Για ένα πατριωτικό άλμα

 

Ανάμεσα στις εσχατολογικές προφητείες, την αναμονή ενός νέου πολέμου του Κόλπου που έχει ήδη αρχίσει, τους αγώνες αλληλοεξόντωσης με σκοπό την ενοποίηση των αγορών του πλανήτη μας, εμπρός στον κίνδυνο της εξάλειψης του κόσμου μας όπως τον γνωρίσαμε, γίνεται αναγκαία και επείγουσα η ανάδυση των δυνάμεων της Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Ταυτότητας.

Ο κόσμος που δημιουργείται θα είναι μονοπολικός ή πολυπολικός; Και ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας σε αυτόν; Θα είναι ένα απολίθωμα που θα κινδυνεύει διαρκώς να σπάσει σε χίλια κομμάτια, ή μια ζωντανή πραγματικότητα, η συνείδηση ενός κόσμου που απειλείται, αποδυναμώνεται και επιμένει κόντρα σε όλους και όλα, να υπάρχει;

Παρά την συντονισμένη προσπάθεια αποσυντονισμού, πότε με την πείνα των παιδιών της Αφρικής, πότε με την κλιματική αλλαγή, δράματα για τα οποία φορτώνονται με ενοχές οι Ευρωπαίοι, ένας νέος αέρας φύσηξε στην ευρωπαϊκή ήπειρο τα τελευταία χρόνια.

Από την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα ως τις ακτιβιστικές οργανώσεις Κάζα Πάουντ στην Ιταλία και Μπαστιόν Σοσιάλ στην Γαλλία, και την μαζική κινητοποίηση των Κίτρινων Γιλέκων, περνώντας από την Ρώμη, το Παρίσι και την Βουδαπέστη, οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν τον εθνικό ριζοσπαστισμό. Έναν ριζοσπαστισμό που τους οδηγεί στο να αποκόψουν τις ρίζες του δηλητηριώδους παράσιτου που τους πνίγει με το θανατερό σφιχταγκάλιασμά του, και να αναζητήσουν τις ρίζες της υπάρξεώς τους στον παραδοσιακό Χριστιανισμό, στις προχριστιανικές παραδόσεις, στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των άμεσων προγόνων τους. Ζητούν να ανακτήσουν όσα επεδίωξε βίαια να ανατρέψει η Νέα Τάξη Πραγμάτων και οι οπαδοί της, εγκαθιδρύοντας τερατουργήματα όπως οι δολοφονίες εμβρύων στις μήτρες των μητέρων τους, ο «γάμος» και η τεκνοθεσία των ομοφυλοφίλων, η μείξη των φυλών σε ένα γκρίζο χυλό χωρίς ταυτότητα.

Οι πρόσφατες Ευρωεκλογές ανέδειξαν αυτή την δυναμική, με την διεύρυνση και την ισχυροποίηση των Εθνικιστικών, Πατριωτικών και Ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Βέβαια, πολλά μένουν ακόμη να γίνουν, απέναντι στις επιβολές των ξένων και τις εσωτερικές αναθεωρήσεις. Είναι όμως εξίσου βέβαιο ότι οι λαοί της Ευρώπης αποκτούν συνείδηση του τι τους συνέβη και του τι συμβαίνει, και ζητούν να αποσπασθούν από την δικτατορία των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων.

Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ

Για όσους εύκολα αποθαρρύνονται και αφήνονται στον πεσιμισμό, να επισημάνουμε πως η Εθνικιστική άνοιξη που γνωρίζει η Ευρώπη δεν ήρθε ξαφνικά και αναπάντεχα. Η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν, μπορεί να μην καταγράφονται ως «καθαροί» Εθνικιστές, κατάφεραν όμως να είναι αποτελεσματικοί στα μέτρα των λαών και των χωρών τους. Είναι ηγέτες οι οποίοι συσπείρωσαν τους λαούς τους γύρω από μια εθνική ατζέντα, κι αυτό είχαμε να το δούμε από την εποχή του Μεσοπολέμου. Η ανάδειξη αυτών των πολιτικών ρευμάτων και αυτών των ηγετών, αποτελεί το αποτέλεσμα της επιμονής εκατομμυρίων αγωνιστών οι οποίοι στα χρόνια της πέτρας και του ατσαλιού διατήρησαν ζωντανή την Πίστη, την Μνήμη, την Παράδοση, την Ιδέα. Οι σπόροι που έσπειραν εκείνοι, κάποτε θα βλαστούσαν, και κατά καιρούς το έκαναν. Να είναι τώρα η ώρα να καρποφορήσουν; Στο χέρι μας είναι!

Όλες οι δυνάμεις που είναι μαχητικές, ενεργητικά πατριωτικές, και αντικομφορμιστικές έναντι του Συστήματος, μπορούν να συνεργαστούν, χωρίς την προηγούμενη «ένωση» των Εθνικιστών η οποία φέρνει μαζί της ένα άχρηστο βάρος «χαμένων και κερδισμένων», «ηγετών και υπηκόων», αλλά με στόχο έναν και προορισμό κοινό: την νίκη απέναντι στον οδοστρωτήρα της ΝΤΠ, και την αναγέννηση μιας Ελλάδας Ελληνικής σε μια Ευρώπη Ευρωπαϊκή.

Η δουλειά που έκαναν και κάνουν δεκάδες οργανώσεις από την Μεταπολίτευση και μετά πρέπει να αναγνωρισθεί. Κάθε ένας φέρνει μαζί του μιαν όψη αυτού που αποκαλείται διεθνώς Ευρώπη –άρα και Ελλάδα- της Ταυτότητας. Κάθε ένας αξίζει την τιμή που και ο ίδιος αποδίδει στους άλλους αγωνιστές.

Για όσους καλοθελητές επιμένουν στον μηδενισμό, να πούμε πως δεν πρόκειται βεβαίως να καταθέσουμε τα όπλα, όχι τώρα που σε όλη την Ευρώπη τα πράγματα κινούνται προς την κατεύθυνση στην οποίαν έλπισαν και για την οποίαν εργάστηκαν εκατομμύρια συναγωνιστές και συναγωνίστριες.

Μια Δεξιά Εθνική, Κοινωνική και Λαϊκή, μια Δεξιά της Ταυτότητας και της Παράδοσης πρέπει να είναι ο δικός μας στόχος και η πρόκληση του δικού μας Αύριο.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

(Δημοσιεύθηκε στο φ. 1148 της εφημερίδος Χρυσή Αυγή και στην συνέχεια εδώ )