττικής, και τον Σεπτέμβριο του 1969 εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Ιατρικής Σχολής. Το 1972, σε μια εποχή που η Ιταλία δονούνταν από το σύνθημα «Chiave 36-Fascista dove sei?» («Κρατάμε κλειδί-κάβουρα- πού κρύβεσαι, φασίστα;») ο Εθνικιστής Μάντακας φεύγει από την Μπολόνια, προπύργιο της Ιταλικής Αριστεράς λόγω των επιθέσεων σε βάρος του, μια από τις οποίες τον καθήλωσε στο κρεβάτι για 40 μέρες, και εγκαθίσταται στην Ρώμη όπου συνεχίζει τις σπουδές του στην σχολή του Πανεπιστημίου «La Sapienza».

Γίνεται μέλος του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας και Νέων Επιστημόνων Δυτικής Ευρώπης, και τον Δεκέμβριο του 1974, στο τμήμα σπουδαστών της F.U.A.N., (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης), της φοιτητικής οργανώσεως της Νεολαίας του «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος» M.S.I. (Movimento Sociale Italiano-Destra Nationale), συγκεντρώνοντας γύρω του ιδιαίτερα τους Έλληνες φοιτητές. Για την έντονη Ιστορία της εποχής, τους αγώνες των Εθνικιστών και την δολοφονία του Μιχάλη Μάντακα, μιλά στο ΕΜΠΡΟΣ ο Gabriele Adinolfi, ο ιταλός φιλόσοφος και συγγραφέας, που έζησε την εποχή ως φοιτητής ενταγμένος στο MSI από το 1968 στην Ρώμη, και αποτελεί και ο ίδιος μέρος της.

Ο Εθνικιστής φιλόσοφος και συγγραφέας Gabriele Adinolfi συνομίλησε με το «ΕΜΠΡΟΣ» και φωτογραφήθηκε κάτω από την σημαία της Χρυσής Αυγής

Τον ρωτούμε για την εποχή και τα γεγονότα που συνδέονται με την δολοφονία του Μάντακα. «Η ένοπλη πάλη ξεκίνησε στην Ιταλία από την άκρα αριστερά η οποία είχε την βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών του ανατολικού μπλοκ, ήταν οπλισμένη από το Ισραήλ και υποκινούμενη από τους Άγγλους. Οι ακροδεξιές ομάδες αναγκάστηκαν να απαντήσουν για καθαρή άμυνα. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά όλα όσα συνέβησαν. Ήταν οι μέρες του δίκης του Achille Lollo ο οποίος είχε δολοφονήσει, βάζοντας φωτιά στο διαμέρισμα τους, μια ολόκληρη οικογένεια εθνικιστών, την οικογένεια Mattei. Οι συναγωνιστές, μετά από συγκρούσεις με τους αριστερούς, μπόρεσαν και κατέλαβαν την αίθουσα του δικαστηρίου όπου εκδικαζόταν η υπόθεση, αλλά μόνο για μια μέρα. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1975, η αστυνομία εμπόδισε τους συναγωνιστές να μπουν στην αίθουσα πάλι, και ακολούθησαν συγκρούσεις. Οι δικοί μας συγκρούστηκαν και με τους αριστερούς οι οποίοι επετέθησαν με πιστόλια. Ο Μίκης Μάντακας, σκοτώθηκε μπροστά στα γραφεία του MSI και θα παραμείνει για πάντα στις καρδιές μας. Ένας Έλληνας που δολοφονείται στην Ρώμη, αποτελεί ένα σύμβολο για την Ευρώπη της Παράδοσης, που είναι βαμμένη με αίμα».

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ρίχθηκαν εκατοντάδες σφαίρες, από τουλάχιστον πέντε διαφορετικά άτομα. Δύο από τις σφαίρες βρήκαν τον Μάντακα. Η μία σφηνώθηκε εσωτερικά του δεξιού κροτάφου του. Οι νεολαίοι του F.U.A.N. και μέλη του «Fronte Della Gioventu», τον μεταφέρουν στο εσωτερικό των γραφείων όπου παραμένουν, παρά τις νέες επιθέσεις που δέχονται, χωρίς να επεμβαίνει η αστυνομία, αφήνοντας τους ακροαριστερούς να κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους. Με την λήξη των συγκρούσεων, ένα όχημα της Πυροσβεστικής παρέλαβε το Μάντακα και τον μετέφερε στο νοσοκομείο Santo Spiritο, όπου έπεσε σε κώμα. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο San Camillus, όπου ο χειρουργός καθηγητής Καρπάνο δήλωσε : «…Το βλήμα μπήκε στην αριστερή περιοχή του βρεγματικού οστού και διέσχισε το σύνολο του κρανίου, κάνοντας να εκραγεί ο εγκέφαλος…». Στις 18:30 της 28ης Φεβρουαρίου 1975, η καρδιά του Μίκη Μάντακα σταμάτησε. Στην νεκροψία, βρέθηκαν στο σώμα του δύο σφαίρες από όπλα διαφορετικών διαμετρημάτων.

Από τους δολοφόνους του, ο Fabrizio Panzieri συνελήφθη λίγη ώρα αργότερα μετά από καταδίωξη. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 9 ετών και 6 μηνών ως φυσικός αυτουργός, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή εγγυήσεως και περιοριστικούς όρους, και στην συνέχεια διέφυγε και έγινε επιχειρηματίας στην Νικαράγουα. Ο Alvaro Lojacono, με υπόδειξη μελών του M.S.I. και της F.U.A.N. που ήταν στο δικαστήριο και τον αναγνώρισαν να πυροβολεί, καθώς και αστυνομικών που ήταν παρόντες, αναζητήθηκε αλλά δεν βρέθηκε στο πατρικό του σπίτι. Ο πατέρας του, Giuseppe Lojacono, ήταν γνωστός ευκατάστατος οικονομολόγος και συνεργάτης στο «Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Οικονομικού Προγραμματισμού». Ως συμπαραστάτες του υπέγραψαν γνωστά ονόματα της αριστερής νομενκλατούρας όπως ο Ντάριο Φο και ο Alberto Moravia. Ο Lojacono έγινε μέλος της αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης «Ένοπλοι Κομμουνιστικοί Σχηματισμοί», και στην συνέχεια των «Ερυθρών Ταξιαρχιών».

Τον Μάρτιο του 1977 αθωώθηκε, «λόγω ελλείψεως επαρκών στοιχείων που να αποδεικνύουν την συμμετοχή του». Η οργάνωση «Κόκκινη Βοήθεια», η οποία χρηματοδοτούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, φρόντισε να υπάρχουν τα οικονομικά μέσα ώστε να πληρωθούν οι δικηγόροι και να παρασχεθεί βοήθεια στους κρατουμένους. Ο Lojacono συμμετείχε στις 16 Μαρτίου 1978, στην ομάδα των Ερυθρών Ταξιαρχιών που απήγαγε τον ιταλό Πρωθυπουργό Άλντο Μόρο και σκότωσε τον σωματοφύλακά του. Χρησιμοποιώντας τις οικογενειακές του διασυνδέσεις και με τη βοήθεια βουλευτών της Ιταλικής αριστεράς, διέφυγε στην Αλγερία και έπειτα στην Ελβετία. Συνελήφθη και παρέμεινε έντεκα χρόνια στην φυλακή για την δολοφονία του δικαστή Tartaglione, όμως για την δολοφονία του Μάντακα, για την οποία καταδικάστηκε σε 16 χρονιά φυλάκισης, δεν παρέμεινε ούτε μια μέρα στην φυλακή. Το 1999, οι δολοφονίες που διέπραξε παραγράφηκαν. Έζησε στην Βραζιλία, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Το 2000 συνελήφθη από την Γαλλική αστυνομία. Οι δικηγόροι του, κατάφεραν να μην εκδοθεί στην Ιταλία, και έκτοτε ζει στην Γαλλία, παρ’ ότι εκκρεμεί σε βάρος του καταδίκη σε ισόβια για συμμετοχή του σε άλλη δολοφονία.

Επιμνημόσυνη δέηση για το Μίκη Μάντακα, έγινε την Δευτέρα 3 Μαρτίου 1975 στον ναό της Santa Chiara στην Piazza della Minerva στη Ρώμη, την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες άνθρωποι. Οι οπαδοί του MSI δέχθηκαν επιθέσεις την ώρα που πήγαιναν στην τελετή, με αποτέλεσμα βίαιες συγκρούσεις και συλλήψεις. Ο Τζόρτζιο Αλμιράντε, Γραμματέας του MSI, εκφώνησε τον επικήδειο στα σκαλιά του ναού. Η σορός του Μιχάλη Μάντακα μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ελλάδα στις 5 Μαρτίου 1975, και η κηδεία του έγινε την ίδια μέρα, παρουσία λίγων συγγενών και οικογενειακών φίλων.

Το όνομα του Μάντακα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, δόθηκε σ’ ένα τμήμα του «Μετώπου Νεολαίας». Η ομάδα «Κύκλος Μίκης Μάντακας» που λειτουργούσε στα πλαίσια της Νεολαίας του M.S.I., εξέδιδε το περιοδικό «Lotte C.M.M.» κι ένα από τα χαρακτηριστικά μηνύματα του, ήταν το «Δεν είμαστε το δηλητήριο, είμαστε το ΑΝΤΙΔΟΤΟ». Οι τοίχοι στα γραφεία των οργανώσεων «Casa Pound», «Forza Nuova», «Fiamma», «La Destra», κοσμούνται με την αφίσα του την οποία συνοδεύει η λέξη «Presente»-«Παρών». Στην Piazza del Risorgimento, την «Πλατεία Μίκη Μάντακα» που ο Μάντακας πότισε με το αίμα του, οι Ιταλοί εθνικιστές με τη συμμετοχή και Ελλήνων εθνικιστών, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο, στις 28 Φεβρουαρίου και διοργανώνουν τελετή μνήμης. Μετά την δολοφονία του Μάντακα, κατά την απάνθρωπη και μισαλλόδοξη συνήθειά τους, οι ακροαριστεροί και οι οπαδοί τους έγραψαν στους τοίχους της Ρώμης, μακάβρια συνθήματα όπως «10-100-1000 Mantakas». Οι βιαιότητες της αριστεράς συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες και στις 13 Μαρτίου ο νεολαίος Sergio Ramelli, δέχθηκε δολοφονική επίθεση και υπέκυψε μετά από 47 ημέρες πάλης με το θάνατο. Το 1980, με σκοπό την διάλυση του Εθνικιστικού Κινήματος των Ιταλών αγωνιστών, στήθηκε η υπόθεση της βομβιστικής επίθεσης στην Μπολόνια.

Ο Gabrielle Adinolfi θυμάται: «Στην πραγματικότητα στην Μπολόνια βρίσκονταν πέντε ακροαριστεροί. Δυο από αυτούς σκοτώθηκαν από την βόμβα την οποία μετέφεραν. Ένας έκτος έχασε το διαβατήριό του στην περιοχή, αλλά όπως και σε άλλες περιπτώσεις, κανείς τους δεν διώχθηκε. Μετά από μέρες, δυο από τους παρευρισκόμενους στην Μπολόνια, έχασαν την ζωή τους μεταφέροντας εκρηκτικά στην Νότια Ιταλία. Σύμφωνα με τις έρευνες των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας, αυτοί θυσιάστηκαν από κάποιους άλλους αφού το υλικό εξερράγη με ηλεκτρονική παρεμβολή από μακριά. Ο συνταγματάρχης Ostrowski της Mossad ανέλαβε την ευθύνη του γεγονότος για λογαριασμό του Ισραήλ». Τον ρωτούμε για την πορεία των σημερινών εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη και αν έχουν διδαχθεί από τις εμπειρίες των παλιότερων.

«Στην Ανατολική Ευρώπη είναι αντιδραστικά και κοινωνικά τα κινήματα. Στην Κεντρική Ευρώπη είναι ριζοσπαστικά και θεωρητικά, ενώ στην Δύση είναι ναρκισσιστικά και όχι αποτελεσματικά. Στην Ελλάδα οι συνθήκες είναι ξεχωριστές και με μεγάλη ένταση. Νομίζω ότι οι εθνικιστές πάσχουν από ένα σύνδρομο κατωτερότητας και πιστεύουν αρκετά την ισραηλινή και κομουνιστική προπαγάνδα. Αισθάνονται επάνω τους διάφορες ενοχές που δεν έχουν». Και το Αύριο της Ευρώπης; Θα καταφέρουν οι Εθνικιστές να λειτουργήσουν καταλυτικά στην δημιουργία μιας νέας Ευρώπης; «Το ελπίζω», απαντά. «Μια Ευρώπη συνομοσπονδιακή, με αρχές αυτοκρατορικές, είναι ακόμη δυνατόν να υλοποιηθεί, και είναι η μόνη ελπίδα».

ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ του Ιουλίου του 2015, ο κ. Adinolfi έστειλε αποκλειστικά για την Χρυσή Αυγή ένα μήνυμα το οποίο είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Μέσα σε λίγες γραμμές αναλύει τους λόγους για τους οποίους θα ψήφιζε ΟΧΙ, εάν ήταν Έλληνας. “Θα ψήφιζα ΟΧΙ γνωρίζοντας ότι πρόκειται για κάτι το τραγικά γελοίο, που προορίζεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να χειροτερέψει την κατάσταση. Αλλά δεν θα μπορούσα να ψηφίσω ΝΑΙ διότι θα σήμαινε την εδραίωση μιας κατάστασης σκλαβιάς, την οποία δεν θα ανεχόταν ούτε ένας είλωτας. Παρατηρώντας λοιπόν από έξω, σαν ΕλληνοΡωμαίος, θα ήλπιζα σε μια ήττα του ΟΧΙ για να φύγει από την μέση ο Τσίπρας και το τσίρκο των γραικύλων του, και γιατί στηρίζω πολλά στην Χρυσή Αυγή.

Σαν Ευρωπαίος τώρα. Σαν Έλληνας, Ρωμαίος, Γερμανός και Κέλτης, δεν θα δεχόμουνα την λογική που θέλει την σύγκρουση Τρόικα – Ελλάδα, διότι είναι διπλά λάθος. Από την μια μεριά ο Τσίπρας και οι γραικύλοι του αντιπροσωπεύουν μονάχα μερικά συμφέροντα παρασίτων, τα οποία στηρίζονται σε κοσμοπολίτες αντιευρωπαίους. Από την άλλη διότι η Τρόικα με όλη την ισχύ που διαθέτει αποτελεί πάντα έναν συμβιβασμό. Έναν συμβιβασμό τον οποίο η Γερμανία με την οικονομική της δύναμη, την βιομηχανία και την διπλωματία είναι πάντα σε θέση να εκφέρει μια πολιτική φωνή ένωσης και επομένως είναι από όλους αυτή η υπεύθυνη αλλά όχι αυτή που αποφασίζει για όλα. Έχει την μειοψηφία στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, όπου σχεδόν πάντα η Bundesbank είναι αναγκασμένη να προσκυνάει, έχει ηττηθεί στο ΔΝΤ, όπου έχουν κυριαρχήσει οι Αμερικάνοι, με αποτέλεσμα η Γερμανία να μην έχει ισχύ πάνω στην Ελλάδα, όπως δεν έχει πάνω στην Ουκρανία. Αυτοί που έριξαν την Ελλάδα στον γκρεμό ήταν οι διεθνής τοκογλύφοι, αυτοί που χειρίζονται το δολάριο και την στερλίνα. Η ιδιαιτερότητα του κυριακάτικου δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, με πολλές πιθανότητες θα είναι υπέρ της Τρόικας, ακόμη και σε περίπτωση που νικήσει το ΟΧΙ, και, κάνοντας μια τελευταία ανάλυση, θα μειώσει και άλλο την επιρροή της Γερμανίας στην Ευρώπη με αβαντάζ υπέρ των ΗΠΑ, της Αγγλίας και ό,τι άλλο φέρουν μαζί τους οι νέοι άρχοντες στον κόσμο. Εκτός και αν η κινητοποίηση παράξει στην Ελλάδα αποτελέσματα που σε μορφή ντόμινο θα μετακινήσουν το βάρος από ένα βαθύ σκοτάδι σε μια Αυγή.

Η επιθυμητή εναλλακτική λύση, είναι η Γερμανία να μπορέσει να διαλέξει τελικά μια οργανική συμμαχία με τις τσακισμένες από τους τοκογλύφους, οικονομίες, οι οποίοι, αφού τις τελείωσαν πρώτα, τώρα κάνουν τους λογοκριτές της πολιτικής λιτότητας. Μια πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά. Με λίγες λέξεις, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το δημοψήφισμα της Κυριακής. Αν γινόταν σε μέρη όπως η Ιταλία, δεν θα έκανα τίποτα άλλο εκτός από εμετό. Στην Ελλάδα όμως υπάρχει ακόμη κάτι δυνατό μέσα στις φλέβες του λαού και ελπίζουμε ότι θα κάνουν το μεγάλο χτύπημα. Αλλά οι Έλληνες που είναι μέσα στην φτώχεια, όχι όμως ταπεινωμένοι, απαντάνε με περηφάνια σε όλους, με την φράση που ο Λεωνίδας είπε στον Ξέρξη: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Έτσι μόνο θα κάνουμε την Ευρώπη των Εθνών. Με την Αθήνα, την Ρώμη, το Βερολίνο και χωρίς την Lagarde, τις Επιτροπές, τον Τσίπρα, τον Renzi, και γενικά όλα τα παιδιά του Soros”.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/gabriele-adinolfi-sto-empros-o-mikhs-mantakas-tha-parameinei-gia-panta-stis#ixzz4ZxrbuASs

Gabriele Adinolfi στο “Εμπρός”: Ο Μίκης Μάντακας θα παραμείνει για πάντα στις καρδιές μας – Αποτελεί σύμβολο για την Ευρώπη της Παράδοσης!

Ζούμε σε έντονους πολιτικά καιρούς και συχνά απορροφούμαστε από την δική μας καθημερινή μάχη με τους εαυτούς μας και τους εχθρούς του Έθνους, με την ανοησία και την μικροψυχία, την προδοσία και την αδιαφορία, τόσο που, κάποτε ξεχνάμε πως πριν από μας, κάποιοι -που τιμούμε ενιαυσίως- αγωνίστηκαν σε εξίσου άγριους καιρούς. Ο Μίκης Μάντακας είναι ένας από αυτούς που δεν ευτύχησαν να δουν τον ποταμό του Ελληνικού Εθνικισμού να φουσκώνει με το κίνημα της Χρυσής Αυγής, αγωνίστηκε όμως με κάθε ικμάδα της ύπαρξής του τον αγνό και ανιδιοτελή αγώνα των εκατοντάδων Εθνικιστών που προηγήθηκαν, και τους οποίους οφείλουμε να μνημονεύουμε και να τιμούμε.

Ο Έλληνας εθνικιστής φοιτητής, που δολοφονήθηκε από ακροαριστερούς στην Ιταλία, τον Φεβρουάριο του 1975, είναι σύμβολο των αγώνων του Εθνικιστικού κινήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη, και η άνανδρη δολοφονία του σημείο αναφοράς των αγώνων ιδιαιτέρως των Ιταλών Εθνικιστών. Από κεντροαριστερή οικογένεια, παππούς του ήταν ο στρατηγός Εμμανουήλ Μάντακας που πολέμησε στις τάξεις των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ εναντίον των δυνάμεων του Ελληνικού στρατού, πατέρας του ο ταξίαρχος ε.α. Νικόλαος Μάντακας και μητέρα του η Καλλιόπη, δεδηλωμένοι αντίπαλοι του Εθνικισμού. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου στον οικισμό Παπάγου Αττικής, και τον Σεπτέμβριο του 1969 εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Ιατρικής Σχολής. Το 1972, σε μια εποχή που η Ιταλία δονούνταν από το σύνθημα «Chiave 36-Fascista dove sei?» («Κρατάμε κλειδί-κάβουρα- πού κρύβεσαι, φασίστα;») ο Εθνικιστής Μάντακας φεύγει από την Μπολόνια, προπύργιο της Ιταλικής Αριστεράς λόγω των επιθέσεων σε βάρος του, μια από τις οποίες τον καθήλωσε στο κρεβάτι για 40 μέρες, και εγκαθίσταται στην Ρώμη όπου συνεχίζει τις σπουδές του στην σχολή του Πανεπιστημίου «La Sapienza».

Γίνεται μέλος του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας και Νέων Επιστημόνων Δυτικής Ευρώπης, και τον Δεκέμβριο του 1974, στο τμήμα σπουδαστών της F.U.A.N., (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης), της φοιτητικής οργανώσεως της Νεολαίας του «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος» M.S.I. (Movimento Sociale Italiano-Destra Nationale), συγκεντρώνοντας γύρω του ιδιαίτερα τους Έλληνες φοιτητές. Για την έντονη Ιστορία της εποχής, τους αγώνες των Εθνικιστών και την δολοφονία του Μιχάλη Μάντακα, μιλά στο ΕΜΠΡΟΣ ο Gabriele Adinolfi, ο ιταλός φιλόσοφος και συγγραφέας, που έζησε την εποχή ως φοιτητής ενταγμένος στο MSI από το 1968 στην Ρώμη, και αποτελεί και ο ίδιος μέρος της.

Ο Εθνικιστής φιλόσοφος και συγγραφέας Gabriele Adinolfi συνομίλησε με το «ΕΜΠΡΟΣ» και φωτογραφήθηκε κάτω από την σημαία της Χρυσής Αυγής

Τον ρωτούμε για την εποχή και τα γεγονότα που συνδέονται με την δολοφονία του Μάντακα. «Η ένοπλη πάλη ξεκίνησε στην Ιταλία από την άκρα αριστερά η οποία είχε την βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών του ανατολικού μπλοκ, ήταν οπλισμένη από το Ισραήλ και υποκινούμενη από τους Άγγλους. Οι ακροδεξιές ομάδες αναγκάστηκαν να απαντήσουν για καθαρή άμυνα. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά όλα όσα συνέβησαν. Ήταν οι μέρες του δίκης του Achille Lollo ο οποίος είχε δολοφονήσει, βάζοντας φωτιά στο διαμέρισμα τους, μια ολόκληρη οικογένεια εθνικιστών, την οικογένεια Mattei. Οι συναγωνιστές, μετά από συγκρούσεις με τους αριστερούς, μπόρεσαν και κατέλαβαν την αίθουσα του δικαστηρίου όπου εκδικαζόταν η υπόθεση, αλλά μόνο για μια μέρα. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1975, η αστυνομία εμπόδισε τους συναγωνιστές να μπουν στην αίθουσα πάλι, και ακολούθησαν συγκρούσεις. Οι δικοί μας συγκρούστηκαν και με τους αριστερούς οι οποίοι επετέθησαν με πιστόλια. Ο Μίκης Μάντακας, σκοτώθηκε μπροστά στα γραφεία του MSI και θα παραμείνει για πάντα στις καρδιές μας. Ένας Έλληνας που δολοφονείται στην Ρώμη, αποτελεί ένα σύμβολο για την Ευρώπη της Παράδοσης, που είναι βαμμένη με αίμα».

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ρίχθηκαν εκατοντάδες σφαίρες, από τουλάχιστον πέντε διαφορετικά άτομα. Δύο από τις σφαίρες βρήκαν τον Μάντακα. Η μία σφηνώθηκε εσωτερικά του δεξιού κροτάφου του. Οι νεολαίοι του F.U.A.N. και μέλη του «Fronte Della Gioventu», τον μεταφέρουν στο εσωτερικό των γραφείων όπου παραμένουν, παρά τις νέες επιθέσεις που δέχονται, χωρίς να επεμβαίνει η αστυνομία, αφήνοντας τους ακροαριστερούς να κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους. Με την λήξη των συγκρούσεων, ένα όχημα της Πυροσβεστικής παρέλαβε το Μάντακα και τον μετέφερε στο νοσοκομείο Santo Spiritο, όπου έπεσε σε κώμα. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο San Camillus, όπου ο χειρουργός καθηγητής Καρπάνο δήλωσε : «…Το βλήμα μπήκε στην αριστερή περιοχή του βρεγματικού οστού και διέσχισε το σύνολο του κρανίου, κάνοντας να εκραγεί ο εγκέφαλος…». Στις 18:30 της 28ης Φεβρουαρίου 1975, η καρδιά του Μίκη Μάντακα σταμάτησε. Στην νεκροψία, βρέθηκαν στο σώμα του δύο σφαίρες από όπλα διαφορετικών διαμετρημάτων.

Από τους δολοφόνους του, ο Fabrizio Panzieri συνελήφθη λίγη ώρα αργότερα μετά από καταδίωξη. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 9 ετών και 6 μηνών ως φυσικός αυτουργός, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή εγγυήσεως και περιοριστικούς όρους, και στην συνέχεια διέφυγε και έγινε επιχειρηματίας στην Νικαράγουα. Ο Alvaro Lojacono, με υπόδειξη μελών του M.S.I. και της F.U.A.N. που ήταν στο δικαστήριο και τον αναγνώρισαν να πυροβολεί, καθώς και αστυνομικών που ήταν παρόντες, αναζητήθηκε αλλά δεν βρέθηκε στο πατρικό του σπίτι. Ο πατέρας του, Giuseppe Lojacono, ήταν γνωστός ευκατάστατος οικονομολόγος και συνεργάτης στο «Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Οικονομικού Προγραμματισμού». Ως συμπαραστάτες του υπέγραψαν γνωστά ονόματα της αριστερής νομενκλατούρας όπως ο Ντάριο Φο και ο Alberto Moravia. Ο Lojacono έγινε μέλος της αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης «Ένοπλοι Κομμουνιστικοί Σχηματισμοί», και στην συνέχεια των «Ερυθρών Ταξιαρχιών».

Τον Μάρτιο του 1977 αθωώθηκε, «λόγω ελλείψεως επαρκών στοιχείων που να αποδεικνύουν την συμμετοχή του». Η οργάνωση «Κόκκινη Βοήθεια», η οποία χρηματοδοτούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, φρόντισε να υπάρχουν τα οικονομικά μέσα ώστε να πληρωθούν οι δικηγόροι και να παρασχεθεί βοήθεια στους κρατουμένους. Ο Lojacono συμμετείχε στις 16 Μαρτίου 1978, στην ομάδα των Ερυθρών Ταξιαρχιών που απήγαγε τον ιταλό Πρωθυπουργό Άλντο Μόρο και σκότωσε τον σωματοφύλακά του. Χρησιμοποιώντας τις οικογενειακές του διασυνδέσεις και με τη βοήθεια βουλευτών της Ιταλικής αριστεράς, διέφυγε στην Αλγερία και έπειτα στην Ελβετία. Συνελήφθη και παρέμεινε έντεκα χρόνια στην φυλακή για την δολοφονία του δικαστή Tartaglione, όμως για την δολοφονία του Μάντακα, για την οποία καταδικάστηκε σε 16 χρονιά φυλάκισης, δεν παρέμεινε ούτε μια μέρα στην φυλακή. Το 1999, οι δολοφονίες που διέπραξε παραγράφηκαν. Έζησε στην Βραζιλία, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Το 2000 συνελήφθη από την Γαλλική αστυνομία. Οι δικηγόροι του, κατάφεραν να μην εκδοθεί στην Ιταλία, και έκτοτε ζει στην Γαλλία, παρ’ ότι εκκρεμεί σε βάρος του καταδίκη σε ισόβια για συμμετοχή του σε άλλη δολοφονία.

Επιμνημόσυνη δέηση για το Μίκη Μάντακα, έγινε την Δευτέρα 3 Μαρτίου 1975 στον ναό της Santa Chiara στην Piazza della Minerva στη Ρώμη, την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες άνθρωποι. Οι οπαδοί του MSI δέχθηκαν επιθέσεις την ώρα που πήγαιναν στην τελετή, με αποτέλεσμα βίαιες συγκρούσεις και συλλήψεις. Ο Τζόρτζιο Αλμιράντε, Γραμματέας του MSI, εκφώνησε τον επικήδειο στα σκαλιά του ναού. Η σορός του Μιχάλη Μάντακα μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ελλάδα στις 5 Μαρτίου 1975, και η κηδεία του έγινε την ίδια μέρα, παρουσία λίγων συγγενών και οικογενειακών φίλων.

Το όνομα του Μάντακα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, δόθηκε σ’ ένα τμήμα του «Μετώπου Νεολαίας». Η ομάδα «Κύκλος Μίκης Μάντακας» που λειτουργούσε στα πλαίσια της Νεολαίας του M.S.I., εξέδιδε το περιοδικό «Lotte C.M.M.» κι ένα από τα χαρακτηριστικά μηνύματα του, ήταν το «Δεν είμαστε το δηλητήριο, είμαστε το ΑΝΤΙΔΟΤΟ». Οι τοίχοι στα γραφεία των οργανώσεων «Casa Pound», «Forza Nuova», «Fiamma», «La Destra», κοσμούνται με την αφίσα του την οποία συνοδεύει η λέξη «Presente»-«Παρών». Στην Piazza del Risorgimento, την «Πλατεία Μίκη Μάντακα» που ο Μάντακας πότισε με το αίμα του, οι Ιταλοί εθνικιστές με τη συμμετοχή και Ελλήνων εθνικιστών, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο, στις 28 Φεβρουαρίου και διοργανώνουν τελετή μνήμης. Μετά την δολοφονία του Μάντακα, κατά την απάνθρωπη και μισαλλόδοξη συνήθειά τους, οι ακροαριστεροί και οι οπαδοί τους έγραψαν στους τοίχους της Ρώμης, μακάβρια συνθήματα όπως «10-100-1000 Mantakas». Οι βιαιότητες της αριστεράς συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες και στις 13 Μαρτίου ο νεολαίος Sergio Ramelli, δέχθηκε δολοφονική επίθεση και υπέκυψε μετά από 47 ημέρες πάλης με το θάνατο. Το 1980, με σκοπό την διάλυση του Εθνικιστικού Κινήματος των Ιταλών αγωνιστών, στήθηκε η υπόθεση της βομβιστικής επίθεσης στην Μπολόνια.

Ο Gabrielle Adinolfi θυμάται: «Στην πραγματικότητα στην Μπολόνια βρίσκονταν πέντε ακροαριστεροί. Δυο από αυτούς σκοτώθηκαν από την βόμβα την οποία μετέφεραν. Ένας έκτος έχασε το διαβατήριό του στην περιοχή, αλλά όπως και σε άλλες περιπτώσεις, κανείς τους δεν διώχθηκε. Μετά από μέρες, δυο από τους παρευρισκόμενους στην Μπολόνια, έχασαν την ζωή τους μεταφέροντας εκρηκτικά στην Νότια Ιταλία. Σύμφωνα με τις έρευνες των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας, αυτοί θυσιάστηκαν από κάποιους άλλους αφού το υλικό εξερράγη με ηλεκτρονική παρεμβολή από μακριά. Ο συνταγματάρχης Ostrowski της Mossad ανέλαβε την ευθύνη του γεγονότος για λογαριασμό του Ισραήλ». Τον ρωτούμε για την πορεία των σημερινών εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη και αν έχουν διδαχθεί από τις εμπειρίες των παλιότερων.

«Στην Ανατολική Ευρώπη είναι αντιδραστικά και κοινωνικά τα κινήματα. Στην Κεντρική Ευρώπη είναι ριζοσπαστικά και θεωρητικά, ενώ στην Δύση είναι ναρκισσιστικά και όχι αποτελεσματικά. Στην Ελλάδα οι συνθήκες είναι ξεχωριστές και με μεγάλη ένταση. Νομίζω ότι οι εθνικιστές πάσχουν από ένα σύνδρομο κατωτερότητας και πιστεύουν αρκετά την ισραηλινή και κομουνιστική προπαγάνδα. Αισθάνονται επάνω τους διάφορες ενοχές που δεν έχουν». Και το Αύριο της Ευρώπης; Θα καταφέρουν οι Εθνικιστές να λειτουργήσουν καταλυτικά στην δημιουργία μιας νέας Ευρώπης; «Το ελπίζω», απαντά. «Μια Ευρώπη συνομοσπονδιακή, με αρχές αυτοκρατορικές, είναι ακόμη δυνατόν να υλοποιηθεί, και είναι η μόνη ελπίδα».

ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ του Ιουλίου του 2015, ο κ. Adinolfi έστειλε αποκλειστικά για την Χρυσή Αυγή ένα μήνυμα το οποίο είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Μέσα σε λίγες γραμμές αναλύει τους λόγους για τους οποίους θα ψήφιζε ΟΧΙ, εάν ήταν Έλληνας. “Θα ψήφιζα ΟΧΙ γνωρίζοντας ότι πρόκειται για κάτι το τραγικά γελοίο, που προορίζεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να χειροτερέψει την κατάσταση. Αλλά δεν θα μπορούσα να ψηφίσω ΝΑΙ διότι θα σήμαινε την εδραίωση μιας κατάστασης σκλαβιάς, την οποία δεν θα ανεχόταν ούτε ένας είλωτας. Παρατηρώντας λοιπόν από έξω, σαν ΕλληνοΡωμαίος, θα ήλπιζα σε μια ήττα του ΟΧΙ για να φύγει από την μέση ο Τσίπρας και το τσίρκο των γραικύλων του, και γιατί στηρίζω πολλά στην Χρυσή Αυγή.

Σαν Ευρωπαίος τώρα. Σαν Έλληνας, Ρωμαίος, Γερμανός και Κέλτης, δεν θα δεχόμουνα την λογική που θέλει την σύγκρουση Τρόικα – Ελλάδα, διότι είναι διπλά λάθος. Από την μια μεριά ο Τσίπρας και οι γραικύλοι του αντιπροσωπεύουν μονάχα μερικά συμφέροντα παρασίτων, τα οποία στηρίζονται σε κοσμοπολίτες αντιευρωπαίους. Από την άλλη διότι η Τρόικα με όλη την ισχύ που διαθέτει αποτελεί πάντα έναν συμβιβασμό. Έναν συμβιβασμό τον οποίο η Γερμανία με την οικονομική της δύναμη, την βιομηχανία και την διπλωματία είναι πάντα σε θέση να εκφέρει μια πολιτική φωνή ένωσης και επομένως είναι από όλους αυτή η υπεύθυνη αλλά όχι αυτή που αποφασίζει για όλα. Έχει την μειοψηφία στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, όπου σχεδόν πάντα η Bundesbank είναι αναγκασμένη να προσκυνάει, έχει ηττηθεί στο ΔΝΤ, όπου έχουν κυριαρχήσει οι Αμερικάνοι, με αποτέλεσμα η Γερμανία να μην έχει ισχύ πάνω στην Ελλάδα, όπως δεν έχει πάνω στην Ουκρανία. Αυτοί που έριξαν την Ελλάδα στον γκρεμό ήταν οι διεθνής τοκογλύφοι, αυτοί που χειρίζονται το δολάριο και την στερλίνα. Η ιδιαιτερότητα του κυριακάτικου δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, με πολλές πιθανότητες θα είναι υπέρ της Τρόικας, ακόμη και σε περίπτωση που νικήσει το ΟΧΙ, και, κάνοντας μια τελευταία ανάλυση, θα μειώσει και άλλο την επιρροή της Γερμανίας στην Ευρώπη με αβαντάζ υπέρ των ΗΠΑ, της Αγγλίας και ό,τι άλλο φέρουν μαζί τους οι νέοι άρχοντες στον κόσμο. Εκτός και αν η κινητοποίηση παράξει στην Ελλάδα αποτελέσματα που σε μορφή ντόμινο θα μετακινήσουν το βάρος από ένα βαθύ σκοτάδι σε μια Αυγή.

Η επιθυμητή εναλλακτική λύση, είναι η Γερμανία να μπορέσει να διαλέξει τελικά μια οργανική συμμαχία με τις τσακισμένες από τους τοκογλύφους, οικονομίες, οι οποίοι, αφού τις τελείωσαν πρώτα, τώρα κάνουν τους λογοκριτές της πολιτικής λιτότητας. Μια πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά. Με λίγες λέξεις, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το δημοψήφισμα της Κυριακής. Αν γινόταν σε μέρη όπως η Ιταλία, δεν θα έκανα τίποτα άλλο εκτός από εμετό. Στην Ελλάδα όμως υπάρχει ακόμη κάτι δυνατό μέσα στις φλέβες του λαού και ελπίζουμε ότι θα κάνουν το μεγάλο χτύπημα. Αλλά οι Έλληνες που είναι μέσα στην φτώχεια, όχι όμως ταπεινωμένοι, απαντάνε με περηφάνια σε όλους, με την φράση που ο Λεωνίδας είπε στον Ξέρξη: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Έτσι μόνο θα κάνουμε την Ευρώπη των Εθνών. Με την Αθήνα, την Ρώμη, το Βερολίνο και χωρίς την Lagarde, τις Επιτροπές, τον Τσίπρα, τον Renzi, και γενικά όλα τα παιδιά του Soros”

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/gabriele-adinolfi-sto-empros-o-mikhs-mantakas-tha-parameinei-gia-panta-stis#ixzz4YlMhFqfG

Συνέντευξη Jean Marie Le Pen στην εφημερίδα “Εμπρός”: Να ανασταλεί το δικαίωμα ασύλου!

Συνέντευξη στην Ειρήνη Δημοπούλου για την εφημερίδα “Εμπρός”

Ο Jean Marie Le Pen είναι φιλέλληνας. Έχει υπερασπιστεί το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα της Χρυσής Αυγής κατά την διάρκεια των διωγμών και φυλακίσεων, και το καλοκαίρι του 2015 παραχώρησε στο ΕΜΠΡΟΣ αποκλειστική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην κατοικία του στα περίχωρα του Παρισιού. Με αφορμή τις εκλογές που θα λάβουν χώρα τους προσεχείς μήνες σε πολλές χώρες της Ευρώπης και την Γαλλία, για τις οποίες η κόρη του, Μαρίν Λε Πεν προηγείται στις δημοσκοπήσεις, συνομιλήσαμε μαζί του. Του θέσαμε ερωτήματα για την άνοδο των πατριωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, το ευρώ, την μεταναστευτική εισβολή αλλά και την σημασία της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ.

-Κύριε Πρόεδρε, σε λίγους μήνες λαμβάνουν χώραν εκλογές σε πολλές χώρες της Ευρώπης και την Γαλλίδα. Τι μπορύμε να ελπίζουμε από προσωπικότητες και πατριωτικά πολιτικά κόμματα που βρίσκονται κοντά στην κατάκτηση της εξουσίας;

Πιστεύω πως υπάρχει μια πρόοδος αρκετά γενικευμένη της γνώμης των λαών διεθνώς, η οποία γίνεται εμφανής παντού σχεδόν, υπέρ θέσεων που θα μπορούσαμε να τις πούμε γενικά Δεξιές. Κατά συνέπειαν αυτοί οι σχηματισμοί εάν δεν προσκρούσουν στο μέτωπο των κατεστημένων κομμάτων που κυβερνούν, θα έχουν πράγματι την ευκαιρία να κυβερνήσουν. Πάντως, η κατάσταση, η οικονομική, κοινωνική και πολιτική, είναι αρκετά δραματική, ειδικά εάν την δούμε στο πλαίσιο της δημογραφικής επανάστασης ή αυτού που αποκαλώ «αρκτικό τόξο» και το οποίο γνωρίζει μια συνεχόμενη αποδόμηση σε σχέση με έναν εξωτερικό κόσμο που εκρήγνυται από δράση και δύναμη.

-Οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ του BRexit. Η Πρόεδρος του Front National υπόσχεται FRexit. Και στην Ελλάδα αναζωπυρώνεται η συζήτηση για το GRexit. Ποιο εκτιμάτε ότι είναι το μέλλον του ευρώ και της Ε.Ε.;

Ακούστε, πολλοί παρατηρητές διαπιστώνουν την αποδόμηση της Ε.Ε. Την αισθανόμαστε ως μια φυλακή των λαών. Η ευρωσκεπτικιστική αντίδραση αυξάνεται σε όλες τις χώρες. ειδικά στην Γαλλία όπου την εκφράζει η Μαρίν Λεπέν αλλά προσκρούει στα συμφέροντα των λόμπι από την μια μεριά, και από την άλλη στην διοίκηση της Ε.Ε., η οποία αποτελεί από μόνη της ένα λόμπι το οποίο θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Βλέπουμε ότι είμαστε και εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θύματα μιας δίωξης που συνδέεται με την γνώμη μας την ευρωσκεπτικιστική. Η διοίκηση και η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκή Κοινοβουλίου διώκουν τους βουλευτές μέλη κομμάτων που είναι ευρωσκεπτικιστικά.

– Εχετε προειδοποιήσει για τα προβλήματα που προκύπτουν από την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων. Τώρα που τα αποτελέσματα της μαζικής μετανάστευσης αρχίζουν να γίνονται εμφανή, υπάρχει πραγματικά ελπίδα για την Ευρώπη των Εθνών;

Η πρώτη αφίσα του Front National to 1972 έγραφε «- Πριν να είναι πολύ αργά». Είχαμε δηλαδή ήδη την αίσθηση του επείγοντος του προβλήματος την εποχή εκείνη, πριν από 45 χρόνια. Και η κατάσταση δεν σταμάτησε να χειροτερεύει από τότε. Στον τομέα των γεννήσεων το «αρκτικό τόξο» που εκτείνεται από το Γιβραλτάρ στο Τόκυο, δεν ανάκτησε τις δυνάμεις του. Αντίθετα ο κόσμος έξω από αυτό κυριολεκτικά εκρήγνυται. Στην Συρία ο πληθυσμός από 5 εκατομμύρια έφθασε τα 20 εκατομμύρια μέσα σε 50 χρόνια. Στην Αλγερία από 8 σε 43 εκατ. Για να μην μιλήσουμε για την Αφρική όπου χώρες όπως η Νιγηρία διπλασίασαν τον πληθυσμό τους μέσα σε 25 χρόνια, από 100 σε 200 εκατομμύρια. Το μέλλον, όπως μπορούμε να το προβλέψουμε, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Όμως, πρέπει να πάρουμε μέτρα, ώστε να αποκλειστούν οι θαλάσσιοι δρόμοι το ταχύτερο δυνατό. Ειδικά, το πλέον επικίνδυνο, είναι το υποτιθέμενο δικαίωμα ασύλου που κάνει ένα είδος καθήκοντος για τις ευρωπαϊκές χώρες το να δέχονται τους τους δυστυχείς του κόσμου. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Πρέπει οπωσδήποτε να αναστείλουμε όλα αυτά τα νομοθετήματα κι ακόμη να τα καταργήσουμε.

– Ενας μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων πατριωτών ελπίζει ότι η εκλογή του νέου Αμερικανού προέδρου θα βοηθήσει στην επίλυση πολλών ευρωπαϊκών προβλημάτων. Η ελπίδα είναι βάσιμη ή πρόκειται για ένα πέρασμα από την Παγκοσμιοποίηση στην Νέα Παγκόσμια Τάξη;

Για την ώρα ο Τραμπ συμπεριφέρεται κατά τρόπον εντελώς εξαίρετο, αφού είναι ένας εκλεγμένος πολιτικός άνδρας που κάνει αυτά που υποσχέθηκε. Αυτό είναι τόσο σπάνιο, που αναστατώνει και εκπλήσσει. Για την ώρα προχωρεί αρκετά αντρίκεια προς τους στόχους τους οποίους έθεσε. Αν αυτό διαρκέσει, δεν το γνωρίζω, γατί μπορεί να υπάρξουν αντιστάσεις πιο δυνατές από την θέλησή του, αυτό είναι πιθανόν. Αλλά στην εκλογή του υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας. Φρόντισε ο ίδιος γι’ αυτό.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/jean-marie-le-pen-sthn-efhmerida-empros-na-anastalei-to-dikaiwma-asulou#ixzz4Y0upx6CF

Αφιέρωμα “Εμπρός” στο BREXIT: Γράφουν οι Nick Griffin, Lorenzo Fontana, Simone di Stefano, Daniel Carlsen και Γεώργιος Επιτήδειος

Οι κραδασμοί από το βρετανικό δημοψήφισμα εξακολουθούν -και θα εξακολουθούν για πολύ καιρό- να συγκλονίζουν την διεθνή οικονομική και πολιτική ζωή. Στις επόμενες σελίδες, κορυφαίοι Ευρωπαίοι Εθνικιστές πολιτικοί, σχολιάζουν για τους αναγνώστες της ΕΜΠΡΟΣ, τα αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος, αναλύουν τις συνέπειες μιας πιθανής εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και το μέλλον της Ευρώπης.

Nick Griffin, Αντιπρόεδρος της Alliance for Peace and Freedom

Πόλεμος εναντίον της πλειοψηφίας του βρετανικού λαού

Σκοπός να εκτροχιαστεί η διαδικασία του Brexit και να κρατήσουν την Βρετανία στην Ε.Ε. ή να μετατρέψουν την αποχώρησή της σε ερείπια ώστε να μην τολμήσει να την ακολουθήσει άλλη χώρα

Μέσα σε λίγες μέρες, από την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος, απόφαση εντελώς απρόβλεπτη και χωρίς πάτρονες, να αψηφήσει τις απειλές του Κατεστημένου και τα κύμματα προπαγάνδας και να ψηφίσει υπέρ του Brexit, ο τρόπος αντεπίθεσης των Παγκοσμιοποιητών γίνεται ήδη ξεκάθαρος. Το εάν η προσπάθειά τους θα καρποφορήσει είναι ένα άλλο θέμα, αλλά ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρώτα, μια ενορχηστρωμένη επίθεση στην λίρα και τις μεγάλες μετοχές ώστε να ασκήσουν οικονομική πίεση και να δικαιολογήσουν τις ίδιες τις προφητείες τους για καταστροφή τις οποίες προέβαλε το ηττηθέν στρατόπεδο του «Remain».

Δεύτερον, μαζική ψυχολογική πίεση από οργανώσεις που εμφανίζονται ως οργανώσεις πολιτών αλλά στην πραγματικότητα χρηματοδοτούνται από τις Βρυξέλλες και τον George Soros. Η αιχμή του δόρατος αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας είναι αυτήν την στιγμή η συγκέντρωση υπογραφών για δεύτερο δημοψήφισμα που έχουν ήδη περάσει τα τρία εκατομμύρια, αν και δεκάδες χιλιάδες ψεύτικες υπογραφές βρέθηκαν και αφαιρέθηκαν. Τρίτον, η χρήση άλλων ομάδων της «ανοιχτής κοινωνίας» (σημ. ΕΜΠΡΟΣ: η Open Society του Soros) οι οποίες διενεργούν δημοσκοπήσεις της «προοδευτικής» κοινής γνώμης ώστε να διαπιστωθεί ποια θέματα και ποιες επιθέσεις εναντίον του Brexit θα είναι πιο αποτελεσματικές. Αυτή είναι μια τακτική η οποία διδάσκεται στους εκπαιδευόμενους στις «χρωματιστές επαναστάσεις». Τα μαθήματα αυτά δημιουργήθηκαν πάνω στις προτάσεις του Gene Sharp (σημ. ΕΜΠΡΟΣ: Ο Sharp, γεν. 1928, είναι ο ιδρυτής του Ιδρύματος Albert Einstein, μιας ΜΚΟ για την προώθηση της μη-βίαιης δράσης) που τώρα διαμορφώνει ο John Carlane, φιλελεύθερος διεθνιστής, πρώην αξιωματικός των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων ο οποίος μεταστράφηκε σε επικεφαλής του Ταμείου για την Εκπαίδευση και Κατάρτιση για την Ειρήνη. Τέταρτον, την κινητοποίηση πλήθους «αγανακτισμένων» και έτοιμων για βία διαδηλωτών στο Λονδίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις.

Παρά το γεγονός ότι πολλοί από την Βρετανική άκρα Αριστερά υποστήριξαν το Brexit, συμμορίες με κομμουνιστικές και αναρχικές σημαίες είναι στους δρόμους, υποτίθεται για να υπερασπιστούν τις εθνικές μειονότητες και ήδη έχουν συμμετάσχει σε επιθέσεις σε γνωστούς , ή όσους υποψιάζονται για υποστηρικτές, του Brexit. Πέμπτον, το σώμα των αγορασμένων από την CIA και την φιλελεύθερη αφρόκρεμα προπαγανδιστών, ψεύδονται και κάνουν το παν για να εκμεταλλευθούν όλα τα παραπάνω σε μια προσπάθεια να φοβίσουν την «μαλακή» ψήφο όσων ψήφισαν υπέρ του Brexit ώστε να αλλάξουν γνώμη και να αποκτήσουν ανοδικό ρυθμό ώστε να χρησιμοποιήσουν τις αναμενόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου ως ένα de facto δεύτερο δημοψήφισμα.

Ο σκοπός αυτού του συνδυαστικού πολέμου εναντίον της πλειοψηφίας του βρετανικού λαού είναι να εκτροχιαστεί η όλη διαδικασία του Brexit και να κρατήσουν την Βρετανία στην Ε.Ε. ή να μετατρέψουν την αποχώρησή της σε τέτοια ερείπια που να μην τολμήσει να την ακολουθήσει άλλη χώρα. Αυτό εξηγεί γιατί ο Πρωθυπουργός Cameron ήδη παρέβη την υπόσχεση που είχε δώσει ότι σε περίπτωση που υπερψηφισθεί η έξοδος, θα ενεργοποιούσε το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισσαβόνας ώστε να τεθεί σε κίνηση η διαδικασία του Brexit. Εχει γίνει πλέον προφανές ότι η φιλοευρωπαϊκή ελίτ δεν έχει σκοπό να επιτρέψει τέτοια ενόχληση όπως η δημοκρατικά εκφρασμένη θέληση του βρετανικού λαού, και να διαταραχθεί η διαδικασία μιας διαρκώς στενότερης ένωσης ή η γεωπολιτική «αναγκαιότητα» της διατήρησης μιας ενωμένης Ε.Ε. απέναντι στην διαρκώς βαθύτερη αντιπαράθεση με την Ρωσία.Πριν από την ψήφο της περασμένης Πέμπτης, το στρατόπεδο της κυριαρχίας των Βρυξελλών μετήλθε κάθε μέσου, με νοθεία σε όλα τα επίπεδα, και με την ανερυθρίαστη εκμετάλλευση της δολοφονίας της Jo Cox, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως βέβαιο για την εξασφάλιση μιας χειραγωγημένης αλλά ξεκάθαρης ψήφου υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. Παρά την αποτυχία της εκστρατείας τους, μια ηχηρή μειοψηφία των σκληροπυρηνικών ευρωπαϊστών, με επικεφαλής τον μεγαλόσχημο Λόρδο Heseltine των Τόρις, το μετριοπαθές Εργατικό κόμμα και βουλευτές όπως ο David Lammy και ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Tim Farron, δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος.

Αντιθέτως προσπαθούν απελπισμένα να δώσουν στην φιλελεύθερη ελίτ την εμπιστοσύνη και το θάρρος για την μεγαλύτερη επίδειξη αλαζονείας, αρνούμενοι στον βρετανικό λαό το δικαίωμα να εφαρμοστεί η απόφασή του για Brexit. Θα τα καταφέρουν; Δεν υπάρχει τρόπος να το ξέρουμε. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι το σχέδιό τους, και το ίδιο πάνω-κάτω πέτυχε στην Γαλλία, την Ολλανδία και την Ιρλανδία. Επομένως να είστε σίγουροι ότι νομίζουν τουλάχιστον πως θα τα καταφέρουν. Μην περιμένετε σταθερότητα και βεβαιότητα σύντομα.

Lorenzo Fontana, Αντιπρόεδρος της Λέγκα του Βορά και ευρωβουλευτής

Εύχομαι το Brexit να μπορέσει να αποτελέσει ένα θετικό τράνταγμα για την Ευρώπη, η οποία βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Ή θα αναδιοργανωθεί ριζικά σε σχέση με τον σεβασμό στην ταυτότητα των λαών ξαναβλέποντας κάποιες συμφωνίες και τηρώντας κάποιες άλλες, ή αλλιώς θα φύγουν και άλλα κράτη και όλη η Ε.Ε. θα διαλυθεί. Το πρόβλημα δεν είναι να κλείσουμε τα πάντα σε μια συζήτηση με θέμα «Ευρώπη όχι ή Ευρώπη ναι». Το σημείο κλειδί είναι, όπως η Λέγκα του Βορά πιστεύει, να δούμε τι Ευρώπη θέλουμε. Εμείς πιστεύουμε σε μια Ευρώπη που θα είναι βασισμένη πάνω στα θεμέλια του σεβασμού των αυτόνομων κρατών, τόσο στον πολιτισμό όσο και στην οικονομία. Μας αποκαλούν λαϊκιστές, αλλά εμείς έχουμε καταγγείλει πολύ νωρίτερα, αυτό που δεν λειτουργεί στην ΕΕ. Τα γεγονότα μας δικαίωσαν και εμείς ξαναλέμε την πρότασή μας: Η Ε.Ε. να αλλάξει και να γίνει πραγματικά υπέρ της ταυτότητας και δίπλα στους λαούς. Αλλιώς, συνεχίζοντας αυτή την πολιτική και σφυρίζοντας αδιάφορα για ό,τι συμβαίνει, θα είναι μάρτυρες μιας μαζικής αυτοκτονίας.

Simone di Stefano, Αντιπρόεδρος της Casa Pound

Είμαστε ικανοποιημένοι. Είναι ένα αποτέλεσμα που απογυμνώνει τους θεσμούς και φέρει σε δυσκολία αυτήν την ΕΕ, ξεκινώντας από το ότι ένας λαός διαλέγει την κυριαρχία του. Η πλειοψηφία των Εγγλέζων αποφάσισε, και τα υπόλοιπα περί φτωχών που ψηφίζουν ή περί παγκοσμίου ναυαγίου… περιττεύουν. Στις Βρυξέλλες δεν θα δημιουργηθεί ποτέ ένας οργανισμός που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών και της πραγματικής οικονομίας, αλλά αυτό που θα διοικεί τα πάντα στο τέλος θα είναι τα διεθνή λόμπι και οι πολυεθνικές. Όλα αυτά είναι εις βάρος των λαών και ελπίζω σε 5 χρόνια η ΕΕ να διαλυθεί. Εμείς θέλουμε μια Ιταλία κυρίαρχη με την δικιά της οικονομία, όχι απομονωμένη, φυσικά, αλλά με συνεργασίες, όπως με την Ρωσία, την Ιαπωνία κτλ. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η Ελλάδα, και ξέρω ότι οι μοναδικοί που παλεύουν γι’ αυτό είναι το κίνημά σας, η Χρυσή Αυγή. Μόνοι μας θα πρέπει να πείσουμε τους λαούς μας ότι η ΕΕ δεν είναι ο κόσμος όλος…

Daniel Carlsen, Πρόεδρος του Danskernes Parti

Πιστεύω ότι το Brexit, είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα από τον καιρό της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Το θετικό αποτέλεσμα του Brexit είναι ότι το δημοψήφισμα έδειξε ότι οι λαοί μπορούν να πούνε την γνώμη τους και να αποφασίσουν, παρόλο που έχουν να τα βάλουν με ένα σύστημα δυνατό όπως αυτό της ΕΕ. Αυτό φέρει και αισιοδοξία και ελπίδα σε όλους τους Ευρωπαίους εθνικιστές για να οδηγήσουν τους λαούς τους έξω από τα σκοτεινά μονοπάτια. Ακόμη και σε αυτές τι δύσκολες εποχές, οι λαοί πρέπει να παλέψουν για να αλλάξουν τα πράγματα και να νικήσουν!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ (Αντιστράτηγος ε.α., Ευρωβουλευτής Χρυσής Αυγής): «Πολιτικά τα αίτια του Brexit»

Η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που σχολίασαν το αποτέλεσμα, τις αιτίες και τις συνέπειες του βρετανικού δημοψηφίσματος, εστίασαν το ενδιαφέρον τους στις οικονομικές παραμέτρους της εξόδου, χωρίς να ασχοληθούν, στον βαθμό τουλάχιστον που έπρεπε, με τα βαθύτερα και ουσιαστικά αίτια που καθόρισαν την συμπεριφορά των Βρετανών.

Η «ειδική σχέση» Βρετανίας Ε.Ε.

Επί της ουσίας, η Μεγάλη Βρετανία, ήταν ανέκαθεν με το ένα πόδι έξω από την ΕΟΚ, όσο μετέπειτα και από την Ε. Ε. Είχε πάντοτε δικό της νόμισμα, γεγονός που της έδινε εθνική ανεξαρτησία. Δεν ήταν μέλος της Συνθήκης Σέγκεν, οπότε ήλεγχε αποτελεσματικά (ως νησί) όλους όσους εισήρχοντο σε αυτό. Επιπλέον, λόγω των τραπεζικών κολοσσών του Σίτυ, ασκούσε πλήρη έλεγχο των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα να είναι πάντοτε σε θέση να απορροφά τους κατά διαφόρους καιρούς κραδασμούς της παγκόσμιας οικονομίας. Συνεπώς και τώρα, μετά το BREXIT, δεν θα δυσκολευθεί να αντιμετωπίσει τις όποιες αναταράξεις υπάρξουν, και αυτό έχει ήδη επαληθευθεί. Εντός δύο ημερών από την Δευτέρα 27/6/2016, οπότε υπήρξε αγωνία και προβληματισμός στα Διεθνή Χρηματιστήρια, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και, την Τετάρτη 29/6/2016, το χρηματιστήριο του Λονδίνου έκλεισε με μικρή άνοδο του δείκτη τιμών. Άλλο σημαντικό στοιχείο της οικονομίας είναι το ότι οι συναλλαγές της Μεγάλης Βρετανίας με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες είναι σχεδόν πλήρως ισορροπημένες, από δε τα λιμάνια της Ολλανδίας πραγματοποιούνται όλες οι διακινήσεις των εμπορευμάτων, κυρίως από την Γερμανία και τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης προς την Βρετανία και αντιστρόφως. Άρα δεν θα υπάρξουν δυσκολίες στο να βρεθεί ένα εμπορικό modus vivendi (τρόπος συμβιώσεως) με τις χώρες της Ε.Ε.

Πολιτικά τα αίτια της εξόδου

Με άλλα λόγια, τα αίτια της εξόδου της Μ. Βρετανίας δεν είναι οικονομικά. Είναι πολιτικά. Από την στιγμή κατά την οποία διευρύνθηκε (2004) με την είσοδο σε αυτή των περισσότερων πρώην ανατολικών κρατών που τα ήλεγχαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία, η Ε.Ε. μετατράπηκε από οικονομική σε πολιτική ένωση. Σταδιακά, η Γερμανία επέβαλε την κυριαρχία της στην Ένωση κάτι το οποίο ήλθε σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Μ. Βρετανίας η οποία συνεχώς αντιδρούσε στις γερμανικές πολιτικές. Κατά συνέπεια η συνοχή και η αλληλεγγύη των κρατών-μελών έπαψε να υπάρχει.

Τα επιχειρήματα του Φάρατζ

Η αιχμή του δόρατος της εκστρατείας του Φάρατζ υπέρ του BREXIT, ήταν ότι δεν ανεχόμαστε να είμαστε κάτω από την γερμανική κυριαρχία. Το δεύτερο βασικό του επιχείρημα ήταν ότι δεν θέλουμε να έχουμε της τύχη της Ελλάδος την οποία, για να σώσετε το Ευρώ, από ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα την καταντήσατε μια χώρα τριτοκοσμική. Αυτά, σε συνδυασμό με τις πολιτικές της λιτότητας που εξαθλίωσαν τις μεσαίες και χαμηλές κοινωνικές τάξεις, και κυρίως εκείνες των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στους Βρετανούς ψηφοφόρους των αντίστοιχων κοινωνικών και οικονομικών τάξεων οι οποίοι ψήφισαν Brexit σε ποσοστό 64%.

Η «γερμανική» Ε.Ε.

Με την επιβολή της βουλήσεως της Γερμανίας, η Ε.Ε. εφαρμόζει εξωτερική πολιτική η οποία, σε πολλές περιπτώσεις θίγει τα συμφέροντα των Ευρωπαίων αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των μισθωτών. Η Ε.Ε δεν ασχολείται πλέον με τα προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητα αλλά και το μέλλον του πολίτη όπως είναι πρωτίστως η απώλεια θέσεων εργασίας και η ανεργία, κυρίως των νέων. Πολλές είναι επίσης, σε πολλές χώρες της Ε.Ε. και οι περιπτώσεις ελλείψεως δημοκρατίας και παραβιάσεως των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Χαρακτηριστική περίπτωση οι διώξεις που υπέστει και εξακολουθεί να υφίσταται στη χώρα μας, το Κίνημα μας. Η χαριστική βολή βεβαίως δόθηκε με την ανεξέλεγκτη ροή λαθρομεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα και η ανησυχία που προκλήθηκε από την παρείσφρυση φανατικών τζιχαντιστών μεταξύ αυτών και την αδυναμία της Ε.Ε. να ελέγξει την κατάσταση αυτή. Αυτό αποτέλεσε και το τρίτο βασικό επιχείρημα των οπαδών του Brexit. Η έξοδος λοιπόν της Βρετανίας από την Ε.Ε. δεν επήλθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ήταν αποτέλεσμα μιας λογικής αντιδράσεως των Βρετανών που δεν χρειάσθηκε να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια για να πεισθούν ότι το συμφέρον της χώρας τους εξυπηρετείτο με την έξοδό της από την Ε.Ε. [Οι Βρετανοί συνεπώς δεν τιμώρησαν της ιδέα της Ε.Ε, αλλά την μορφή που έχει λάβει στις ημέρες μας η Ε.Ε.] Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί πως οι γηγενείς Βρετανοί ψήφισαν υπέρ του Brexit σε ποσοστό 60% ενώ οι Ασιατικής και Αφρικανικής καταγωγής Βρετανοί κατά 40%. Οι Χριστιανοί ψήφισαν Brexit κατά 57%, ενώ οι Μουσουλμάνοι ψήφισαν υπέρ της παραμονής κατά 70%. Βλέπουμε δηλαδή πως οι βρετανοποιημένοι μετανάστες, λίγο έλειψε να κρίνουν το μέλλον της χώρας προς μια κατεύθυνση αντίθετη με τα συμφέροντα του κράτους. Η κατάσταση αυτή πρέπει να ανησυχεί εμάς τους Έλληνες διότι, στην πατρίδα μας, οι εκάστοτε δοσίλογες κυβερνήσεις δεν διστάζουν να χορηγούν στους πάσης φύσεως μετανάστες όχι μόνο την υπηκοότητα αλλά και την ιθαγένεια.

Η επόμενη ημέρα

Η επομένη ημέρα σηματοδοτεί σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην γηραιά ήπειρο. Οι οπαδοί της παγκοσμιοποιήσεως μετά το σοκ που υπέστησαν αρχίζουν να ψελλίζουν πως πρέπει η Ε.Ε. να επανέλθει στις ρίζες της, δηλαδή τις αρχές και τις αξίες επί των οποίων στηρίχθηκε η δημιουργία της. Είναι δεδομένο ότι τα ευρωσκεπτικιστικά και τα εθνικιστικά κόμματα θα αυξήσουν την επιρροή τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και θα ασκήσουν πιέσεις στις διεφθαρμένες κυβερνήσεις των χωρών τους να κινηθούν προς την κατεύθυνση της εξυπηρετήσεως των συμφερόντων του έθνους. Εμείς ως Χρυσή Αυγή, θα εξακολουθήσουμε να παραμένουμε στην πρωτοπορία του εθνικού αγώνος τόσο στο εσωτερικό μέτωπο, όσο και σε εκείνο της Ευρωβουλής.

Οι θέσεις μας είναι διαφανείς και απαράλλακτες και καθημερινά αποδεικνύονται σωστές και πραγματιστικές. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να τις υποστηρίζουμε και να αυξάνουμε την αποδοχή μας από την κοινωνία της πατρίδος μας. Οι Βρετανοί δεν χρειάσθηκε μεγάλη προσπάθεια να πεισθούν και δεν δίστασαν να κάνουν το σωστό στην κατάλληλη στιγμή, θέτοντας το εθνικό τους συμφέρον υπεράνω άλλων σκοπιμοτήτων. Ο δικός μας αγώνας έχει πολλά κοινά σημεία με τον δικό τους και θα τον συνεχίσουμε μέχρι την τελική νίκη, η οποία θα μας δώσει την δυνατότητα να κυβερνήσουμε και να σώσουμε την πατρίδα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/afierwma-empros-sto-brexit-grafoun-oi-nick-griffin-lorenzo-fontana-simone-d#ixzz4Dl2zEWoM

Ολόκληρη η συνέντευξη του Ζαν Μαρί Λε πεν στην εφημερίδα “Εμπρός”: “Η Χρυσή Αυγή είναι ο μοχλός που θα θέσει σε κίνηση την Ευρώπη!”

Συνέντευξη στην Ειρήνη Δημοπούλου

Τον αποκαλούν «Το Μενίρ». Είναι ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της γενιάς του, που σημάδεψε την Ιστορία της σύγχρονης Γαλλίας αλλά και των εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, δίνοντάς τους ώθηση στον κεντρικό πολιτικό στίβο. Μαχητικός, με καυστικό χιούμορ και ενθουσιασμό μικρού παιδιού, ο Ζαν Μαρί Λεπέν είναι αναμφίβολα μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Συναντηθήκαμε ένα απόγευμα στο σπίτι του λίγο έξω από το Παρίσι. Σε μια συζήτηση που κράτησε κοντά δυο ώρες, μιλήσαμε για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το Αύριο των Λαών της.

Για την Χρυσή Αυγή

Συζητάμε για τις διώξεις εναντίον της Χρυσής Αυγής. Για την πορεία της, και για το μέλλον των εθνικιστικών κινημάτων. «Καταλαβαίνω τι περνάει η Χρυσή Αυγή γιατί έχω κυνηγηθεί, και έχω υποστεί αδικίες. Αλλά θα σας πω κάτι. Ο δικαστής που με δίκασε, κατηγορείται τώρα για απάτη ως μέλος εγκληματικής οργανώσεως. Και ξέρετε, του κάνω την χάρη και ζω με την ελπίδα ότι θα τον δω με χειροπέδες πίσω από τα κάγκελα». «Τα ΜΜΕ έχουν δύναμη, το έχω ζήσει, αλλά εγώ έχω τις πεποιθήσεις μου. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να διπλωθούμε στα δύο για χάρη τους!».

«Εγώ τους Ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής τους ξέρω. Τους σφίγγω το χέρι. Ξεχωρίζουν. Και χαίρομαι γιατί όταν χαιρετάω τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, οι άλλοι εκνευρίζονται». «Η Χρυσή Αυγή είναι η μανιβέλα που θα βάλει σε κίνηση την Ευρώπη. Λέει, «δείτε, είναι δυνατόν, γίνεται».

Δεν αρκούν μόνο τα σύνορα. Χρειάζεται και η θέληση να τα διαφυλάξουμε

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε άμυνα. Δεν έχουμε σύνορα. Αλλά δεν αρκούν μόνον τα σύνορα. Χρειάζεται και η θέληση να τα διαφυλάξουμε. Για να ζήσεις, πρέπει να έχεις την θέληση να ζήσεις. Πρέπει να πιστεύεις στην αναγκαιότητα της δικής σου ζωής, πρώτα. Πώς θα την υπερασπιστείς; Δεν μιλώ θεωρητικά. Εγώ έχω ζήσει τον πόλεμο. Ξέρετε πόσοι Μουσουλμάνοι ζουν στην Γαλλία; Δεν μπορώ να σας πω! Είναι ένας αριθμός ταμπού. Δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε, γιατί αλλιώς θα χαρακτηριστούμε εγκληματίες. Ο Αζούζ Μπεγκάγκ (σ.σ. Κοινωνιολόγος, πρώην υπουργός για θέματα ισότητας στην κυβέρνηση Βιλπέν από το 2005 ως το 2007) λέει ότι κατά την γνώμη του είναι 15 με 20 εκατομμύρια Στην περιοχή της Προβηγκίας και της Κυανής Ακτής όπου εκλέγομαι, στα σχολεία μόλις ο ένας στους τρεις μαθητές είναι Ευρωπαίος εξ αίματος. Και στην Κορσική, ακόμη, το 30% είναι μαροκινοί. Είχαμε κατ’ αρχήν τους βορειοαφρικανούς στους οποίους τα τελευταία χρόνια προστίθενται μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική. Τις προάλλες καμιά σαρανταριά μπήκαν σε ένα λύκειο και έψαχναν έναν Άραβα μαθητή. Κρατούσαν μπαλτάδες του χασάπη, καταλαβαίνετε, αν τον έβρισκαν θα τον έκοβαν κομμάτια».

Η συζήτηση έρχεται στην Ελλάδα. «Εάν ο κύριος Ερντογάν πει «πηγαίνετε στα Δωδεκάνησα. Δεν έχετε παρά να πάρετε μερικές βάρκες. Θα βρείτε μερικούς ηλικιωμένους κυρίους και κυρίες, πολύ ευγενικούς. Πηγαίνετε στην Σύμη, στην Πάτμο, και καταλάβετε την γη. Τι θα συμβεί; Τίποτε! Μόνο στην Ρόδο αν πάνε, θα διαμαρτυρηθεί η πρεσβεία της Σουηδίας. Αλλά εκτός από αυτό, τίποτε άλλο. Οι Τούρκοι είναι 100 εκατομμύρια. Κι άλλα 100 εκατομμύρια τουρκόφωνοι. Είναι δυναμικοί. Τι μπορεί να τους σταματήσει, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική; Στην αρχή, οι μετανάστες πήγαιναν τοίχο-τοίχο. Τώρα, απαιτούν. Αύριο, θα απειλούν. «Τα δικαιώματά μου! Τα δικαιώματα των παιδιών μου!».

Δημογραφικό, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης

«H Ευρώπη είναι η μόνη περιοχή του κόσμου που βρίσκεται σε δημογραφικό μαρασμό. Ευρώπη. Πληθυσμός 700 εκατομμύρια. Μέσος όρος ηλικίας 45 χρόνια. 1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Απέναντί της; 6 δισεκατομμύρια. Μέσος όρος ηλικίας 20 χρόνια. 4,5 παιδιά ανά γυναίκα. Εγώ έχω προειδοποιήσει για το πρόβλημα εδώ και 40 χρόνια. Πού θα οδηγηθούμε; Σε σκηνές Αποκάλυψης. Θα έρχονται κατά εκατομμύρια, και δεν θα είναι στρατός. Θα είναι και γυναίκες και παιδιά. Η Νιγηρία διπλασιάζει τον πληθυσμό της κάθε 18 χρόνια. Θα είναι 440 εκατομμύρια σε 50 χρόνια. Αν σκεφτείτε ότι στις χώρες τους δουλεύουν για μισό και ένα δολάριο την ημέρα, ό,τι μισθό και να παίρνουν εδώ, θα είναι πολύ. Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση. Ξέρουμε ότι ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας εξελέγη γιατί το 90% των μεταναστών ψήφισαν Ολλάντ».

Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση

«Οι Ευρωπαϊστές πίστεψαν ότι μπορούν να χτίσουν θεσμούς ξεκινώντας από ένα νόμισμα. Αλλά πρώτα υπάρχει το κράτος, και μετά εκδίδεται το νόμισμα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το επέβαλλαν κιόλας ως δόγμα. Οι Έλληνες θα ζήσουν δύσκολα. Αλλά η Ελλάδα έχει ζήσει χειρότερες καταστάσεις. Και η Θεία Πρόνοια θέλησε να υπάρχουν ακόμη, γιατί οι Έλληνες ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Μην ακούτε τι λένε. Για τους Ευρωπαϊστές η Ελλάδα είναι φθηνή, δεν έχει κόστος. Αλλά την θέλουν για αυτό που αντιπροσωπεύει. Ο Τσίπρας την κρέμασε από τον λαιμό. Η κωμωδία θα συνεχίζεται για όσο την χρειάζονται. Υπάρχουν συμφέροντα, ξέρετε. Είναι δεκάδες χιλιάδες οι υπάλληλοι και οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. Έχουν κάθε λόγο να θέλουν να εξακολουθήσει να υπάρχει αυτό το σύστημα. Μέχρι να πει κάποια χώρα «Ως εδώ! Σταματάμε!». Η κα Μέρκελ απειλεί. Οι Σουηδοί, οι Φινλανδοί. Θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι μια γριά χορεύτρια που μπορούν να την αγοράσουν φθηνά και να την καθίσουν στα πόδια τους. Να θέλουν να πουλήσετε τον Πειραιά, τα νησιά!», λέει θυμωμένος. «Λοιπόν», τον ρωτώ «ποια είναι η λύση; Η επιστροφή στην εθνική παραγωγή; Στην υπεροχή του Έθνους;». «Ναι!» μου απαντάει απερίφραστα.

Οι Έλληνες είναι αθάνατοι

«Εγώ είμαι Φιλέλληνας. Η Ελλάδα είναι η τροφός μου. Η Ελλάδα είναι η πνευματική μητέρα της Ευρώπης. Υπάρχει μια σπουδαία έκδοση, μια Ανθολογία Ελληνικής Ποιήσεως του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Από την μια μεριά το ελληνικό κείμενο, κι από την άλλη η ποιητική μετάφραση. Όταν διαβάζω ελληνική ποίηση, ξανανιώνω».

Ο Ζαν Μαρί Λεπέν ταξίδεψε πολύ στην Ελλάδα. Με καταγωγή από την Βρετάνη, μεγαλωμένος κοντά στον Ατλαντικό, έμαθε από μικρός την ναυτική τέχνη και ταξίδεψε στις ελληνικές θάλασσες για χρόνια. «Το 1948 ανέβηκα για πρώτη φορά στον Παρθενώνα. Έμεινα πάνω στον Ιερό Βράχο όλη την ημέρα. Ήμουν ολομόναχος. Έμεινα όλη την ημέρα και προσευχόμουν στην θεά Αθηνά». «Ίσως αυτή να σας ευλόγησε», του λέω. «Μα βέβαια, είμαι σίγουρος! Σοβαρά!» μου απαντά. «Στην Ολυμπία έτρεξα στο στάδιο της Ολυμπίας, ξυπόλυτος, σαν τους Αρχαίους Έλληνες. Κολύμπησα στον Αλφειό. Ήθελα να αισθανθώ όπως εκείνοι. Ήθελα να είμαι σε επικοινωνία μαζί τους».

Καθώς η ώρα περνά και η συζήτησή μας πλησιάζει στο τέλος, βγάζει τα γυαλιά του. «Μια λέξη θα σας πω ακόμη. Ο ελληνικός λαός είναι αθάνατος», και μου λέει με στεντόρεια φωνή: «Εμπρός! (στα ελληνικά). Θα νικήσουμε!».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-zan-mari-le-pen-mila-apokleistika-sthn-empros-eimai-filellhnas#ixzz4C8Qhuswm

“Εμπρός θα νικήσουμε!” – Αποκλειστική συνέντευξη του Ζαν Μαρί