Διαβάστε το Σάββατο 14-7-2018 στο φ.260 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

 

 

Στο φύλλο 260 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ,

που κυκλοφορεί το Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

 

• 1974-2018

44 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

 

• 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 – Η ΕΙΣΒΟΛΗ

Το Πολεμικό Ναυτικό στην Μάχη της Κύπρου

Άγνωστες πτυχές από το προσωπικό ημερολόγιο του Ναυτικού Διοικητή της Κύπρου, Γεωργίου Παπαγιάννη

 

• Ελληνορωσική κρίση

Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση αποδεικνύεται η πλέον αμερικανόδουλη, μετά την κυβέρνηση «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» του Σημίτη, και την κοσέρ κυβέρνηση Σαμαρά.

 

• Yes Men, erga omnes

 

• Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ

Νέα Δημοκρατία κατά Χρυσής Αυγής

 

• ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

Το 2080 η Ελλάδα θα έχει πληθυσμό 7,2 εκατομμύρια

 

• ΙΔΕΕΣ

Ο μπολσεβικισμός διαχρονικά

 

• ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Η «ενσωμάτωση» μέσω… ποδοσφαίρου

 

• Kυνική ομολογία Βούτση:

«Είμαι προκατειλημμένος εναντίον της Χρυσής Αυγής»

 

• Η Ελληνική γη μιλά και πάλι

Η παλαιότερη αρχαία καταγραφή της Οδύσσειας  ήρθε στο φως

 

ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΕΜΠΡΟΣ”-Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Κυκλοφορεί το Σάββατο 13 Ιουλίου 2018, και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ.

Advertisements

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Οι κλέφτες, οι ψεύτες και η Χρυσή Αυγή

Άρθρο της διευθύντριας της “Εμπρός”, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”

Στο περασμένο φύλλο της ΕΜΠΡΟΣ και από αυτήν την στήλη, αναφερθήκαμε στο «καυτό» καλοκαίρι του 2018. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον συλλογισμό μας.

Η αντιπαράθεση του Πρωθυπουργού με τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως στην Βουλή την περασμένη Πέμπτη, με ύβρεις και αλληλοκατηγορίες, έδειξε ότι καθ’ ομολογίαν των ίδιων των κομμάτων που κυβέρνησαν, κυβερνούν ή θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα, η χώρα μας κυβερνάται επί δεκαετίες από κλέφτες και ψεύτες!

Η οχλοκρατία της Βουλής, αποδεικνύει ότι το οικοδόμημα της Μεταπολιτεύσεως και ο φθίνων πολιτικός λόγος, αρμόζουν στην καλύτερη περίπτωση σε ρωμαϊκή αρένα την εποχή της παρακμής. Τότε που, όχι χωρίς ανατριχιαστική αντιστοιχία με την σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η συνεχής μαζική μετακίνηση λαών της Ασίας προς την Ευρώπη, το αδιάκοπα βαθαίνων χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, και η διάδοση μιας σαρωτικής νέας θρησκείας στον παγανιστικό κόσμο, έφεραν το τέλος της κλασικής Αρχαιότητας. Το τέλος της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας πλησιάζει, κι εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αδράξουμε τα ηνία της Πατρίδας μας για να βγάλουμε το Εθνος από τον λασπότοπο που το έριξαν οι κατά δική τους ομολογία ψεύτες και κλέφτες.

Τον Ιούλιο του 2015, λίγο πριν το δημοψήφισμα στο οποίο το 63% του Ελληνικού λαού εξέφρασε το ΟΧΙ στην Ευρώπη των Μνημονίων, η ιταλική εθνικιστική οργάνωση Casa Pound ανήρτησε στο κτίριό της την ελληνική σημαία και συνόδευσε την φωτογραφία την οποίαν δημοσίευσε στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την φράση από τους «Πέρσες» του Αισχύλου (στην αρχαία Ελληνική και με πολυτονικό)

«Ω παίδες Ελλήνων ίτε,
ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε
παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη,
θήκας τε προγόνων:
νυν υπέρ πάντων αγών.»

Βρισκόμουν τις μέρες εκείνες στην Γαλλία, περιμένοντας να αναρρώσει από μια ελαφρά ασθένεια ο ιστορικός ηγέτης της μεταπολεμικής Ευρώπης των Εθνών, Ζαν Μαρί Λεπέν, για να τον επισκευθώ στο σπίτι του στα περίχωρα του Παρισιού, και να πάρω την περίφημη εκείνη συνέντευξη η οποία πολύ ενόχλησε Ελληνες και ξένους, και στην οποία εξέφραζε τον φιλελληνισμό του και την υποστήριξή του στον αγώνα των Ελλήνων Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και το τηλέφωνό μου κατακλύστηκαν από ευχές συναγωνιστών οι οποίοι ζητούσαν εναγωνίως να μάθουν αν είναι αποφασισμένοι οι Έλληνες να τραβήξουν το σχοινί, και βέβαια ποια είναι η θέση, και τι θα πράξει η Χρυσή Αυγή, την οποίαν έβλεπαν ως την πρωτοπόρο δύναμη ανατροπής της Ευρώπης των Τραπεζών.

Όλα τα μάτια ήσαν τις μέρες εκείνες στραμμένα στην Πατρίδα μας, και ολόκληρη η Ευρώπη είχε ακουμπήσει στους ώμους μας, προσβλέποντας στους ανυπόταχτους και απρόβλεπτους Έλληνες, για το γκρέμισμα ενός πολιτικού «γάμου» που δεν μπόρεσε να ανακαλύψει την ψυχική ενότητα και τους κοινούς προορισμούς των λαών, και στράφηκε στην εκμετάλλευση και τον αγώνα κυριαρχίας, ό,τι δηλαδή δεν πρέπει να είναι ένας γάμος. Η σημερινή Ε.Ε. είναι όλα όσα δεν θα έπρεπε να είναι. Υπάρχει λοιπόν ακόμη ελπίδα; Υπάρχει δρόμος;

Όπως σοφά περιγράφει ο μεγάλος γάλλος εξερευνητής και συγγραφέας, Ζαν Ρασπάιγ, «Όταν εκπροσωπούμε έναν σκοπό (σχεδόν) χαμένο, πρέπει να ηχήσουμε τις σάλπιγγες, να πηδήσουμε στο άλογό μας, και να δοκιμάσουμε να βγούμε από την τελευταία ελεύθερη έξοδο, διαφορετικά θα πεθάνουμε από θλιβερά γηρατειά στα βάθη ενός ξεχασμένου φρουρίου που κανείς δεν πολιορκεί πια, γιατί η ζωή το έχει εγκαταλείψει».

Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρουν όλοι οι πατριωτικοί σχηματισμοί της Ευρώπης. Όσοι νομίζουν ότι το Σύστημα θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια και θα περιμένει να παραδώσει την εξουσία στον επόμενο επίδοξο πρωθυπουργό ο οποίος θα έχει δεσμευθεί κιόλας να στείλει στην Δικαιοσύνη όσους κατασπάραξαν τους λαούς τους προς χάριν της εξουσίας των κομμάτων και των παρατρεχάμενών τους, πλανάται πλάνην οικτράν. Όχι, δεν θα είναι εύκολο, ακόμα και όταν η Θεία Πρόνοια μεριμνά να μας ανοίγει δρόμους. Γιατί ο Θεός ευλογεί την φυσική τάξη πραγμάτων, και φροντίζει για το καλό της Δημιουργίας Του, ακόμα και όταν ο άνθρωπος αποστατεί και γυρεύει να την καταστρέψει.

Βεβαίως ο άνθρωπος διαθέτει και νου, και πόδια, και μπράτσα, και ο νους είναι στην κεφαλή για να είναι ακριβώς… επικεφαλής. Είναι επομένως σοφόν το να μην σπαταλά κανείς άσκοπα τις δυνάμεις του, να επιλέγει τις μάχες που αξίζει να δώσει, και να ξέρει πότε να σωπαίνει, μέχρι να βάλει τον Δούρειο Ίππο του στην πολιτική Τροία.

Πρέπει ομοίως να μαθαίνει από τα παθήματα, τα δικά του και των άλλων. Υπενθυμίζω εδώ την περιπέτεια της Μαρίν Λεπέν με τους ελέγχους ειδικά κομμένους και ραμμένους για εκείνην και το κόμμα της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και την πολύ φρέσκια επίθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ιταλία, που δίνει την άδεια για την κατάσχεση κεφαλαίων της Λέγκα του Βορά, με στόχο την ακαριαία αποδυνάμωση του κόμματος του υπουργού Εσωτερικών, πλέον, Σαλβίνι, λόγω των αντιμεταναστευτικών πολιτικών που έχει υποσχεθεί και ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζει. Έτσι, η μεγάλη νίκη του Σαλβίνι και όσων πατριωτών, Εθνικιστών και μη, τον στήριξαν, να αναλάβει αυτό το κεφαλαιώδους σημασίας στις μέρες μας υπουργείου, θα μπορούσε -εν δυνάμει-να του κοστίσει την διάλυση του κόμματός του.

Μέχρι λοιπόν την τελική έφοδο που τόσο εύστοχα περιγράφει ο Ρασπάιγ, εμείς οι Εθνικιστές έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Έχουμε να μεταδώσουμε την γνώση, τον πολιτισμό, τις αξίες της Ιδέας, κάτι που δεν γίνεται περιμένοντας την μπίλια των εκλογών.

Αυτό ως ένα βαθμό μας δίνεται χάρις στις συγκυρίες και στους δικούς μας πολυετείς αγώνες. Η αδιάκοπη αντίδραση του Ελληνικού λαού στο άγος της παραχώρησης του ονόματος, της εθνότητος και της γλώσσας, άρα και της Ιστορίας της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, είναι ένας διαρκής, ενοχλητικός πονόδοντος για την κυβέρνηση των απάτριδων ΣΥΡΙΖαίων, αλλά και για τους ενοχικούς ψοφοδεξιούς της Νέας Δημοκρατίας.

Όλοι τους ήλπιζαν και νόμιζαν ότι θα γίνονταν ένα-δυο συλλαλητήρια στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, και το ζήτημα θα ξεχνιόταν, αφήνοντάς τους να απολαύσουν τα σφάγια, όπως απολαμβάνουν να εκχωρούν την περιουσία του Έθνους στο «Υπερταμείο» για να ξεχρεώσουν τα κερατιάτικα με τα οποία χρέωσαν τον λαό μας, ώστε να εξασφαλίσουν την εκλογική τους πελατεία.

Είναι βέβαιον ότι η Χρυσή Αυγή τους επόμενους μήνες και καθώς «η δίκη» θα πλησιάζει στο τέλος της, θα βρεθεί ξανά στο στόχαστρο. Θα επιχειρηθεί να την σύρουν στην λάσπη, για ένα ακόμη σώου. Τούτη την φορά ο Ελληνικός Λαός πρέπει να γνωρίζει ότι η επιβίωση της Εθνικής Ιδέας, η οποία ως φορέα της έχει τούτη την ώρα την Χρυσή Αυγή, είναι ταυτόσημη με την επιβίωση του Έθνους.

Γι’ αυτό ας είμαστε όλοι προσεκτικοί. Όποιος πατριώτης εκφράζεται εναντίον της Χρυσής Αυγής, δίκην κουτσομπολιού (όχι αναφέροντας ή καταγγέλλοντας όπου δει τι το απρεπές ή το κατά την εκτίμησή του δει ποιείν), ρίχνει νερό στον μύλο της Νέας Δημοκρατίας και των δυνάμεων που θέλουν να κρατούν καθηλωμένο τον πατριωτικό χώρο στην ουρά της, και στους απάτριδες και αθέους της Αριστεράς.

Ιτε, λοιπόν, παίδες Ελλήνων! Εμπρός, θα νικήσουμε!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-kleftes-oi-pseutes-kai-h-chrush-augh#ixzz5L99tluJX

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Το καυτό εθνικιστικό καλοκαίρι του 2018

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ  ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτή την εβδομάδα, απευθυνόμενη σε ένα εθνικιστικό ακροατήριο των Αθηνών, μίλησα για το «καυτό» καλοκαίρι που περιμένει την Πατρίδα μας και ιδιαιτέρως αυτό που πρέπει να «ανάψουμε» εμείς οι Εθνικιστές.

 

Γιατί μπορεί το καλοκαίρι να είναι για «τα μπάνια του λαού», ενόσω όμως ο λαός ξεροψήνεται στις παραλίες, οι πολιτικοί δεν σταματούν να υλοποιούν τα σχέδιά τους για να ξεροψήσουν τον λαό με τα αντιλαϊκά μέτρα που περιμένουν όλους μας με το δεύτερο μνημόνιο Τσίπρα, τέταρτο επίσημο από την επίσημη καθυποταγή της χώρας ελέω αριστεροδεξιών πολιτικάντηδων.

Η Ιστορία δείχνει ότι  καλοκαίρι έχουν λάβει χώραν μερικές από τις τραγικότερες στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας μας. Ο Αττίλας στην Κύπρο, η επιστροφή Καραμανλή και η Μεταπολίτευση, η δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού. Τέτοιες μέρες το 1999 έφευγε από την ζωή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, του γνωστού λαϊκού καημού «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Και μπορεί καθείς να έχει τις αντιρρήσεις του για το τι έκανε, αν έκανε αρκετά, και πώς τα έκανε, αν ο Παττακός με το μυστρί είναι ένα εθνικό όραμα, και αν αρκεί το «κοιμόμασταν με τις πόρτες ανοιχτές» και «έφερε το ηλεκτρικό ρεύμα σε κάθε χωριό», για να ξεπλυθεί η ρετσινιά του πραξικοπηματία, όπως ενός παππού Παγκάλου, ας πούμε, θα πρέπει όμως να του αναγνωρίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον ότι τουλάχιστον έκανε κάτι, αντί να κουνάει το κεφάλι και να μεμψιμοιρεί με το «πού πάμε, ρε πού πάμε…», και δεύτερον ότι αρνήθηκε έως τέλους αν και καθηλωμένος επί 34 μήνες στην Εντατική, να ζητήσει το έλεος των δεσμωτών του, ισχυριζόμενος ότι γι’ αυτόν θα μιλήσει η Ιστορία η οποία και θα τον δικαιώσει. Επί του παρόντος φαίνεται ότι τον δικαιώνει μια μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού, αρέσει δεν αρέσει στις στρουθοκαμήλους του παλαιοκομματισμού.

Ακούγοντας τον υπουργό Κοτζιά να διαμαρτύρεται για τις επιστολές με … σφαίρες τις οποίες δήθεν λαμβάνει, αναρωτιέμαι αν αναρωτήθηκε ποτέ γιατί δεν λαμβάνει επιστολές με συγχαρητήρια για την προδοσία της Μακεδονίας και των Μακεδόνων, ή γιατί, αντίθετα με τον πραξικοπηματία Παπαδόπουλο, οι «δημοκράτες» οι οποίοι απαξιώνουν πλήρως τον Ελληνικό Λαό κάνοντας το 62% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, «Ναι σε όλα», και αρνούμενοι να τιμήσουν την θέληση του λαού για το Μακεδονικό, δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην … Αγγλία,  χωρίς την προστασία των «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι».

Να σημειώσουμε ότι οι Πραιτοριανοί του Τσίπρα  οι οποίοι έριξαν χημικά σε γυναικόπαιδα και άνοιξαν με μανία τα κεφάλια των πατεράδων και των μανάδων τους που διαδήλωναν για την Μακεδονία, είναι οι ίδιοι οι οποίοι κάθονται σούζα στα αφεντικά τους και τις τρώνε από τους «αντιεξουσιαστές», παιδιά και φίλους των εξουσιαστών του ΣΥΡΙΖΑΝελικού ιερατείου. Αυτά, για να τελειώνουμε με το μύθευμα περί συμπαθούντων την Χρυσή Αυγή ενστόλων, οι οποίοι μάλλον «δολοφόνοι» θα χαρακτηρίζονταν από τους ειλικρινείς παρατηρητές, παρά εθνικιστές, ούτε καν πατριώτες. Η στάση τους στην Αθήνα, στο Πισωδέρι και στην Θεσσαλονίκη απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι από την μια μεριά βρίσκεται ο Λαός κι από την άλλη το Καθεστώς με τα εργαλεία του.

Το Μακεδονικό και το Βορειοηπειρωτικό, το Κυπριακό, και το Εκκλησιαστικό (ο χωρισμός δηλαδή Κράτους –Εκκλησίας) θέματα τα οποία βιάζεται να κλείσει ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του για τους δικούς τους ιδεοληπτικούς λόγους, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τους παγκόσμιους δυνάστες των λαών, είναι βέβαιον ότι θα μας απασχολήσουν τους επόμενους μήνες.

Γύρω μας αναδύονται ηγέτες έτοιμοι να οδηγήσουν τους λαούς τους με σχέδιο και αποφασιστικότητα. Αυτή είναι η περίπτωση, κι ας μην μας αρέσει, του Ερντογάν, όπως και του νεοεκλεγέντος Σαλβίνι, υπουργού Εσωτερικών της Ιταλίας και ηγέτη της Λέγκα του Βορά.

Αφού γύρω μας οι Ηγέτες κάνουν ξανά την εμφάνισή τους, έχουμε κάθε δικαίωμα να ελπίζουμε και να επιδιώκουμε να εμφανιστεί και για την Ελλάδα μας ο κατάλληλος ηγέτης ο οποίος θα οδηγήσει τον Λαό μας στον δρόμο της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της  Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Ένα μεγάλο μάθημα που πρέπει να πάρουν όλοι και το οποίο δικαιώνει πλήρως την Χρυσή Αυγή είναι ότι ο Ελληνικός Λαός ο οποίος δεν αντέδρασε όταν του λήστεψαν το βιός του και λεηλάτησαν την ζωή του οι Παπανδρέου, Παπαδήμοι, Σαμαράδες και Τσιπροκαμμένοι, βγήκε και παραμένει στους δρόμους για εθνικά ζητήματα και μόνο.

Αυτή η δίκαιη οργή του Λαού πρέπει να διοχετευθεί δυναμικά, ενεργητικά και δημιουργικά, και αυτό είναι δουλειά της εθνικιστικής πρωτοπορίας σε όλες τις βαθμίδες.

Οι Εθνικιστές τιθέμεθα προ των ευθυνών μας. Ετοιμότητα για τις εκλογές πρέπει να καλλιεργηθεί μέσα στο καλοκαίρι, είτε γίνουν αυτές το Φθινόπωρο (όπως έγινε το 2015 αλλά και το 1981) είτε τον άλλο Σεπτέμβριο. Έτσι και αλλιώς μας περιμένουν δυο σημαντικές αναμετρήσεις, οι Ευρωεκλογές του Μαΐου και οι Αυτοδιοικητικές του Οκτωβρίου 2019. Η δική μας δουλειά δεν εξαρτάται από το τι κάνουν οι άλλοι, αλλά αφορά το τι κάνουμε εμείς. Και έχουμε πολλά να κάνουμε, από το να στηρίζουμε τα έντυπα του Κινήματος και τα προϊόντα του Καταστήματος της οδού Μεσογείων (είδατε τις πετσέτες θαλάσσης και τα πολύ επίκαιρα μακό με το Μακεδονία Γη Ελληνική;) έως το πιο απλό και ανθρώπινο, να μιλάμε για τις θέσεις του Κινήματος, ξεκινώντας με το «Α ρε μια Χρυσή Αυγή που χρειάζεται!». Αρκεί βεβαίως να γνωρίζουμε τι πρεσβεύουμε. Έδειξα λοιπόν στην ομιλία το εκτυπωμένο πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής όπως επισφραγίστηκε από το 8ο Συνέδριο του Κινήματος, το οποίο δημοσιεύουμε τμηματικά και στην σελίδα 15 της εφημερίδος ώστε να το κάνει κτήμα του ο αναγνώστης αλλά και να το φωτοτυπήσει και να το μοιράσει. Όποιος δηλώνει Εθνικιστής πρέπει το Πρόγραμμα και τις Θέσεις του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος να τα γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά ώστε να αποστομώνει τους προπετείς που ισχυρίζονται ότι τάχα δεν έχουμε πρόγραμμα ή ότι οι θέσεις μας δεν είναι καθαρές. Καμία ολιγωρία, καμία τεμπελιά. Οι εξελίξεις τρέχουν,  ο αντίπαλος δεν κοιμάται. Ο Θεός και η Ιστορία μας έχουν ανοίξει τον δρόμο. Από όλα τα σενάρια που κυκλοφορούν, ένα μας αφορά: το τι πρέπει να κάνουμε συλλογικά και ατομικά για να νικήσουμε και να πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω, στα χέρια των Ελλήνων και της εθνικής μας ηγεσίας. Μέχρι την νίκη!

(Δημοσιεύθηκε στο Φ. 258 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

Διαβάστε στο φ.258 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

 

Διαβάστε στο φύλλο 258 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

 

• ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΗ

ΡΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

 

• Πνίγηκε πάλι στους χειμάρρους της κυβερνητικής αδιαφορίας η Μάνδρα

 

• ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
• Επιβεβαιώνεται το σχέδιο εξόντωσης της «βαριάς βιομηχανίας» της Ελλάδος

 

• «Die Zeit», «Reuters», «FT»:
• Όλοι οι «πρόσφυγες» της Ευρώπης θα επιστρέφουν στην Ελλάδα

 

• Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ

Στην χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας»

 

• ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Καταγράφει 13-16% στην Μακεδονία

 

• Ο ρόλος των ΜΚΟ στο κύκλωμα μετακίνησης πληθυσμών

 

• ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βανδαλισμός με σφραγίδα τζιχαντιστών στον Μαραθώνα

 

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ-Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Ιουνίου 2018 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

 

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

 

Διαβάζω τις δηλώσεις του Ζάεφ για την συμφωνία που υπέγραψε με τον Αλέξη Τσίπρα.

«Έχουμε» είπε, «μια συμφωνία με σαφή αναγνώριση της μακεδονικής μας ταυτότητας, της μακεδονικής γλώσσας μας. Δεν δώσαμε τίποτα και σε κανέναν, αλλά πήραμε όλα όσα θέλαμε (…) Επιτυγχάνουμε την επιθυμία των προγόνων μας να αναγνωριστούν από όλους ως Μακεδόνες που μιλούν μακεδονικά».

Εάν αυτή η δήλωση δεν αποτελεί την επισφράγιση της προδοσίας των εθνικών μας δικαίων από τους Τσίπρα-Καμμένο και Σία, τι αποτελεί;

Εάν η φημολογούμενη συναλλαγή Μακεδονία=Χρέος+ Αποθήκευση Μεταναστών στην Ελλάδα δεν αποτελεί εσχάτη προδοσία εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας, τότε τι αποτελεί;

Εάν οι Έλληνες που βγήκαν με ελληνικές σημαίες στην Πλατεία Συντάγματος και στους δρόμους όλης της χώρας, και σκαρφάλωσαν με την σημαία στο χέρι στο Πισοδέρι, εκεί όπου έθαψαν το κεφάλι του Παύλου Μελά για να μην το μαγαρίσουν οι Κομιτατζήδες, οι χιλιάδες ανδρών, γυναικών και παιδιών που έφαγαν στο πρόσωπο τα χημικά των πραιτοριανών στου Συστήματος της τρομοκράτησης του λαού, δεν είναι η επιτομή της Εθνικής Υπερηφάνειας, τι είναι; Ξέρω και τι άλλο είναι. Ξέρω αυτούς που προσπερνούν την προπαγάνδα εκείνων των πολιτικάντηδων οι οποίοι πρόδωσαν την Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο, προδίδουν την Μακεδονία, και θα προδώσουν την Θράκη μας. Ξέρω αυτούς που ξεπερνούν τους φόβους και τις αγωνίες τους, και στηρίζουν με την παρουσία τους, με την ψήφο τους, με το πεντάευρό τους, με μια κουβέντα και κυρίως με πράξεις υπερηφάνειας, την μοναδική συντεταγμένη αντίσταση του Έθνους, την Χρυσή Αυγή.

Από πού αλλού έχει το Έθνος να περιμένει; Η συμφωνία εκχώρησης της Μακεδονίας μας, η οποία καθιστά… σφετεριστές τους Έλληνες, περιορίζοντάς μας σε ένα αμφισβητούμενο απολίθωμα του παρελθόντος, συνοδεύτηκε από την εκκωφαντική σιωπή της πνευματικής ηγεσίας, του μαυσωλείου της Ακαδημίας Αθηνών, που θα έπρεπε  να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των συλλαλητηρίων, της συντριπτικής πλειοψηφίας των ιερωμένων που θα έπρεπε να αισχύνονται τον Γερμανό Καραβαγγέλη και τους δεκάδες παπάδες που μαρτύρησαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, αλλά και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία ευνουχισμένη από την έρπην κομματική αναρρίχησή της στις σφαίρες τενεκεδένιων αστεριών, προτιμά να είναι οι ΕΔ σφουγγαρόπανο των λαθροεισβολέων.

Εν μέσω της ενεργητικής και παθητικής προδοσίας, κάποιοι ομιλούν περί «εσχάτης προδοσίας». Ποια προδοσία; Προδοσία είναι να εισβάλλουν στην Βουλή οι Ρουβίκωνες και να κάνουν περίπατο κατά συρροήν και κατά πεποίθηση δολοφόνοι, καταστροφείς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας «αναρχικοί», επίδοξοι δολοφόνοι αστυνομικών. Δεν είναι προσπάθεια κατάλυσης του πολιτεύματος η είσοδος στην Βουλή, βουλευτών εκλεγμένων από τον Ελληνικό λαό. Ο οχετός των απάτριδων που βγήκαν από τους υπονόμους της Ιστορίας προχωρεί συστηματικά σε εκτροπή κοινοβουλευτική και πολιτειακή, σε κατάλυση της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλίου. Εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής είμαστε οι πραγματικοί και οι μόνοι θεματοφύλακες των θεσμών οι οποίοι δημιουργήθηκαν για να υπηρετούν και να προστατεύουν τον Λαό μας και όχι μια κλίκα Βούτσηδων, Τσιπροκαμμένων και Ρουβικώνων.

Όσοι στηρίζουν την Χρυσή Αυγή, την στηρίζουν γνωρίζοντας ότι η ηγεσία και οι αγωνιστές της βρίσκονται αντιμέτωποι με μια δίκη-Μπεν Χουρ, και πως οι δυνάστες του Έθνους δεν διστάζουν να στήσουν κι άλλες. Γνωρίζοντας πως αυτό που κρέμεται σαπισμένο από τα σχοινιά με τα οποία έδεσε τον λαό μας, δεν θα φύγει προθύμως και αυτοβούλως, εγκαταλείποντας τις καμπαλικές μαγγανείες και τους ναούς των κερδοσκόπων. Όμως πρέπει να φύγει, για να ζήσει το Έθνος, γιατί αυτό απαιτούν οι Αγέννητοι κι οι Νεκροί.

Η αντίδραση του Συστήματος δεν θα μετριαστεί εάν γίνουμε σκυλάκια του καναπέ.Αυτό το οποίο οι τελειωμένοι μάχονται, είναι αυτό που έρχεται, το ξύπνημα της Ευρωπαϊκής συνείδησης καθώς ξεδιπλώνεται από την κεντρική Ευρώπη του Ορμπάν ως την Νότιο του Σαλβίνι. Αυτό, οι εχθροί μας δεν εύχονται απλώς, αλλά εργάζονται συστηματικά και με απεριόριστους πόρους να το καθυποτάξουν, εκμαυλίζοντας, χρηματίζοντας, αποικίζοντας με αφροασιατικές ορδές εμπειροπολέμων φυλών την άκαπνη επί δεκαετίες Ευρώπη.

Κάποιοι οκνηροί δεν θέλουν να παραδεχθούν πως αυτό που χτίστηκε μέσα σε 70 χρόνια Συβαριτισμού, δεν μπορεί να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί μέσα σε πέντε χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας των Ελλήνων Εθνικιστών. Για την αντιστροφή, το γκρέμισμα και το χτίσιμο, χρειάζεται θέληση, πίστη, όραμα, σχέδιο, μέθοδος και επιμονή.  Εάν οι εχθροί προελαύνουν ως τώρα, το οφείλουν και στο ότι την εμμονή των εχθρών, δεν την διαθέτουν εξίσου οι υπερασπιστές της Ελλάδος και της Ευρώπης. Λοιπόν, τόσο το καλύτερο! Θα πολεμήσουμε υπό την σκιάν των αχρείων μαζών, τραβώντας με τα δόντια το πλοίο της Φυλής μας σαν τον Κυναίγειρο, περνώντας μέσα από τις Φωτιές του Αηγιαννιού ώστε να αποκαθαρθούμε ως εθνικό σύνολο από το άγος της αρνήσεως της ράτσας μας, και αναγεννημένοι, να αισθανθούμε πάλι το μεγαλείο της ύπαρξής μας.

Έχουμε τα πάντα να κερδίσουμε.

Δουλειά τους και δουλειά μας! Αλλά η δουλειά τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει δική μας δουλειά. Για αυτό είναι απαραίτητο να αποφασίσουμε οι ίδιοι οι Εθνικιστές πρώτον ποια θα είναι πορεία μας, δεύτερον πώς θα την επιτύχουμε, και τρίτον με ποιους θα την επιτύχουμε. Σε αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα πρέπει να απαντήσουμε άμεσα, πριν το τελευταίο καυτό εξάμηνο του έτους. Οι καιροί δεν περιμένουν.

(Eφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φ.257)

Διαβάστε στο φ.257 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

• Δεν παραδίδουμε την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ- Η κυβέρνηση πρέπει να πέσει
• Γκρεμίστηκαν στο Eurogroup τα ψεύδη Τσίπρα-Καμμένου: Αυστηρή εποπτεία και νέα μέτρα στον ορίζοντα
• Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: Με «συνθήματα» δεν γράφουνε τα Έθνη Ιστορία
• Η Μακεδονία μας και η Νέα Τάξη Πραγμάτων
• Ενιαίο Εθνικιστικό Μέτωπο στην Ευρώπη κατά της λαθρομετανάστευσης
• Γενίτσαροι και Κομιτατζήδες εναντίον Ελλήνων;
• ΕΠΙΣΤΟΛΗ: Με ποιο ΔΙΚΑΙΩΜΑ, αλήτες;
• ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ: Θερινό ‘λιοστάσι – Μια μεγάλη λαϊκή γιορτή

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ – Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 23 Ιουνίου 2018 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diabaste-sthn-efhmerida-empros-pou-kukloforei-aurio-to-arthro-tou-n.-g13#ixzz5JDoKFf9A

ΕΓΕΡΘΗΤΙ Μακεδονία ώρα μηδέν

Η Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Οι Ρουβίκωνες στην Ακρόπολη. Ο Κουφοντίνας στους Ρουβίκωνες. Ας βάλουμε μια τάξη στον ορυμαγδό των γεγονότων.

Άλλο έμπορος, άλλο προδότης

Ο Τσίπρας δεν πουλά την Μακεδονία. Εάν την πουλούσε, θα είχαμε λαμβάνειν κάποιο κέρδος. Εκτός και αν έλαβαν ο ίδιος και οι συνεργοί του προσωπικά. Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη ότι θα το μάθουμε όταν λερθει η ώρα και ότι αυτή η ώρα θα έρθει σύντομα. Ο Τσίπρας ομοίως δεν «ξεπουλά» την Μακεδονία όσο-όσο. Ο Τσίπρας και όσοι στηρίζουν με την ψήφο, τα λόγια και τα έργα τους την παράδοση του ονόματος της  Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, προδίδουν την χώρα, το Εθνος και την Ιστορία. Αυτή είναι κοινή πεποίθηση του λαού μας.

Η σημειολογία των Πρεσπών

Εάν αύριο συνυπογραφεί ένα κάποιο κιτάπι στις Πρέσπες, δεν είναι γιατί το τοπίο είναι γραφικό, ανάλογο του Καστελόριζου που επέλεξε ο ΓΑΠ για να βάλει την χώρα στα μνημόνια. Είναι επειδή εκεί βρισκόταν το στρατηγείο και το «αμπρί» του Νίκου Ζαχαριάδη, του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ κατά την κομμουνιστική ανταρσία και τον συμμοριτοπόλεμο, τα οποία η κυβέρνηση Καραμανλή μετέτρεψε σε δημόσιο αξιοθέατο το 2008. Ο Ζαχαριάδης, σύμφωνα με την μαρτυρία του Μάρκου Βαφειάδη, αρχιστρατήγου των συμμοριτών, «το 1946 με τη συμφωνία Τίτο-Πασχάλη-Ζαχαριάδη, τους δίνει τη Μακεδονία ολόκληρη μαζί με τη Θεσσαλονίκη». Επί Ζαχαριάδη, τον Ιανουάριο του 1949, το ΚΚΕ ανακοίνωσε την απόφαση της 5ης Ολομελείας της Κεντρικής του Επιτροπής, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «Στη Βόρεια Ελλάδα, ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει». Η προδοσία τώρα ολοκληρώνεται.

Η συρρίκνωση της Ελλάδος

Μετά την διεθνή απαξίωση της Ελλάδος από τα μνημόνια, η εθνική ήττα στο Μακεδονικό ζήτημα, συνέπεια της πολιτικής συμφωνίας Τσίπρα-Κοτζιά-Παυλόπουλου και όσων πάρουν το βάρος της συναίνεσης σε αυτήν, οδηγεί σε περεταίρω γεωγραφική συρρίκνωση της Ελλάδος.  Ανοίγει τον δρόμο στις ορέξεις των Αλβανών στην Δύση και των Τούρκων στην Ανατολή, και θέτει την βάση για μια νέα περίοδο εσωστρέφειας της Ελλάδος, όμοια με αυτή που ακολούθησε την Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Τότε που οι μεν έλεγαν στους δε «πολεμήσατε και είδατε τι πάθαμε»-«ψηφίσατε και είδατε τι πάθαμε». Η «μικρά πλην τίμιος Ελλάς» που επικράτησε έκτοτε ως εθνικό δόγμα, απεδείχθη ότι μόνον γκρίνια μπορεί να φέρει στο έθνος. Από το 1821 ως το 1922 περνώντας μέσα από δυο θριαμβευτικούς Βαλκανικούς Πολέμους και έναν νικηφόρο ΜακεδονικόΑγώνα, η Ελλάδα μεγάλωσε. Η αλόγιστη εγωκεντρική πολιτική που οδήγησε στην ήττα στην Μικρά Ασία, είναι η ίδια που οδήγησε στην κατοχή της Κύπρου το 1974. Και οι δύο ήττες κυνηγούν την εθνική συλλογική ψυχή και κατατρύχουν την πολιτική ζωή.

Και να πέσει αυτή η άθλια εθνομηδενιστική  κυβέρνηση Τσίπρα  και να ανέλθει μια κυβέρνηση Κούλη, κληρονόμου του δόγματος «το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια, δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται», η Ελλάδα προκοπή δεν βλέπει.

Η λύση λοιπόν είναι μία Στις επόμενες εκλογές, όσοι «ανησυχούν», όσοι είναι «πατριώτες», είτε είναι Χρυσαυγίτες είτε δεν είναι, να δώσουν την νίκη στους Έλληνες Εθνικιστές.

Και τι είναι νίκη;

Νίκη είναι ένα διψήφιο ποσοστό το οποίο θα καθιστά την Χρυσή Αυγή ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής ζωής.

Νίκη είναι η εξουσία που κατακτιέται μέσα στην Κοινωνία. Το ρίζωμα στην Κοινωνία πρέπει να είναι τούτη την ώρα το κύριο μέλημά μας στο πεδίο της πολιτικής δράσης.

ΝΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΑΔΡΑΞΟΥΜΕ.

Ξεχάστε την δίκη!

Κι αφού η «νίκη» κάνει ρίμα με την «δίκη», ας πούμε και δυο λόγια για αυτό το εμπόδιο που στέκεται ανάμεσα σε μας και την επίτευξη της νίκης.

Για μας τους Χρυσαυγίτες και τις Χρυσαυγίτισσες, δεν υπάρχει «δίκη της Χρυσής Αυγής». Υπάρχει μια νομική διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη έπειτα από την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης της  Νέας Δημοκρατίας το 2013, να στείλει το πολιτικό κόμμα που «της κόβει ψήφους» στο εδώλιο. Εμείς, γνωρίζουμε ότι είμαστε αθώοι όσων καταμαρτυρούν συλλήβδην στο κόμμα, με το νομικά έωλο σόφισμα της «συλλογικής ευθύνης».

Όπως το σύνολο του κόμματος απέδειξε κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του Αρχηγού, Βουλευτών και Μελών του, «ένας στα κάγκελα, χιλιάδες στον αγώνα», για να παραφράσουμε το γνωστό σύνθημα της Αριστεράς. Η Χρυσή Αυγή άντεξε, και οι θέσεις της εμπεδώνονται στην συνείδηση του Ελληνικού Λαού.

Το κόλπο γκρόσο που στήθηκε από την «Δεξιά» ΝΔ η οποία συγκυβερνούσε το 2013 με το «Αριστερό» ΠΑΣΟΚ, με πρωταγωνιστή μέλος ενός προηγούμενου κυβερνητικού εταίρου της στην συγκυβέρνηση του 1989, το ΚΚΕ, δεν μπορεί να κρατήσει στο σκαμνί την Χρυσή Αυγή, και να την αναγκάσει να τρέχει πίσω από το δόλωμα του αντιπάλου. Η δίκη έχει τελειώσει (ή αν δεν έχει τελειώσει, πρέπει να τελειώσει) πρωτίστως μέσα στο μυαλό μας. Όλα τα άλλα είναι μέρος της παγίδας του Συστήματος που ποντάρει στην εσωστρέφεια, γιατί όπως λέει ο σοφός λαός, «κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Για τους αγωνιστές, δεν υπάρχει δίκη, αλλά μόνον νίκη.

Με τα μάτια στο τρόπαιο

Όπως ο τενίστας δεν έχει τα μάτια του στον πίνακα του σκορ, αλλά στο μπαλάκι, όπως ο δρομέας δεν κοιτάζει ολοένα τι κάνουν οι πίσω του, αλλά τι γίνεται μπροστά του, έτσι και εμείς χαράζουμε και παίρνουμε τον δρόμο μας, στοχοπροσηλωμένοι και αποφασισμένοι να φθάσουμε στον προορισμό μας, μέσα από την προσφορότερη διαδρομή.

Τώρα είναι η ώρα η δική μας, η ώρα των Εθνικιστών. Ολόκληρη η Ευρώπη παραμερίζει τις μεταπολεμικές αγκυλώσεις. Τα μεγάλα, μαζικά κινήματα του Μεσοπολέμου, χτίστηκαν πάνω στην διττή Ιδέα της πρωτοκαθεδρίας του Έθνους από την μια, και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης από την άλλη. Οι ηγεσίες τους ήσαν περήφανα Εθνικές και περήφανα Κοινωνικές/ Εργατικές, θεμελιωμένες πάνω στην οξύνοια και την θεία έμπνευση φιλοσόφων και ποιητών, από τον Μαρινέττι και τον ντ’ Ανούντσιο ως τον Εζρα Πάουντ. Σήμερα η τάση του Ορμπάν, του Σαλβίνι, του Τραμπ ακόμη, μας καλεί «να καβαλήσουμε την πλάτη του τίγρη» κατά Ιούλιο Έβολα, λουσμένοι στο φως απέναντι στα νεοταξικά σκοτάδια, διαφοροποιημένοι από την μάζα, να αντιμετωπίσουμε την σύγχρονη κοινωνία όχι φεύγοντας από αυτήν, ή επιδιδόμενοι στην ματαιοπονία της καταστροφής της, σπαταλώντας τις δυνάμεις μας, αλλά ανεβαίνοντας επάνω της και ξεπερνώντας την.

Την μάχη θα κερδίσει, όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει. Όποιος θέλει να ζήσει, νικητής και αξιοπρεπής, ας πολεμήσει.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

(Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φ. 256)

Η Μακεδονία εις χείρας ανόμων

 

 

«Λαός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τι μελετά κενά; ίνα τι την ζωήν των απάντων, θανάτω κατεδίκασε; ότι ο Κτίστης του Κόσμου, εις χείρας ανόμων παραδίδοται, και επί ξύλου ανυψούται ο φιλάνθρωπος» ψάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα.

Μια «Μεγάλη Εβδομάδα» κλιμακώνεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, και ο Γολγοθάς τώρα αρχίζει. Η παραχώρηση της «Μακεδονικής» ιδιότητας στο «Μακεδονικό» έθνος και στην «Μακεδονική» γλώσσα του γειτονικού κρατιδίου αποτελούν πράξεις για τις οποίες το Έθνος μας θα κληθεί να πληρώσει ακριβό τίμημα. Οι αγώνες και το αίμα των Ελλήνων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον διπλό ζυγό Οθωμανών και Σλάβων, το αίμα του Παύλου Μελά, του Τέλλου Άγρα, του Σταύρου Χάψα, του Εμμανουήλ Παππά, και των Μακεδονομάχων, δεν μετρούν στην ζυγαριά των εθνομηδενιστών της Αριστεράς, αλλά ούτε και των πατριδοκάπηλων της Δεξιάς οι οποίοι δεν ανατρέπουν την κυβέρνηση, περιμένοντας να έρθει η σειρά τους για την νομή του καζανιού της εξουσίας.

Ολόκληρη η Βόρειος Ελλάδα από την Ήπειρο ως την Θράκη, παραχωρείται με την «τακτική του σαλαμιού» και με αντάλλαγμα, τι; Την εξουσία; Την μεγάλη μπίζνα των ΜΚΟ; Ποια είναι τα ανταλλάγματα που έλαβαν οι Τσίπρας-Καμμένος και τα κόμματά τους, ιδιαιτέρως δε ο ΥΠΕΘΑ ο οποίος ανέκρουσε πρύμναν, αναιρώντας πλήρως τις δηλώσεις του εναντίον μιας οποιασδήποτε σύνθετης ονομασίας με το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια;

Η Ελλάδα έχει περιπέσει εις χείρας ανόμων. Η Μακεδονία έχει περιπέσει στα χέρια ανόμων.  Έπεσε σε χέρια ανίκανων και προδοτών, από την μια, και λωποδυτών σφετεριστών της Ιστορίας από την άλλη.

Όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος δηλώνει ότι δεν συμφωνεί πως η Μακεδονία είναι μόνον μία και είναι Ελληνική. Όταν η πνευματική ηγεσία του τόπου, Ακαδημαϊκοί και Πανεπιστημιακοί σιωπούν, και ελάχιστοι ιεράρχες αντιδρούν, τι να περιμένει κανείς από την «πολιτικά ορθή» οδό μιας ξεδοντιασμένης και άνευρης εξωτερικής πολιτικής; Τι να περιμένει το Έθνος από διπλωμάτες που το μόνο που τους απασχολεί είναι η μετακίνηση της ακριβής οικοσκευής τους;

Ένα έθνος το οποίον υφίσταται την μαρξιστική πλύση εγκεφάλου από το Νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο και από τις τηλεοράσεις που εισβάλουν στα σπίτια, ως τα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας, όταν ό,τι δεν είναι κομμουνιστικά εθνομηδενιστικό είναι νεοφιλελεύθερα διεθνιστικό, ποιες αντιστάσεις μπορεί να προβάλλει;

Και όμως υπάρχουν αντιστάσεις. Και επειδή υπάρχουν αντιστάσεις, το καθεστώς θεσπίζει την δημιουργία Υπηρεσιών Προστασίας του Πολιτεύματος, και προχωρεί σε ψήφιση νόμων ελέγχου της Σκέψης. Αυτοί που έχουν εξουσία, έχουν και φόβο περισσότερο από όσον έχει ο πολίτης. Αν μόνον αντιληφθεί τις δυνατότητες αυτοοργάνωσής του για την αυτάρκεια και την αυτοεκπαίδευση, και ήρεμα και συντεταγμένα αποφασίσει να δράσει.

Ιθαγένεια και Γλώσσα Μακεδονική, καταδίκη του ελληνικού (!) αλυτρωτισμού και των εκδηλώσεών του, πρόσβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλαγή των  βιβλίων  Ιστορίας μας,  απαγόρευση των συλλαλητηρίων υπέρ της Μακεδονίας μας , όλα αποδεκτά από την μικροαστική δημοκρατική χλαπάτσα. Όλα αναμενόμενα, αφού η κομμουνιστοκρατούμενη Αθήνα της θρασύτατης Αριστεράς που απαιτεί και επιτυγχάνει προνόμια για έναν καταδικασμένο σε 11 φορές ισόβια ψυχρό επαγγελματία εκτελεστή ο οποίος δηλώνει συν τοις άλλοις αμετανόητος, και της ενοχικής συμπλεγματικής Δεξιάς που «τιμά τους αγώνες» της Αριστεράς, δεν τόλμησε ποτέ να ανεγείρει άγαλμα του Έλληνα Στρατηλάτη γιατί ήταν… ιμπεριαλιστής.

Σύντομα έρχεται η σειρά της Θράκης μας. Ήδη στην Αλβανία ο Μπερίσα ζήτησε επισήμως τους Οθωνούς! Σύντομα θα πρέπει ο λαός μας να πει το «Ως εδώ!».

Όταν μια κυβέρνηση έχει απέναντί της την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν διενεργεί δημοψήφισμα ή εθνικές εκλογές, ώστε να νομιμοποιηθεί η απόφασή της σε ένα τόσο καίριο για την ελληνική επικράτεια και το ελληνικό έθνος ζήτημα, για το οποίο ο  Ελληνικός Λαός έχει βγει μαζικά στους δρόμους, τότε αυτή είναι η μειοψηφική, μη δημοκρατική και αυθαίρετη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη με την εντολή επιλύσεως του ζητήματος των Σκοπίων, αλλά των μνημονίων, ζήτημα το οποίο απέτυχε να επιλύσει, συμφωνώντας μόλις, σε ένα τέταρτο μνημόνιο. Ειδεχθέστερη ακόμα είναι η περίπτωση της πατριδοκάπηλης Δεξιάς η οποία άλλα έλεγε και άλλα πράττει.

Η πολιτική της οσφυοκαμψίας πλησιάζει στο τέλος της. Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί με την κατάλληλη ηγεσία να ανατρέψει την συμπαιγνία εναντίον της Μακεδονίας, και κάθε εθνοκτόνο συμφωνία.

Όπως οξύνονται και πυκνώνουν οι οδύνες καθώς πλησιάζει η ώρα του τοκετού, έτσι και όσο το κράτος των ανόμων γίνεται στυγνότερο και ανηθικότερο, τόσο κοντύτερα θα έρχεται η ώρα της επικράτησης των εθνικών δυνάμεων, η ώρα της νίκης μας.

(Φ.256)

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Βλακεία και ήττα ή εργασία και νίκη;

Άρθρο της διευθύντριας της “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”

Στα 1941, ο Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Δημοσιογράφος Δρ. Ευάγγελος Λεμπέσης (1904-1968), συγγράφει ένα πόνημα το οποίο θα παραμείνει αξεπέραστο ως προς την διορατικότητα και την οξύνοια των παρατηρήσεων αλλά και την διαχρονική επικαιρότητα των γραφομένων. Η ανατομία του «De Imbecillitate» ομαδοποιεί και ανατέμνει τους βλάκες ως μια ενιαία και επικίνδυνη κοινωνική κατηγορία, ιδιαιτέρως όταν αυτή αγγίζει την εξουσία. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κοιτάζοντας τόσο τον πρωθυπουργό όσον και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως εάν είναι προδότες ή βλάκες ή και τα δύο. Σε αυτό το ερώτημα και σε άλλα επίκαιρα ακόμη απαντά το πόνημα του αειμνήστου Λεμπέση.

Οι βλάκες, γράφει, συναντώνται και στις κατώτερες και στις ανώτερες κοινωνικά ομάδες. Τείνουν να αγελοποιούνται και να συνασπίζονται «βάσει της αρχής της «ελαχίστης προσπαθείας» προς αντιμετώπισιν ισχυροτέρας δυνάμεως εις το πρόσωπον των ολίγων ή του ενός. Η οργάνωσις αύτη περιωρισμένης εκτάσεως καλείται κοινωνιολογικώς κλίκα (clique).».

Έχουμε πολλάκις ακούσει ότι «καλός ο τάδε ηγέτης, αλλά τον έφαγε η κλίκα του», όπου κλίκα ο υπασπιστής του, η σύζυγός του και το περιβάλλον της, κ.ο.κ. Οι βλάκες είναι αυτοί που δεν θέλουν να ανακινούνται τα λιμνάζοντα ύδατα ώστε να μην  ξεβολεύονται από τα πόστα που ως ραγιάδες στο πνεύμα, ενίοτε και τουρκόσποροι στο αίμα, έρποντας και λείχοντας, έχουν υφαρπάξει από τους ευφυείς οι οποίοι περιφρονούν τις αβελτηρίες των βλακών, έχοντας την ματιά τους στο Αύριο. Για τους βλάκες «η απλή παρουσία του ευφυούς ανθρώπου είναι δια τον βλάκα εις το έπακρον προκλητική», αφού «ηύπαρξις πνευματικής και ψυχικής ζωής έχει ως γνωστόν αναποτρέπτους αντανακλάσεις επί της εξωτερικής φυσιογνωμίας» και «η ελευθερία της σκέψεως, χρήσιμος μόνον εις εκείνους, οίτινες διαθέτουν σκέψιν, είναι μονίμως και εξόχως αντιπαθητική».

Συνασπισμένοι οι βλάκες σχηματίζουν ένα σύνολο το οποίο οδηγεί στην καταστροφή τους ηγέτες στους οποίους παριστάνουν τους άτεγκτους πιστούς, στην πραγματικότητα χειραγωγώντας τους για την δική τους επιβίωση.Οι βλάκες, συνήθως ανεπάγγελτοι προ της συμμετοχής τους στην κλίκα, κάνουν καριέρα ως αυλοκόλακες, προσεταιριζόμενοι συζύγους, τέκνα και τους ιδίους τους ηγεμόνες. «Ο δε ούτω ανελθών βλαξ θα προωθήση ο ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα εαυτού». Πάει περίπατο από το παράθυρο, δηλαδή, και η αξιοκρατία και η αριστεία, προ της «βλακικής αγέλης», προ του πλέγματος καχυποψίας με το οποίο παγιδεύουν το θύμα τους (τον ηγέτη) και πονηρίας με το οποίο επιχειρούν την εξουδετέρωση των ευφυών.

Η περιγραφή των μεθόδων των οποίων μετέρχονται εγείρει τον συναγερμό σε κάθε λέξη: «κολακεία, ψεύδος, ραδιουργία, συκοφαντία, σωματεμπορία, χαφιεδισμός, ξεσκονίσματα, το «ποιείν τον καραγκιόζην», ή τον gigolot, χειροφιλήματα προς τον «Εθνικόν Κυβερνήτην», εκφωνήσεις λόγων, συρραφή κολακευτικών στίχων, μεταφορά λαχανικών, κλπ.». Κι επειδή «ο βλαξ, στερούμενος ευφυΐας, είναι ανίκανος να μεταχειρισθή έντιμα μέσα,  διότι έντιμα μέσα ως δυσκολώτερα, χρησιμοποιεί μόνον ο κεκτημένος πραγματικάν ατομικήν αξίαν, (…) ο βλαξ εξαπατεί». Όμως, προσοχή γιατί «η απάτη δεν ανάγεται εις την ευφυΐαν του απατεώνος (…) αλλ’ εις την ευπιστίαν του θύματος». Ευφυείς αλλά εύπιστοι, οι το πάλαι ποτέ, πριν την επιρροή των κλικών αρειμάνιοι ηγέτες, μετατρέπονται έτσι σε άβουλα υποκείμενα των βλακών.

Το τελευταίο χαρακτηριστικό των βλακών που αναφέρει ο αείμνηστος Λεμπέσης, είναι απολύτως ταυτοποιητικό των βλακών: «Απόλυτος εσωτερική συνέπεια της πνευματικής αναπηρίας του βλακός είναι άλλως τε όχι μόνον η αγελαία του τάσις, όχι μόνον η προώθησίς του «πλάτην με πλάτην» με την λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνον η προσφυγή εις τα ευτελέστερα μέσα της επιτηδειότητος, την έλλειψιν αντιθέτου γνώμης, την προσφοράν ευκόλων και ανηθίκων εκδουλεύσεων και την κολακείαν, αλλά και η συστηματικήαποφυγή πάσης συγκρούσεως και πάσης μάχης».

Αυτό το τελευταίο χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής, καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές. Οι βλάκες, οι οκνηροί κόλακες, αυτοί που δεν πιστεύουν ότι θα νικήσουμε ως Έθνος και ως Ιδέα,  απωθούν κάθε σκέψη στοχευμένου και επιτυχούς αγώνος, είτε πρόκειται για την Μακεδονία είτε για την ανατροπή των μνημονίων, και ό,τι άλλο θα ήθελε κανείς να προσθέσει.

Όλα τα παραπάνω, σχετίζονται με την διεξαγωγή της κατεξοχήν αγελαίας εκφάνσεως του πολιτικού βίου, των εκλογών, προώρων ως φαίνεται, αφού η Οικονομία, με τα νέα μέτρα και τις περικοπές στις συντάξεις, η στάση του ΔΝΤ, η επέκταση των Ευρωσκεπτικιστικών τάσεων εντός της Ε.Ε., οι εξελίξεις στο Σκοπιανό και οι πιθανές μετασεισμικές δονήσεις από τις τουρκικές εκλογές της 24ης Ιουνίου, σε συνδυασμό με τις προκλητικές δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας αναφορικά με τους «8» στρατιωτικούς, το αγκάθι των δύο αιχμαλώτων Ελλήνων Στρατιωτικών, αλλά και την καταρράκωση της τουρκικής οικονομίας, δημιουργούν ένα πρόσφορο μείγμα. Βέβαια η κυβερνητική συμμαχία έχει δείξει ότι είναι αρκούντως ενωμένη προ της εξουσίας, ώστε να επιχειρήσει την εξάντληση της τετραετίας ή έστω την παράταση ζωής έως τις Ευρωεκλογές του 2019. Όμως αυτό δεν επηρεάζει  τον με προοπτική νίκης πολιτικό σχεδιασμό.

Το Εθνικιστικό Κίνημα της Χρυσής Αυγής, διεξάγοντας, όπως αναφέρει πρόσφατη ανακοίνωσή του έναν αγώνα «υπό τόσον αντίξοες συνθήκες διώξεις, δικαστική διαδικασία, πεσόντες δολοφονημένους συναγωνιστές» έναν αγώνα που είναι «ιδεολογικός, έντιμος και μοναδικό μέλημά του το καλό της πατρίδας» και ένας έκαστος των συναγωνιστών, έχει καθήκον να αγωνιστεί με όλη του την θέληση και τον ζήλο,με την πίστη ότι η Ελλάς θα σωθεί και οι Εθνικιστές θα αναλάβουμε την διακυβέρνηση της χώρας.

Το διακύβευμα είναι εμείς οι ίδιοι να πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα νικήσουμε, και αυτό αξιοποιώντας τους ευφυείς και διαχειριζόμενοι τους βλάκες, ώστε η Χρυσή Αυγή που θα ξημερώσει, να είναι Χρυσή για όλους, κατά το μέτρο και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί. Γιατί το χειρότερο εξ όσων επιδιώκουν οι βλάκες είναι να εξαλείψουν από τον συναγωνιστή, τον αγώνα.

Μέχρι την νίκη!

 

 

 

 

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Αντεπίθεση, ο μόνος δρόμος

 

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

 

«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:

«Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!»

-Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική

 

Από και προς πόσα μέτωπα να στείλεις την ματιά και τον νου σου, για να δεις από πού θα έρθει η επόμενη επίθεση; Τι έχει μείνει απείραχτο και πού να κοιτάξει κανείς για να νιώσει ασφάλεια και ελπίδα;

Θα έγραφα «πολύ φοβούμαι», αλλά δεν το φοβούμαι καθόλου, πως η μόνη οδός απελευθέρωσης από το Καθεστώς του τρόμου και της καταπίεσης, είναι η αντεπίθεση. Αντίθετα, ίσα-ίσα χαίρομαι που επιτέλους τα πράγματα έφθασαν εδώ, και μπορώ να το γράψω με την πιθανότητα να το ενστερνιστεί ο αναγνώστης, και να το κάνει πράξη εντασσόμενος στο εθνικιστικό κίνημα.

Οι αβρότητες, οι αστεϊσμοί και οι ερασιτεχνισμοί με το δέον γενέσθαι, καταλάβαμε, ελπίζω, ότι δεν οδηγούν παρά στο βήμα σημειωτόν που εξαντλεί τις δυνάμεις αυτών που κάνουν τον αγώνα του πεζοδρομίου, χωρίς να βλέπουν αποτέλεσμα στην κατάθεση των κόπων τους. Σε αυτούς οφείλουμε πρωτίστως να δώσουμε λόγο.

Τα συστημικά κόμματα συγκλίνουν, με έσχατη ένδειξη την συνάθροιση που οργάνωσε στην οικία της η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη για βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, του ΚΚΕ και των ΑΝΕΛ (Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Ευάγγελος Βενιζέλος, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Θοδωρής Δρίτσας, Νίκος Βούτσης, Αννέτα Καββαδία, Σία Αναγνωστοπούλου, Νίνα Κασιμάτη, Λιάνα Κανέλλη, Γιώργος Μαυρωτάς και Δημήτρης Καμένος). Σύντομα θα αντιληφθούμε ότι έφθασε η ώρα για την μεγάλη συνεννόηση όσων πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών δυνάμεων συμπίπτουν σε δυο μεγάλες σταθερές: Στην Αρχή της Εθνικής Ανεξαρτησίας για την Πατρίδα μας, και στην Ανάγκη της Κοινωνικής Δικαιοσύνης για τον Λαό μας.

Πάνω σε αυτές τις θεμελιώδεις Αρχές θα βασιστεί η διάσωση της Πατρίδας, ξεχωρίζοντας εμπρός στον κίνδυνο του γενικού αφανισμού την ιδεολογική αναζήτηση από τον πολιτικό πραγματισμό και την απαίτηση να επιβιώσει το Έθνος. Είναι προφανές ότι κάθε πολιτικός χώρος και κάθε πρόσωπο έχει μια Ιστορία ατομική και συλλογική. Καθώς όμως η προοπτική των συνεπειών μιας ακόμη κυβερνήσεως συνεργασίας των μνημονιακών, συντηρητικών μεταπολιτευτικών δυνάμεων, εμφανίζεται απειλητική για την εθνική μας υπόσταση και την επιβίωση του λαού μας, επιτείνεται η ανάγκη εθνικής συνεννοήσεως. Μιας συνεννοήσεως η οποία δεν πρέπει να αφήσει τους αγωνιστές της Χρυσής Αυγής να πληρώνουν το κόστος όπως συνέβη με ακροδεξιές κινήσεις τις δεκαετίες του ’30 και του ’60.

Η Χρυσή Αυγή ούσα σε θέση ισχύος μεταξύ των αντισυστημικών δυνάμεων, και η μόνη κοινοβουλευτικά εκπροσωπούμενη, καλείται να συσπειρώσει «Όσους ζωντανούς». Αξιοποιώντας τις γνώσεις και τις ικανότητες ενός εκάστου, προέχει να βγει η Πατρίδα από την λάσπη. Έτσι θα δικαιωθούν οι αγώνες των «παιδιών με τις μαύρες μπλούζες». Όλα τα υπόλοιπα, μπορούν να συζητηθούν με νηφαλιότητα όταν περάσουμε.

Ως Έλληνες και ως Εθνικιστές πρέπει να κοιτάξουμε με ψυχραιμία την κατάσταση του έθνους. Αυτά που έρχονται θα είναι πρωτόγνωρα αλλά και σαφώς συναρπαστικά για όσους εδώ και καιρό έχουμε διαπιστώσει πως τα πόδια του γίγαντα είναι πήλινα,το μεταπολεμικό status quo χτίστηκε με το αίμα των Ευρωπαίων και ο κόσμος που οι πόντικες ετοιμάζουν, σκοπεύει να εξαλείψει και τα σημάδια ακόμη της ύπαρξης της φυλής μας.

Συσπείρωση δεν σημαίνει λήθη. Όπως επισημαίνει σεβαστός μου Δάσκαλος, Ιστορική λήθη δεν υπάρχει. Υπάρχει για τους Χριστιανούς άφεση αμαρτιών εφόσον εμπράκτως μετανοήσουν. Όμως όσοι μιλούν για λήθη, παραμένουν αμετανόητοι αρνησιπάτριδες οι οποίοι ζητούν την κατάργηση της Ιστορίας, ένα delete βολικό για να στήσουν τον κόσμο με τους δικούς τους όρους. Εμείς να βάλουμε τους δικούς μας.

Δείτε πώς στο ζήτημα των Σκοπίων,  όσο η ελληνική πλευρά αναμασά τα επιχειρήματα περί διεθνών οργανισμών και αποφάσεων,  οι γείτονες κατασκευάζουν –και επιβάλλουν το δικό τους Δίκαιο.

Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας είναι εάν έχουμε την πρόθεση και την αποφασιστικότητα  να δημιουργήσουμε το κοινωνικό κράτος όπως το επιθυμούμε, την ελεύθερη Ελλάδα που πιστεύουμε πως αξίζει στην Ιστορία μας. Όπως λέει ο σοφός λαός μας, «το  αγώι κάνει τον αγωγιάτη». Ήρθε η ώρα να σηκώσουμε το βάρος που μας αναλογεί, και να πάρουμε τα πόδια μας.

Σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη αναδύονται νησίδες αντίστασης. Δεν θα μιλήσω για τσουνάμι, για «πορεία στην Ρώμη», ούτε για τις ονειροφαντασίες ερπυστριών που θα καβαλήσουν τα πεζοδρόμια για να κυνηγήσουν τους φονιάδες των λαών μας. Αν αύριο βγουν οι ερπύστριες, θα είναι για να κυνηγήσουν εθνικιστές και πατριώτες. Τον ρόλο τους τον έχουμε εσχάτως διαπιστώσει.

Θα μιλήσω όμως για δυο πρόσφατα γεγονότα, για την επιχείρηση πραξικοπήματος ενάντια στην λαϊκή εντολή από τον πρόεδρο της Ιταλίας Ματαρέλλα, και την αντεπίθεση του ιταλικού λαού, για την οικονομική κρίση και το αίτημα απαλλαγής από τον στραγγαλισμό της οικονομίας του Νότου από το ευρώ, και για την πανευρωπαϊκή αντεπίθεση στην αναίτια σύλληψη του βρετανού ακτιβιστή Τόμυ Ρόμπινσον που κατέγραφε την δίκη μουσουλμάνων «μεταναστών» βιαστών στο Λονδίνο, και βρέθηκε απρόκλητα στην φυλακή, ωσάν η ράτσα των υπόδικων να μην ήταν αυταπόδεικτη.  Θα μιλήσω για την πανεθνική αντεπίθεση για το Μακεδονικό, που αν και μετρά προδοσία από την μεταπολεμική Δεξιά, και τις Νεοδημοκρατικές και Πασοκικές κυβερνήσεις με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, και το Βουκουρέστι του 2008, και έσκασε στα χέρια της ιστορικά καταλληλότερης να ολοκληρώσει την προδοσία, Αριστεράς.

Πολλοί ρωτούν αν ο λαός μας είναι έτοιμος, αν έχει ξυπνήσει, αν αξίζει ακόμη και να αγωνιζόμαστε για αυτόν. Πέραν της Καζαντζακικής ρήσεως την οποίαν παρέθεσα στην προμετωπίδα του παρόντος, επιθυμώ να παραθέσω και τις σκέψεις ενός σύγχρονου, αλλά ξεχασμένου Εθνικιστή στοχαστή, του αείμνηστου Δημήτρη Δημόπουλου:

«Τα βιολογικά σκουπίδια, που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται Έλληνες»

Τι σημαίνει αυτό; Είναι Εθνικισμός αυτό;

Ούτε ο χειρότερος κομμουνιστής δεν θα εξεστόμιζε τέτοια κουβέντα!

Φίλε, σύνελθε!

Το ότι δεν πείθουμε τους ΄Έλληνες, είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευθύνη. Όχι των Ελλήνων.

Οι Εθνικισταί είναι υπερήφανοι για τον Λαό τους. Τούτο αποτελεί την Αναγκαία, αλλά και Ικανή συνθήκη, να καλείται κανείς Εθνικιστής.

Ο Εθνικιστής προσπαθεί να πείσει τον Λαό του από Αγάπη σ’ Αυτόν, κι όχι από εγωισμό… Κρίμα, που δεν μας ακούει – θα προσπαθήσουμε ξανά και ξανά. Αλλά εμείς, ως γνήσιοι Εθνικισταί, ποτέ δεν θα πάψουμε να αγαπάμε αυτόν τον Λαό και να είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε και την ζωή μας γι’ Αυτόν».

Μέχρι την Νίκη!

(ΕΜΠΡΟΣ, Φ.254)