Διαβάστε το Σάββατο 30/3/2019 στο φ.296 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

Διαβάστε στην Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ που κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

• Δεν επαιτούμε, απαιτούμε τον τηλεοπτικό χρόνο που μας αναλογεί
• Διεθνής έρευνα του «PEW» σε 18 χώρες: To 86% ζητά απέλαση των «μεταναστών»
• Ν.Γ. Μιχαλολιάκος: ΟΧΙ στην αντεθνική πολιτική των «ανοιχτών συνόρων»
• ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ο εξαρτημένος «διαμεσολαβητής» Νίμιτς και η «Open Society»
• Οι τράπεζες αρπάζουν τα σπίτια του κοσμάκη
• ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ 1946-1949: Η επίθεση των κομμουνιστών στο Λιτόχωρο
• ΥΓΕΙΑ: Στάση πληρωμών του ΕΟΠΥΥ
• «Σαββατοκύριακο με τον Μάνεση» στον Alpha: Μια όαση κόντρα στην μιζέρια και την προπαγάνδα

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ – Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Μαρτίου 2019 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

Μπολσεβίκοι και Δημοκρατία, δεν γίνεται!

 

Με επανειλημμένα άρθρα και πρωτοσέλιδά μας, έχουμε προειδοποιήσει για το σχέδιο πολιτικής εκτροπής το οποίον απεργάζονται οι δυνάμεις εντός και πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά: «Κόκκινη Χούντα» (φ.293) , «Ανατροπή του Πολιτεύματος» (φ.275) και «Βρώμικες εκλογές» (φ.274).

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ξεδιπλώνεται μέρα με την ημέρα, και γίνονται ορατά τα μέσα με τα οποία ήδη μαγειρεύει τα αποτελέσματα – μπόμπα των εκλογών.

Ο Αλέξης Τσίπρας -και οι συν αυτώ- επιθυμεί να παρατείνει επί όσο το δυνατόν μακρύτερον την παραμονή του στην εξουσία, με όποιο τρόπο. Ο συρφετός που τον ακολουθεί δεν έχει ξαναδεί ούτε πρόκειται να ξαναδεί τέτοιες δόξες, πολυτέλειες και τεμενάδες, υπουργιλίκια, χαρτζιλίκια και λοιπά προνόμια, άρα δεν έχει κανέναν λόγο να επιζητεί εκλογές.

Η προσαρμογή η οποία μοιραία θα έρθει, και στα νέα κόλπα του ΣΥΡΙΖΑ και των μπολσεβίκων του, όπως ήρθε από το 2010 και μετά, είναι σαφώς υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Επιπλέον, η απουσία έγκυρης αντιπολιτεύσεως, η φαιδρή φιγούρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, και ο συνωστισμός ισχυρών κομματικών «Δελφίνων» (Δένδιας, Βορίδης-Γεωργιάδης), ευνοεί τον Αλέξη Τσίπρα.

Την ΝΔ κρατά ενωμένη μόνον η προοπτική της εξουσίας. Όσο αυτή η εξουσία απομακρύνεται (η δήλωση Άδωνη περί διαφοράς 3,5 % όσο και αν μετασκευάστηκε, αποκαλύπτει τις πραγματικές σκέψεις και στοχεύσεις της μείζονος αντιπολιτεύσεως), όπως απομακρύνεται στα τέσσερα χρόνια κατά τα οποία διαρκώς ζητά εκλογές ο πρόεδρός της, τόσο η συνοχή θα χαλαρώνει. Και αυτό ευνοεί τον Αλέξη Τσίπρα.

Άραγε έχει ήδη παραδοθεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση, παρότι ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει αναφερθεί στο θέμα, στα όρια της πολιτικής ορθότητος, αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παραδεχθεί ότι στον ΣΥΡΙΖΑ «θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν στην εξουσία»;

Είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήνει κομματικό στρατό με «ελληνοποιήσεις» τριτοκοσμικών  επήλυδων, και με προσλήψεις «δικών τους παιδιών» τόσο στο Δημόσιο όσο και σε ΜΚΟ. Το δέλεαρ της «τακτοποίησης» που συμπίπτει με έναν «καλό σκοπό» είναι σημαντικό για τους νέους που δεν έχουν προοπτική να κυνηγήσουν το μέλλον τους στο εξωτερικό.

Είναι επίσης εμφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αποφασισμένος να τα αλλάξει όλα προκειμένου να εξυπηρετηθούν αυτοί που τον εξυπηρετούν. Ο ίδιος μπορεί να υπήρξε «πατροκτόνος» του Αλέκου Αλαβάνου, όμως ξέρει να αγοράζει συμμάχους και να απαλύνει δυσαρέσκειες. Εξ ου και η Τροποποίηση της τελευταίας στιγμής ώστε να μπορούν οι βουλευτές να είναι υποψήφιοι στις Ευρωεκλογές, χωρίς να χρειάζεται να παραιτηθούν από την βουλευτική τους έδρα. Αυτό του εξασφαλίζει εκτός από την τακτοποίηση των φίλων  και των φιλενάδων του, και την σταθερότητα της κυβερνητικής  πλειοψηφίας στην βουλή. Ο Καμμένος μπορεί να φωνάζει όσο θέλει, αλλά είναι καμμένο χαρτί. Ο λαός ακολουθεί τον ισχυρό.

Εξ ου και τα λοιπά νομοθετήματα με τα οποία ποινικές πράξεις αποποινικοποιούνται, ώστε να αποσοβηθεί και η όποια πιθανότητα καταδίκης των εμπλεκομένων σε πράξεις κολάσιμες (Μάνδρα,  Μάτι, Μακεδονία),  ακόμα και αν η σουπέ ΝΔ  του Κυριάκου έλθει στην εξουσία. Πολύ δε περισσότερον εάν στην κεφαλή της βρίσκεται πλέον ο καταχειροκροτούμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Δένδιας.

Οι υπερασπιστές της Ελευθερίας της Έκφρασης κάθονται προσοχή εμπρός στην κυνική ομολογία της κυρίας Γεροβασίλη ότι ως «Μεγάλη Αδελφή» παρακολουθεί την κινητικότητα των συμμετεχόντων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Όσοι εκ των Εθνικιστών αλλά και πατριώτες Έλληνες διαθέτουν λογαριασμό στα ΜΚΔ διαπιστώνουν καθημερινά ότι μια ελληνική σημαία μπορεί να κλείσει τον λογαριασμό σου για ένα μήνα σε γνωστή πλατφόρμα. Έτερο Μέσο έχει γεμίσει ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ που τραμπουκίζουν μετά βδελυγμίας όποιον εκφράζει αντίθετη άποψη, και γεμίζουν με «σκουπίδια» την ροή των ειδήσεων.

Όλοι παρακολουθούνται και όλοι λογοκρίνονται.  Όπως επί του αγαπημένου των ΣΥΡΙΖομπολσεβίκων, Εμβέρη Χότζα, σε λίγο θα απαγορεύονται οι συναθροίσεις και, όχι μόνο τα τηλέφωνα και οι ιστοσελίδες, αλλά και οι τοίχοι και οι απλωμένες μπουγάδες θα έχουν αυτιά για να καταδίδουν οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο ως διαφωνούντα.

Η βία και η νοθεία προετοιμάζονται από την έξαρση της χρυσής νεολαίας των Εξαρχείων αλλά και με την έτερη  Τροπολογία του Υπουργείου Εσωτερικών με την οποία δίνεται η δυνατότητα διορισμού υπαλλήλων σε θέσεις δικαστικών λόγω ανεπάρκειας δικηγόρων, συμβολαιογράφων και δικαστών, «αξιοποιώντας» τους δημοσίους υπαλλήλους-«παιδιά»  του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως υπήρχε ήδη η επιλογή των ΔΥ, αλλά τώρα η επιλογή της χρήσεώς τους γίνεται ξεκάθαρη κυβερνητική προτεραιότητα. Ο Νόμος και η Τάξη είναι άλλωστε ο φερετζές όλων των αυταρχικών καθεστώτων.

Επιπλέον ο κατακερματισμός των Εκλογικών Τμημάτων, με το πρόσχημα των πολλαπλών εκλογών του Μαΐου, διευκολύνει το κυβερνών κόμμα που έχει τους πόρους να στελεχώσει όλα τα εκλογικά Τμήματα, και ζορίζει τα μικρά κόμματα, ώστε να διευκολυνθεί η τακτική του «ψηφίζουν και τα δέντρα». Επ’ αυτού τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους πολιτικούς προγόνους της ΝΔ.

Οι πρόσφατες και τακτικές συνομιλίες Τσίπρα με την τουρκική και την σκοπιανή ηγεσία, δείχνουν την ειλημμένη απόφαση για δημιουργία άξονα ο οποίος θα ενεργοποιηθεί κατά βούληση και την κατάλληλη στιγμή ώστε οι φίλοι να βοηθήσουν τον φίλο.

Επιπλέον η εξώθηση της λαϊκής αντίδρασης ώστε να γίνουν αντιληπτά τα άκρα και οι αντοχές της, και να φανούν «τα στάχυα που περισσεύουν» και να «κουρευτούν» εγκαίρως, είναι μια ακόμη τακτική των τυράννων. Τότε, κάποιοι χρήσιμοι ηλίθιοι μαζί με κάποιο «φυτευτό» στοιχείο, μπορούν να κάνουν το «κίνημα» ώστε να επιβληθεί και με τον Νόμο η Κόκκινη Χούντα. Ο Νόμος είναι η προβιά των δυναστών.

Αυτά και άλλα ακόμα θα δούμε ως τις εκλογές, όταν και εάν γίνουν.

(Δημοσιεύθηκε στο φ.295 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

1453 – 1821 Αδιαλείπτως Επανιστάναι

 

 

Επί τέσσερις αιώνες πικρής σκλαβιάς ο Ελληνισμός δεν έπαψε ούτε χρονιά, ούτε μέρα, να αγωνίζεται για να αποτινάξει τον Οθωμανικό ζυγό.

Μετά το Βυζάντιο

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την Άλωση, ο Ελληνισμός, είτε αυτόνομα και τοπικά, είτε γενικευμένα, συνεργαζόμενος και συνεπικουρούμενος από ξένες δυνάμεις, όποτε τα δικά τους γεωστρατηγικά σχέδια συνέπιπταν με την προοπτική της δημιουργίας ελληνικής κρατικής οντότητας, επεχείρησε να αποτινάξει την Οθωμανική κυριαρχία.

Οι ξένοι είχαν βεβαίως τις δικές τους βλέψεις στην ίδια περιοχή. Σκοπός τους δεν ήταν η ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την οποίαν πολέμησαν όσο ήταν βασιλεύουσα.

Το Βυζάντιο όμως αποτελούσε ένα ενοχλητικό μεν, απαραίτητο δε ανάχωμα. Με την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, η Δύση βρέθηκε προ του κινδύνου μιας ανεξέλεγκτης βαρβαρικής επεκτάσεως. Γι’ αυτό και αμέσως μετά την Άλωση, οι εκκλησιαστικές έριδες που επί αιώνες είχαν ταλαιπωρήσει τον εκχριστιανισμένο Ευρωπαϊκό κόσμο, φάνηκε να παραμερίζονται.

Επί πάπα Πίου Β΄ επιχειρείται η οργάνωση σταυροφορίας προς ανακατάληψιν των «χριστιανικών γαιών». Η επιχείρηση που σχεδίαζε ο πάπας θα είχε βέβαια χαρακτήρα σταυροφοριακό. Τότε, όπως και τώρα, οι Δυτικοί έβλεπαν με ενδιαφέρον την προοπτική της οικονομικής διείσδυσης στην Ανατολή, η οποία περνούσε τότε όπως και τώρα μέσα από τα πολυπόθητα εδάφη του ελληνικού ζωτικού χώρου.

Χαρακτηριστικό του κλίματος της εποχής, είναι το ύφος της επιστολής που απευθύνει στον δόγη της Ενετικής Δημοκρατίας, Χριστόφορο Μαύρο, ο Πάπας Πίος Β΄, στις 8 Νοεμβρίου 1463.

«Άμα φανής», του γράφει, «επί του Βουκενταύρου, ενδεδυμένος την πολύτιμον στολήν, ου μόνον η Ελλάς, αλλά και η Ασία θα λάβωσι τα όπλα. Μεγάλη τη Δημοκρατία τιμή και όφελος τη Χριστιανοσύνη θέλουσι προσγίνει άμα υμείς ενωθείτε μεθ΄ ημών, αφού μάλιστα πρόκειται περί πολέμου υπέρ της θρησκείας του Σωτήρος».

Και στον δούκα της Βουργουνδίας: «Όλος ο χριστιανικός κόσμος ήκουσε την υπόσχεσίν σας, συνεπεία της οποίας οι Ενετοί ανεθάρρησαν, οι Ούγγροι ελπίζουσι να εκδικηθώσι τους σκληρούς των εχθρούς, όλη η Ελλάς και η Σλαβωνία σκέπτονται περί ελευθερίας…».

Ας προσέξει ο αναγνώστης μια σημαντική λεπτομέρεια: και στις δυο επιστολές γίνεται λόγος όχι για την Κωνσταντινούπολη και το Βυζάντιο, αλλά για την Ελλάδα. Αυτό εις απάντησιν όσων υποστηρίζουν ότι ο ελληνισμός χάθηκε και ως έννοια ακόμη στα χρόνια του Βυζαντίου, και ανεκαλύφθη και επεβλήθη με τον Διαφωτισμό.

Όσον αφορά εις τας σχέσεις Ελλήνων και Δυτικών, πρέπει να επισημάνουμε δυο γεγονότα που είναι χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι στους στόλους των μεγάλων ναυτικών κρατών, και ιδιαιτέρως της ιταλικής χερσονήσου, υπηρετούσαν ως μισθοφόροι και αξιωματικοί, πλήθος Ελλήνων. Το δεύτερο, πως ανάμεσα στους Δυτικούς που εξεστράτευσαν στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του πρώτου Βενετοτουρκικού πολέμου (1463 – 1479 ) και αρχιστράτηγος στην Πελοπόννησο, ήταν και ο Σιγισμούνδος Μαλατέστα, πνευματικό τέκνο του «τελευταίου Έλληνος φιλοσόφου» Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού. Ο Σιγισμούνδος ήταν μάλιστα αυτός που παρέλαβε και μετέφερε στην Ιταλία τα οστά του πνευματικού του καθοδηγητή, για να τα αποθέσει αργότερα, το 1466, στο μνημείο το οποίο ανήγειρε γι’ αυτό τον σκοπό στο Ρίμινι.

Τέσσερεις αιώνες αγώνων

Αλλά και οι Έλληνες στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη, ποτέ δεν απεδέχθησαν την κατάκτηση, ούτε καν ως πολιτειακή κατάστασή τους, παρά τα όσα εξ ορισμού ήσαν υποχρεωμένοι να υπομένουν. Συνεπείς στο φυλετικό ορμέμφυτο, δεν θα απολέσουν ποτέ την έμπρακτη επιθυμία τους για εθνική ανεξαρτησία.

• Η Μάνη επαναστατεί το 1481 υπό τον θρυλικό Κροκόνδειλο Κλαδά. Την ίδια χρονιά επαναστατεί και η Χειμάρρα.
• Μεταξύ 1492 και 1496 επαναστατούν η Ήπειρος και η Θεσσαλία.
• Το 1585 επαναστατούν η Ακαρνανία και η Ήπειρος, υπό τους Γρίβα, Δράκο και Μαλάμο.
• Από το 1603 ως το 1624 όλος ο Ελληνισμός, από την Κύπρο ως την Μάνη και την Ήπειρο, εξεγείρεται.
• Το 1616 ο Επίσκοπος Τρίκκης Διονύσιος ηγείται της δραματικής εξεγέρσεως που οδήγησε και στον μαρτυρικό του θάνατο.
• Στο διάστημα 1645 – 1685 επαναστατούν η Κρήτη, η Πελοπόννησος, η Ακαρνανία, η Στερεά.
• Τον 18ο αιώνα, με ηυξημένο το ενδιαφέρον της Ρωσίας, προς την οποία είχαν πλέον στρέψει οι Έλληνες τις ελπίδες τους, μετά την ειρήνευση μεταξύ Ενετών και Σουλτάνου το 1573, πραγματοποιείται πλήθος τοπικών εξεγέρσεων και σε μεγάλη κλίμακα, με κορυφαία τα Ορλωφικά.

Η απελευθέρωση των υπόδουλων στους Οθωμανούς Ελλήνων, έλαβε διαστάσεις πανευρωπαϊκού ζητήματος. Η ελευθερία των Ελλήνων αντιμετωπίζεται ως πράξη εμβληματική, εις την οποίαν προσβλέπει κάθε πολιτισμένος Άνθρωπος. Αυτό εξηγεί και το ότι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική ανεξαρτησία είναι η μακρινή Αϊτή. Το Ελληνικό ζήτημα, είναι ζήτημα πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο.

Χαρακτηριστικό των συνεννοήσεων που λαμβάνουν χώραν λίγα χρόνια πριν την Εθνεγερσία, είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από επιστολή της Αικατερίνας Β΄ της Ρωσίας προς τον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ της Αυστρίας:

«Πέποιθα, ως εκ της απεριορίστου προς Υμάς εμπιστοσύνης ότι, εάν αι επιτυχίαι ημών εν τω τουρκικώ πολέμω επιτρέψωσιν ημίν ν’ απαλάξωμεν την Ευρώπην εκ του εχθρού του χριστιανικού ονόματος και να εκδιώξομεν αυτόν εκ της Κωνσταντινουπόλεως, η Υ.Μ. δεν θα αρνηθή την συνδρομήν Αυτής, προς ανίδρυσιν της αρχαίας γραικικής μοναρχίας επί των ερειπίων της βαρβάρου οθωμανικής κυβερνήσεως.

Αλλά και ο Μέγας Ναπολέων έγραφε προς το Διευθυντήριο, στα 1797 : «Εν Αλβανία και Ελλάδι ενθυμούνται ακόμη την Σπάρτην και τας Αθήνας. Διατηρώ αλληλογραφίαν μετά των επισημοτέρων του τόπου αρχηγών, και η Ελλάς ίσως αναγεννηθή εκ της τέφρας της».

Ο 19ος αιώνας είναι πλήρης επαναστάσεων. Οι αρματολοί του Ολύμπου, ο Νικοτσάρας, ο παπα-Ευθύμης Βλαχάβας, οι Κολοκοτρωναίοι, γράφουν λαμπρές σελίδες δόξας και θυσίας, που θα ανοίξουν το δρόμο για τον μεγάλο ξεσηκωμό.

Όλες αυτές οι ενέργειες που περιγράψαμε συνοπτικά, δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί, εάν οι ΄Ελληνες δεν φρόντιζαν, στο πέρασμα των μακρών αιώνων της σκλαβιάς, να είναι ετοιμοπόλεμοι ψυχικά, πνευματικά και υλικά. Με την εμπειρία που είχαν αποκτήσει από τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις και εξεγέρσεις αιώνων, εξεγέρσεις «αντικειμενικά» χωρίς ελπίδα για επιβολή εμπρός στις υπέρτερες δυνάμεις των Οθωμανών, μπόρεσαν, στο κατάλληλο κύμα των συγκυριών, να δράσουν συντονισμένα και αποτελεσματικά, και με μια μεγαλειώδη υπερπροσπάθεια, να αποτινάξουν τα δεσμά της σκλαβιάς.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

(Δημοσιεύθηκε στο φ.295 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

 

 

Αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία- Δανεισμός για Εθνική υποδούλωση

 

Κατά τα πρώτα χρόνια της Επαναστάσεως (1821-1822 ) ο επαναστατικός στρατός που λειτουργούσε σε εθελοντική βάση πέτυχε πάμπολλες νίκες κατά του εχθρού και απελευθέρωσε μεγάλες περιοχές με τη δύναμη των όπλων.

Την εποχή εκείνη ήταν που κατέφθασε στην Ελλάδα ο Φαναριώτης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος με σκοπό να προετοιμάσει το έδαφος ώστε να προσκληθεί ως ηγεμόνας στην Ελλάδα ο θείος του Ιωάννης Καρατζάς ο οποίος είχε διατελέσει ηγεμόνας της Βλαχίας. Ο Μαυροκορδάτος ανήκε στη συντηρητική παράταξη των Φιλικών που  επιθυμούσε την αναβολή ( αν όχι τη  ματαίωση ) του Αγώνα . Στο πρόσωπό του οι αρχιτέκτονες της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε εγγλέζοι βρήκαν τον καλύτερο σύμμαχο. Ο Μαυροκορδάτος διέβλεψε ότι με την μετατροπή του στρατού από εθελοντικό σε μισθοφορικό, την δύναμη και τον στρατό θα είχε με το μέρος του αυτός που θα κατείχε το δέλεαρ του χρήματος. Έτσι λοιπόν άρχισε να σπείρει το μικρόβιο της φιλαργυρίας στους αγωνιστές . Η πολιτική του άρχισε να πιάνει τόπο μεταξύ των ταλαιπωρημένων από τις κακουχίες του πολέμου αγωνιστών. Ολο και περισσότεροι αγωνιστές άρχισαν να ακολουθούν τις συμβουλές του, και να ζητούν μισθό.

Όταν τα ταμεία των κοτζαμπάσηδων και των καραβοκυραίων άρχισαν να στερεύουν, ο Μαυροκορδάτος, με την ιδιότητα του Αρχιγραμματέα  του Εκτελεστικού  Σώματος, παρότρυνε τον Πρόεδρο του Βουλευτικού, Ιωάννη Ορλάνδο, να φύγει στην Αγγλία  προς αναζήτηση δανείου.

Το πρώτο δάνειο

– Η Ελλάς σε υποθήκη

Στις αρχές του 1824, την εποχή που είχαν ανάψει οι πρώτες εμφύλιες διαμάχες, και στην Ελλάδα υπήρχαν δύο Εκτελεστικά Σώματα, δύο κυβερνήσεις δηλαδή, και δύο Βουλευτικά, ο Ορλάνδος μαζί με τον Ανδρέα Λουριώτη συνομολόγησαν επίσημα στις 21 Φεβρουαρίου 1824 με τον τραπεζικό οίκο Λόφναν, Ελλις και Σία, δάνειο οκτακοσίων χιλιάδων λιρών στερλινών με τιμή εκδόσεως 59 % και ετήσιο τόκο 5 % πάνω στην ονομαστική αξία. Το δάνειο είχε αναδρομική ισχύ από την 1η  του έτους και διορία 36 ετών για την απόσβεση. Υποθήκη για το δάνειο έβαλαν οι «πατέρες» του Έθνους,  ολόκληρη την εθνική περιουσία και όλα τα εθνικά κτήματα.  Με τα τοκογλυφικά τους τερτίπια ( προπληρωμή τόκων δύο ετών, προμήθειες, δαπάνες και τραπεζικά έξοδα ), οι τραπεζίτες του Λονδίνου απεφάσισαν ότι από τις 800 000 λίρες θα δινόντουσαν στην Ελλάδα οι 454.700.

Τα χρήματα του δανείου αποφασίστηκε ότι έπρεπε να αποσταλούν τμηματικά στην Ελλάδα με αγγλικά πλοία και ότι θα έπρεπε να κατατεθούν στις τράπεζες του Καίσαρα Λογοθέτη και του Σάμουελ Βαρφ στην Ζάκυνθο.

Για την ιστορία αυτού του δανεισμού έχει κατηγορηθεί η Ελλάδα ότι η «εγγλέζικη δωρεά» καταληστέφθηκε από τους Έλληνες.

Η αλήθεια είναι ότι  μπορεί ένα μέρος του δανείου, δηλαδή του μισού ποσού που με δόσεις και καθυστερημένα έφθασε στην Ελλάδα, να συνέβαλε στην εμφύλια διαμάχη, από την οποία, όπως αναφέρει ο  ιστορικός Ιωάννης Δεσποτόπουλος, «τελικά κερδισμένη βγήκε η αγγλική πολιτική που με το χρήμα του δανείου εδραίωσε την αγγλοκίνητη παράταξη και έτσι εξασφάλισε την επιρροή της στον Ελλαδικό χώρο».  Οι εγγλέζικες λίρες στάθηκαν για τους αγνούς αγωνιστές πιο επικίνδυνος και φοβερός εχθρός απ’ ό,τι οι στρατιές του Δράμαλη. Ο Ορλάνδος  έφθασε σε σημείο να γράφει από το Λονδίνο στην κυβέρνηση του Μαυροκορδάτου σχετικά με τον Κολοκοτρώνη: «Αν η διοίκησις  ενίκησε  τους σπαθάτους αυτούς, ως ακούομεν και δεν τους έκρινε να τους θανατώση, δια να παστρεύση την Ελλάδα από τέτοιες βρώμες, αλλά τους εσυγχώρησε, ως άλλοτε, τότε όλη η Ευρώπη θέλει στοχασθή, ότι η Ελληνική Διοίκησις, δεν είναι διοίκησις, αλλά σκιά και ούτε δύναται να στερεωθή ποτέ».

Το δεύτερο δάνειο

Στις αρχές του 1825 η κυβέρνηση Κουντουριώτη, Κωλέτη κ.λ.π. ζήτησε την χορήγηση δευτέρου δανείου από τον τραπεζικό οίκο των αδελφών Ρικάρντο.  Οι ίδιοι απεσταλμένοι του πρώτου δανεισμού συμφώνησαν έναν ειδεχθέστερο δανεισμό με συμφωνία που υπέγραψαν στις 7 Φεβρουαρίου 1825.

Το αρχικό ποσό ανερχόταν σε 2.000.000 λίρες στερλίνες  το οποίο διαιρέθηκε σε 200.000 «ομολογίες» 100 λιρών εκάστη, που εκδόθηκαν προς 55 και ½ πάνω στην ονομαστική τους αξία, αποφέροντας καθαρό κέρδος 1.100.000 λιρών ( φυσικά όχι στον Ελληνικό Λαό … ). Αφού κρατήθηκαν οι τόκοι των δύο πρώτων χρόνων, τα έξοδα, οι προμήθειες, τοκοχρεολύσια ενός έτους, κ.λ.π.,ύψους 284.000 λιρών, το ποσόν που τελικά εκκαθαρίστηκε και έπρεπε να δοθεί στην ελληνική πλευρά ήταν 816.000 λίρες . Οι τραπεζίτες σε συνεργασία με το Φιλελληνικό Κομιτάτο και τους έλληνες αντιπροσώπους, κράτησαν για τον εαυτό τους την διαχείριση των χρημάτων, με αποτέλεσμα τα χρήματα αυτά να μη γίνουν πολεμοφόδια, σε μια κρίσιμη μάλιστα για την επανάσταση στιγμή, αφού ο Ιμπραήμ με τα στρατεύματά του απειλούσε να καταπνίξει την Επανάσταση. Έτσι  λοιπόν,  παραγγέλθηκαν με τις ανάλογες προμήθειες (μίζες), ατμοκίνητα πλοία σε αγγλικά ναυπηγεία, φρεγάτες στις Η.Π.Α. , κ.λ.π. Τελικά μόλις το 1/10 από το αρχικό ποσόν διεσώθη από τα αρπακτικά νύχια των τοκογλύφων τραπεζιτών και των δήθεν φιλελλήνων.

Η υπόθεση του δευτέρου δανείου πήρε τις διαστάσεις κραυγαλέου σκανδάλου που απασχόλησε και αυτόν ακόμα τον αγγλικό τύπο, όχι μόνον επειδή από τα 2.000.000 λίρες οι Έλληνες εδικαιούντο τελικά μόλις 816.000, αλλά και γιατί και από αυτό το ποσόν, το μισό και παραπάνω παίχτηκε στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και μόλις 392.000 λίρες δόθηκαν για τις παραγγελίες που προαναφέραμε.

Αλλά και η τύχη των παραγγελιών δεν ήταν καλύτερη.

Σε ό,τι αφορά την παραγγελία ελαφρών και βαρέων όπλων, αυτά ήρθαν πολύ λιγότερα και αργοπορημένα στην Ελλάδα. Από τα έξι ατμόπλοια που παραγγέλθηκαν σε αγγλικά ναυπηγεία που πελάτης τους ήταν και ο Ιμπραήμ, έφθασαν μόνο τα τρία, από τα οποία μόνο το  «Καρτερία» έκανε αισθητή την παρουσία του στον Αγώνα.

Από τις δύο φρεγάτες που παραγγέλθηκαν στην Αμερική, έφθασε στην Ελλάδα μόνον η μία, αφού η άλλη πουλήθηκε για εξαγορά της πρώτης, και αυτή δεν θα ερχόταν καν αν δεν παρενέβαινε προσωπικά ο Πρόεδρος Ανταμς ενάντια στην γκανγκστερική συμφωνία  των δανειστών και του  αμερικανικού εμπορικού οίκου που είχε αναλάβει την κατασκευή.

Το αίσχος αυτό των δανείων αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς με τον χαρακτηρισμό «τα δάνεια της Ανεξαρτησίας». Όμως, κάθε άλλο παρά αυτό ήταν. Κατ’ ουσίαν ήταν δάνεια που οδήγησαν στην οικονομική εξάρτηση και πολιτική υποδούλωση του νέου Ελληνικού Κράτους στους τραπεζίτες και μεγαλοκεφαλαιούχους. Η νέα Ελλάς ηξαρτάτο πολιτικά και μέσω αυτών των δανείων στην αγγλική πολιτική για πάνω από 120 χρόνια, αφού ήταν χρεωμένη μέχρι το 1947 και κατ’ ουσίαν πολύ περισσότερο, αφού αυτός ο δανεισμός με τους ληστρικούς όρους οδήγησε την Ελλάδα σε έναν φαύλο κύκλο δανεισμών.

Θα ήταν εύκολο (και δίκαιο) να αναθεματίσουμε τους  κάθε λογής πιστούς του Μαμωνά για αυτήν την καταλήστευση του Ελληνικού Λαού, αλλά θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε ότι αυτοί στηρίχθηκαν στους τότε και κατά καιρούς προδότες  της Εθνικής Ιδέας.

Ενάντια σε όλα αυτά  αγωνιζόμαστε για να μην ζήσουμε χρόνια χειρότερα  και από αυτά της τουρκοκρατίας. Ενάντια στη λογική του μη εφικτού, αφού η ίδια η Ιστορία (και αυτή του 1821) μας διδάσκει ότι λίγοι και αποφασισμένοι με την Πίστη και την Δύναμη της θέλησής τους μπορούν να υπερνικήσουν και τον ισχυρότερο αντίπαλο και να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΠΑΠΠΑΣ

(δημοσιεύθηκε στο φ.295 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: 400 χρόνια Επανάσταση

 

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ  ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

«Ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση».

«Παιδιά μου! Εις τον τόπον τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημιουργούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ, και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας».

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα λόγια του Γέρου του Μωρηά, κι αναρωτιέμαι τι άνθρωπος, τι Έλληνας ήταν ο Θοδωρής, που να ταπεινώνει τόσον τον Θοδωρή, ώστε να κάνει τα σημερινά τσουτσέκια των πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ, που παριστάνουν τους λέοντες ενώ είναι ακκιζόμενες μαϊμούδες και κότες τρίλυρες, να ξεγυμνώνονται εμπρός στο μεγαλείο του. Πόσο ακέραια υπερήφανος ήταν αυτός και η γενιά του, οι Κολοκοτρωναίοι, αυτοί που «καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρνουν αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι».

Πόσο Ελληνικό DNΑ κυλούσε ορμητικό στις φλέβες του, ώστε αυτός ο καπνισμένος στα άρματα Φουστανελοφόρος, έκαμε υπακοή στους Φραγκοφορεμένους για το καλό του Έθνους, να αφήνει στους νεαρούς βλαστούς του Γένους παρακαταθήκη πως «Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία. Και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανεν τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία, και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε, και να γίνομε ευτυχέστεροι».

Όσοι προλάβαμε να μελετήσουμε την  Ελληνική Ιστορία από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως ως την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους από  τα σχολικά εγχειρίδια, μάθαμε για το «Ελληνικό Θαύμα». Όσοι παρατηρήσαμε προσεκτικότερα και ενσκύψαμε ένθερμα στο εθνικό αφήγημα, διαπιστώσαμε, όμως, την ύπαρξη ενός κενού ανάμεσα στην κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τον Μωάμεθ Β΄ στις 29 Μαΐου 1453 ως την κήρυξη της Επαναστάσεως της 25ης Μαρτίου 1821 . Ένα κρίσιμο κενό, που χωρίς αυτό, η έννοια του Αγώνα εύκολα διαστρεβλώνεται, αλλοιώνεται και παραποιείται.

Για κάποιους, σ’ αυτά τα «Σκοτεινά Χρόνια» της μ.Χ. Ιστορίας μας, ο Ελληνισμός ως υλική πραγματικότητα εξαφανίστηκε. Οι Έλληνες έγιναν μουλάτοι, αναμεμειγμένοι με Μογγόλους, Τούρκους, Αιγύπτιους και όποιον άλλο ταιριάζει στο εθνοδυαλιτικό αφήγημα, κι η Επανάσταση ήταν μια ταξική εξέγερση, παραμορφωμένη για να υπακούει στο Αριστερό ξαναγράψιμο της Ιστορίας.

Οι καλόπιστοι, από την άλλη, υποθέτουν ότι το Έθνος έπεσε σε χειμερία νάρκη τεσσάρων αιώνων, μέχρι το πρωινό της  25ης Μαρτίου του ’21, όταν άνοιξε τα μάτια, άδραξε το όπλο που κάποια θεία δύναμη είχε ακουμπήσει πλάι του, και όρμησε εναντίον του δυνάστη, νικώντας τον εν ριπή οφθαλμού.

Και οι δυο θέσεις είναι βεβαίως ψευδείς. Όχι διότι ο Ελληνισμός δεν υπέστη τα δεινά τα οποία κατέγραψε αλλά και όσα δεν κατέγραψε η ιστοριογραφία στους τέσσερεις αιώνες της σκλαβιάς, περισσότερο ακόμη για τις περιοχές της ελληνικής επικράτειας που παρέμειναν υπόδουλες ως τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι ακόμη παραπάνω για τις αλύτρωτες Πατρίδες μας, ούτε επειδή ο Θεός των Ελλήνων δεν ενίσχυσε τον Αγώνα τους, αλλά επειδή ο Αγώνας των προγόνων μας δεν ήταν ένας και στιγμιαίος, αλλά πολλοί και μακροχρόνιοι αγώνες για εθνική απελευθέρωση, ανεξαρτησία και ολοκλήρωση. Αυτό ας είναι το μάθημα το οποίο έχουμε λαμβάνειν από την εθνική επέτειο.

Το παράδειγμα εκείνων οι οποίοι μέσα στους σκοτεινούς χρόνους της αλλόφυλης και αλλόδοξης Οθωμανικής κατοχής, κατόρθωσαν να διατηρήσουν άσβεστη την Πίστη στο Γένος , κι αληθινό το όραμα της  Δόξας και της Λευτεριάς, ας είναι  αυτό που θα φλογίζει και τις δικές μας σκέψεις και ψυχές.

Κι ας είναι βέβαιοι οι σημερινοί επικυρίαρχοι, ότι η  Φυλή μας, ούτε μπορεί ούτε γίνεται να προσκυνήσει. Το «μικρό κλεφτόπουλο», πάντοτε «δεν προσκυνάει». Όπως γράφει ο Γέρος του Μωρηά στον Ιμπραήμ «Μόνο ένας Έλληνας να μέινει, πάντα θα πολεμούμε».

Γιατί δικοί μας είναι πρόγονοι κι εμείς παιδιά κι εγγόνια αυτών που είπαν το «Μολών Λαβέ » και το «Ελευθερία ή Θάνατος». Είμαστε εμείς που ευλαβικά κλίνουμε  το γόνυ εμπρός στον τελευταίο Αυτοκράτορα του Μεσαιωνικού Ελληνισμού, που ορθός στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, έκανε την Ελληνική  ψυχή του λόγο και έργο κι ο λαός μας τραγούδησε από τον αφρό της θάλασσας ως την πιο ψηλή ράχη πως «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας είναι». Κι είναι η δική μας η γενιά που προσδοκά και αγωνίζεται να πραγματώσει  το προγονικό όραμα που δεν ολοκληρώθηκε με το ΄21, για μια μεγάλη κι ελεύθερη Ελληνική Πατρίδα.

«Εμείς, καπιτάν ‘Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους. ‘Αλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;» – « Η φρουρά του βασιλέως μας είναι είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά»

Διαβάστε στο φ.295 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ: Η ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Διαβάστε στο φ.295 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ:

• Η Εθνεγερσία συνεχίζεται: Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους
• Ν.Γ. Μιχαλολιάκος: Ακούγοντας τον ψίθυρο της Ιστορίας
• Ο Κατρούγκαλος στηρίζει τις τουρκικές διεκδικήσεις
• Έρχεται βία και νοθεία: Μπολσεβίκοι και Δημοκρατία δεν γίνεται!
• Το πελατειακό Κράτος ως ανασχετικός παράγοντας της ανάπτυξης
• Αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία – Δανεισμός για Εθνική υποδούλωση
• 1453 – 1821: Αδιαλείπτως Επανιστάναι
• Θεόδωρος Βρυζάκης: O ρομαντικός ζωγράφος, εκφραστής της Μετεπαναστατικής Ελληνικής Ιστορίας

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ – Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί εκτάκτως την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2019 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ.

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Η προβοκάτσια…της προβοκάτσιας

Γράφει η Ειρήνη Δημοπούλου

Υπάρχουν ειδήσεις οι οποίες δημιουργούνται από τους πομπούς τους, ώστε να προετοιμάσουν τους λήπτες για μελλοντικά τεκταινόμενα που θα γίνουν άλλες ειδήσεις, χωρίς ο μέσος αναγνώστης/ακροατής/θεατής να αντιλαμβάνεται το μεσοπρόθεσμα ζητούμενο. Η είδηση είναι έτσι τοποθετημένη όμως, ώστε μια μερίδα ληπτών να μπορεί να αντιληφθεί το μακροπρόθεσμο. Η ικανότητά της αυτή την καθιστά αυτομάτως απενεργοποιημένη και πολιτικά ακίνδυνη για το Καθεστώς, διότι το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα όσα ο μέσος άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί.
Ας δούμε δυο επίκαιρα και διδακτικά παραδείγματα, εσωτερικού και εξωτερικού.

Ο ψυχοπαθής αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ

Είδηση πρώτη. Eνας στους 40 Αστυνομικούς της ΕΛΑΣ, λέει η είδηση, είναι χωρίς υπηρεσιακό όπλο, διότι συνέτρεξε λόγος αφαίρεσης του ατομικού οπλισμού του, έστω και προσωρινά.
«Σε 700 από τους 30.000 αστυνομικούς που εξετάστηκαν από ψυχιάτρους της Διεύθυνσης Υγειονομικού της Ελληνικής Αστυνομίας διαγνώσθηκαν προβλήματα ψυχής που τους καθιστούσαν επικίνδυνους για τον εαυτό τους, τα μέλη της οικογένειάς τους και τους πολίτες. Οι συγκεκριμένοι επανεξετάστηκαν έως και πέντε φορές» αναφέρει η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».
«Στην τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης που λειτουργεί από τον Μάρτιο του 2017 όλο το 24ωρο για όλους τους ένστολους και τις οικογένειές τους, οι περίπου 60 ψυχίατροι και ψυχολόγοι έχουν ανταποκριθεί σε 1.652 περιστατικά που κάλεσαν στην τηλεφωνική γραμμή. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούσαν σε οικογενειακά ζητήματα (193), ενώ ακολουθούν άγχος (90), ερωτικά ζητήματα (47), επαγγελματικά (14) και πένθος (3)».
Τι διαβάζει εδώ ο αναγνώστης; Ότι αυτοί που έχουν οριστεί να τον προστατεύουν είναι ψυχάκηδες, ότι οπλοφορούν και σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά, δικά τους ή άλλων, όπως ο Αλέξης το 2008.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν πως δεν θα αργήσει, όπου νάναι, κάποιος τέτοιος σαλεμένος που δεν έχει πάρει τηλέφωνο στην γραμμή υποστήριξης (που για να δημιουργηθεί, φαντάσου τι πρόβλημα υπάρχει…) θα την μπουμπουνίσει σε κάποιον αθώο πολίτη, διαδηλωτή, κάποιον νέο Αλέξη ίσως, έτσι, Αλέξη;
Μακροπρόθεσμα θα χρειαστούμε Φύλακες να μας φυλάνε από τους φύλακες, και το δημιουργημένο προβοκατόρικα «λαϊκό αίσθημα» θα προσκαλέσει το ίδιο, ζητώντας περισσότερη αστυνόμευση, περιορισμό των ελευθεριών του και τελικά την φυλάκισή του…

Η Λευκή Εθνικιστική καρικατούρα

Είδηση δεύτερη. Στην Νέα Ζηλανδία ένας (ή περισσότεροι, ακόμη αδιευκρίνιστο- την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν γίνει 4 συλλήψεις), λευκοί «εθνικιστές» μπούκαραν σε τζαμιά και λιάνισαν ανθρώπους που προσεύχονταν. Ύβρις! Κάθε εχέφρων άνθρωπος εξανίσταται από την αγριότητα της πράξεως. Διότι άλλο να λιανίζεις λευκούς στο Μπατακλάν ή περιπατητές στην παραλία της Νίκαιας, και άλλο να σκοτώνεις ανθρώπους που προσεύχονται, για ό,τι κι αν προσεύχονται.
Οι τέσσερις συλληφθέντες «έχουν εξτρεμιστικές απόψεις, αλλά δεν περιλαμβάνονταν στον κατάλογο των προσώπων που παρακολουθούνταν από τις υπηρεσίες ασφαλείας», δήλωσε η Πρωθυπουργός της χώρας. «Πολλοί από τους ανθρώπους που χτυπήθηκαν σε αυτή την επίθεση μπορεί να είναι μετανάστες, ή ακόμη και πρόσφυγες», τόνισε η Τζασίντα Αρντέρν στο διάγγελμά της. Αναφερόμενη στους μουσουλμάνους είπε πως «διάλεξαν να κάνουν τη Νέα Ζηλανδία τη δική τους πατρίδα, και είναι η δική τους πατρίδα. Οι άνθρωποι αυτοί είμαστε εμείς. Εκείνος ο οποίος διέπραξε αυτή την πράξη δεν είναι ένας από μας». Μεγάλη απόκλιση από την συνάδελφό της της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ η οποία λίγα χρόνια πριν είχε πει «Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποια Χριστιανική, δεξιά πολιτική προπαγάνδα, αλλά ένα γεγονός (…). Εσείς επιλέξατε να έλθετε εδώ. Επομένως αποδεχτείτε την χώρα που εσείς επιλέξατε».
Ο μακελάρης της Νέας Ζηλανδίας, με την έντονη διαδικτυακή παρουσία και το ενδιαφέρον όνομα «Τάραντ» δηλώνει εθνικιστής και υπέρμαχος της «απελευθέρωσης των χωρών που ζουν λευκοί από την ισλαμική εισβολή», υποστηρίζει ότι «εκπροσωπεί τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων και άλλων εθνικιστών» και χρησιμοποιεί τις γνωστές «14 λέξεις» του Αμερικανού υπέρμαχου της Λευκής Φυλής, Ντέιβιντ Λέιν «Πρέπει να διασφαλίσουμε την ύπαρξη των ανθρώπων μας και το μέλλον των λευκών παιδιών».
Το γεγονός είναι αξιοπερίεργο γιατί η επίθεση έγινε σε μια χώρα που έχει βεβαίως δεχθεί μουσουλμάνους μετανάστες κυρίως από την απέναντι Ασία, αλλά δεν αντιμετωπίζει στην ίδια έκταση το πρόβλημα της Ευρώπης. Ένα άλλο αξιοπερίεργο είναι ότι στα όργανα θανάτου του εν λόγω είναι, λέει, γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες η λέξη «Τουρκοφάγος». Κατά τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο. Να ήταν άραγε ο μακελάρης μαθητής σε ελληνικό σχολείο την εποχή που αφίσες με ήρωες της Επανάστασης του 1821; ‘Η μήπως είχε σχέσεις με εξίσου τρελλαμένους Έλληνες Εθνικιστές;
Εάν βεβαίως δεν αποδειχθεί μετά από μερικές δεκαετίες ότι δεν ήταν μέλος ειδικής υπηρεσίας κάποιας ιδιαίτερα αποτελεσματικής σε προβοκάτσιες χώρας.
Ίσως το κλειδί της πράξεως βρίσκεται σε κείμενο του εκτελεστή στο οποίο αναφέρει ότι «μια επίθεση στη Νέα Ζηλανδία θα προκαλέσει την προσοχή στην επίθεση που δέχεται ο πολιτισμός μας, ότι δεν υπάρχει κανένα ασφαλές σημείο στον κόσμο, οι εισβολείς είναι παντού στις χώρες μας, ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές». 
Αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα, αλλά διαβασμένο από την ανάποδη. Με τις δημοσκοπήσεις να κάνουν λόγο για εθνικιστικό τσουνάμι στην Ευρώπη, δυο μήνες πριν τις Ευρωεκλογές που θα αναδείξουν εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες θα μπορέσουν συνεργαζόμενες να εμποδίσουν την καταστροφή του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και να επιτύχουν τον επαναπροσδιορισμό της πορείας της Ευρώπης, ένας εχθρός της εθνικιστικής ιδέας επιλέγεται να στοχοποιήσει τους Εθνικιστές, προωθώντας την γνωστή καρικατούρα των ΜΜΕ. Τον παράφρονα, ρατσιστή στρατόκαυλο.
Η επίθεση έχει λοιπόν σκοπό να δείξει πως με την άνοδο του Εθνικισμού, και σε αυτόν, ας μην ξινίζουν την μούρη τους οι καθαρολόγοι, το Σύστημα περιλαμβάνει το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε τολμά να αμφισβητήσει την αυθεντία του, κινδυνεύουν οι πάντες, είτε ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ, είτε στην μακρινή Νέα Ζηλανδία.
Κατάλαβες εσύ που κραδαίνεις την ψήφο σου, πόση δύναμη έχεις, αν από παθητικός συλλέκτης γίνεις ενεργός φορέας της ιδέας, και όχι της καρικατούρας που εξυπηρετεί την προπαγάνδα των δολοφόνων των λαών μας;

(Δημοσιεύθηκε στο φ. 294 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

 

Διαβάστε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ φ.294 που κυκλοφορεί

Διαβάστε στο φύλλο 294 της Εθνικής Εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ που κυκλοφορεί:

• Θα ψηφίσεις ΝΔ;…Αναγνωρίζεις «Βόρεια Μακεδονία»
• Ν.Γ. Μιχαλολιάκος: Ρεβανσισμός χωρίς όρια από τον ΣΥΡΙΖΑ
• Βουλή: Συνάντηση Βούτση – Ντιμιτρόφ! Μόνο η Χρυσή Αυγή διαμαρτυρήθηκε – Εν κρυπτώ η συνάντηση
• Μόνο ένα Κόμμα αντιστέκεται και λέει ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ «Βόρεια Μακεδονία»: Η Χρυσή Αυγή των Ελλήνων
• Ευρωεκλογές: Σε συνεχή άνοδο τα Εθνικιστικά κόμματα
• Τελικά πόσο «Έλληνας» ήταν ο Αντετοκούμπο;
• Ο εργασιακός μεσαίωνας και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια
• Δημήτριος Βεζανής: Ένας Εθνικιστής δάσκαλος
• Η προβοκάτσια… της προβοκάτσιας
• Νεοταξίτικη προπαγάνδα στα σχολικά βιβλία

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ – Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 16 Μαρτίου και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

-Λόγω της αργίας της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου, το επόμενο φύλλο της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ θα κυκλοφορήσει εκτάκτως την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

Δικτατορία εναντίον πολιτών

Άρθρο στο “Εμπρός”

Παρακολουθήσεις. Προληπτικές προσαγωγές. Αστυνομία Σκέψης. Τρομοκρατία. «Ελληνοποιήσεις» τριτοκοσμικών ψηφοφόρων. Η άλωση της Ελλάδος προχωρά και μόνον οι Εθνικιστές με  την Χρυσή Αυγή είναι σε θέση να την σταματήσουν. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τους δολοφόνους του Έθνους.

Η αρχή έγινε με την Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Εν ενεργεία βουλευτές και ο Αρχηγός του κόμματός τους, χωρίς την προηγούμενη άρση της βουλευτικής ασυλίας τους, περιφέρονταν σε ζωντανή σύνδεση με τις  βραδυνές ειδήσεις, σιδεροδέσμιοι στην ΓΑΔΑ και στον Κορυδαλλό. Ήσαν, υποτίθεται, διευθυντές μιας «εγκληματικής οργάνωσης» την οποίαν κανείς έως σήμερα, έξι χρόνια μετά, δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει, ούτε, πολύ περισσότερο,  να αποδείξει, παρά τις συρραφές διαφόρων υποθέσεων που σε φυσιολογικές συνθήκες θα ονομάζονταν «ξεκαθάρισμα λογαριασμών».

Τότε, ελάχιστοι νομικοί, πολιτικοί, και «επώνυμοι» πολίτες τόλμησαν να υψώσουν την φωνή τους και να μιλήσουν για την καταστρατήγηση κάθε έννοιας Δικαίου, τυπικά και ουσιαστικά. Λίγοι τόλμησαν να πουν πως κανείς δεν είναι ένοχος μέχρις ότου αποδειχθεί η ενοχή του, και πως το αντίθετο, αυτό που προπαγανδίζεται και διασπείρεται στα ΜΜΕ, πως «η Χρυσή Αυγή είναι συλλήβδην ένοχη, κι ας αποδείξει ότι δεν είναι», ούτε την Δημοκρατία ούτε την Λογική, ούτε τον Δικαιικό μας πολιτισμό εκφράζει.

Έξι χρόνια μετά και με την δίκη να σέρνεται σε δαιδαλώδεις δρόμους άσχετων και επουσιωδών ατραπών, το κράτος-μαριονέτα της Μεταπολιτεύσεως, το βαθύ κράτος που αφέθηκε ασύδοτο να καταπατά τα στοιχειώδη δικαιώματα των νόμιμα εκλεγμένων (κατ’ επανάληψιν έκτοτε) εκπροσώπων του Λαού, στρέφεται τώρα εναντίον των ίδιων των πολιτών του, χτυπώντας στην ρίζα της κοινωνίας.

Όσοι το 2013 έλεγαν πως αυτά συμβαίνουν «στους ακραίους» και πως αν είσαι συνετός και νοικοκύρης πατριώτης δεν σε πειράζει κανείς, βλέπουν τώρα (και πολύ περισσότερο θα δουν στους μήνες που έρχονται) να επαληθεύεται η λαϊκή ρήση «Όταν ακούς του γείτονά σου περίμενε και τα δικά σου».  Όταν οι Χρυσαυγίτες καθυβρίζονται νυχθημερόν, αποκλείονται αυθαίρετα από την τηλεόραση, ακόμη και την κρατική, όταν τους βάζουν επί 18 μήνες στην φυλακή χωρίς καμία απόδειξη ενοχής και δεν κουνιέται φύλλο από όσους υπερασπίζονται δήθεν την ελευθερία της σκέψεως και του λόγου, πώς να μην αποθρασυνθεί το κράτος-μαριονέτα;

Πώς να μην στείλει τους μισθοφόρους με τις μάσκες να ξυλοκοπήσουν την μάνα τους και τον πατέρα και τα αδέλφια τους, άοπλους πολίτες, άνδρες γυναίκες και παιδιά, πώς να μην τους ανοίξει τα κεφάλια, να μην τους ρίξει στο πρόσωπο χημικά;

Αν κάποτε ήταν μακριά η Σερβία και το Κόσσοβο, τώρα είναι εδώ,  λίγο πιο νότια από την «Βόρειο» Μακεδονία, και λίγο πιο ανατολικά από την Βόρειο Ήπειρο. Αν το 2013 η Χρυσή Αυγή ήταν «οι άλλοι» σήμερα «οι άλλοι» είναι οι μητέρες και τα παιδιά που διαδηλώνουν για την Μακεδονία μας. Ποιος θα είναι αύριο «ο άλλος»; Ο επόμενος που δεν θα αρέσει στην κυβέρνηση του κυρίου Δένδια της ΝΔ που καταχειροκροτήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον αντιχρυσαυγίτικο ρόλο του στο θέατρο σκιών της ψευτο-Δημοκρατίας; Το θράσος όσο αφήνεται να μεγαλώνει, περισσεύει.

Με αυτό το θράσος και την πεποίθηση του ανεξέλεγκτου και ατιμώρητου οι Σαμαράδες, οι Δένδιες, οι Βορίδηδες, οι Ψινάκηδες, οι Πολάκηδες, οι Δούρου, οι Γεροβασίλη, παρακολουθούν πολίτες, κυνηγούν πολίτες, δέρνουν πολίτες, αφήνουν πολίτες να καούν και Ελληνόπουλα να πεθάνουν.

Με αυτόν τον αέρα  η υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Όλγα Γεροβασίλη, μίλησε δημόσια και ανερυθρίαστα για τις «προληπτικές» προσαγωγές πολιτών στα Γιαννιτσά, και αποκάλυψε  ότι οι αρχές παρακολουθούν τις αναρτήσεις  πολιτών στο διαδίκτυο, βαφτίζοντας «παράνομες» διαδικασίες και «πράξη βίας»  τις κινητοποιήσεις των Ελλήνων για τα εθνικά μας ζητήματα και την αντίδρασή τους στην Προδοσία των Πρεσπών.

Με το θάρρος που τους δίνει η αδράνεια της υπνωτισμένης μάζας, της μάζας που δεν αντιδρά και δεν συμπαρίσταται στον γείτονά του, όπως δεν συμπαραστάθηκε στην Χρυσή Αυγή, δεν συμπαραστάθηκε στην Μάνδρα, δεν συμπαραστάθηκε στο Μάτι, δεν συμπαρίσταται σε όσους διώκονται γιατί υπερασπίζονται στοιχειωδώς τα δίκαια του Ελληνικού λαού, γιατί αυτά είναι «ακραίες» καταστάσεις και δεν τον αφορούν, με αυτήν την αβάντα της αδιαφορίας και του ωχαδελφισμού, ο αριθμός αιτημάτων της κυβέρνησης προς το facebook και την  google για άρση του απορρήτου των χρηστών τους, από το 2013 έως το 2018 έχει τετραπλασιαστεί.

Οι προσαγωγές δεν είναι ακόμα συλλήψεις και προφυλακίσεις, όπως στην περίπτωση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, είναι όμως εργαλείο τρομοκράτησης του μέσου πολίτη ώστε να φοβηθεί και να μην ξαναξεμυτίσει από το σπίτι του. Το ίδιο έκαναν και με τους «αγανακτισμένους» όταν «γνωστοί –άγνωστοι» έκαψαν τους ανθρώπους στην Μαρφίν, μεταξύ των οποίων και μια έγκυο γυναίκα, προκειμένου να σοκάρουν και να καταπνίξουν την λαϊκή αντίδραση.

Για το ολοκληρωτικό κράτος δεν υπάρχουν Δημοκρατία και Ελευθερίες, δεν υπάρχουν αθώοι και ένοχοι. Υπάρχουν μόνο όσοι είναι εναντίον του. Προς αυτό το Ολοκληρωτικό κράτος οδεύουμε και όσοι δεν το καταλαβαίνουν και δεν ενισχύουν τις δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης σύντομα θα μάθουν με τον πιο πικρό τρόπο πως «Όταν ακούς του γείτονά σου, περίμενε και τα δικά σου».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diktatoria-enantion-politwn#ixzz5i9kA4nY9

ΕΓΕΡΘΗΤΙ : Η Γυναίκα, η Παράδοση, το Αύριο

 

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ  ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

«…προς τι αι γυναίκες να καλλιτεχνώσιν αφού η φύσις τας έπλασε […] αληθή καλλιτεχνήματα;» έγραφε αθηναϊκή εφημερίδα το μακρινό 1903. Μακρινό;

Οπως με όλα όσα συνδέονται με τον φυσικό νόμο, η Γυναίκα μπορεί να φορέσει παντελόνια, να κόψει τα μαλλιά της, να καπνίσει, να οδηγήσει, να κάνει ό,τι ένας άνδρας, και περισσότερα, εκτός ελαχίστων ιδιαιτεροτήτων της ανατομίας της. Όμως η Φύση της στον τρόπο αντιλήψεως του Κόσμου και του διαλόγου με αυτόν, θα μένει ίδιος. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί, τόσο καλύτερα στο πετσί της θα νιώθει.

Η προσπάθεια που καρποφορεί, είναι αδυναμία ή δύναμη;

Τι αποτέλεσμα έχει να προσπαθεί μια χελώνα να τρέξει σαν λαγός; Η χελώνα θα προσπερνά πάντα τον λαγό όσο ξέρει τις δυνάμεις και τις αδυναμίες της.

Είναι η γυναίκα των ομοιόμορφων μπλου τζηνς και τι σερτς περισσότερο ελεύθερη (και περισσότερο γυναίκα) από την Γυναίκα που με καλαισθησία έπλαθε τον κόσμο που υπερασπιζόταν ο Άνδρας;

Η γυναίκα καταπιεζόταν από τους προδιαγεγραμμένους κοινωνικούς αυτοματισμούς.

Σήμερα είναι παγιδευμένη από τους ίδιους τους ρόλους που αναγκάστηκε να αναλάβει για να καλύψει τα κενά ενός κόσμου που εκθηλύνεται γιατί δεν έχει τίποτε άξιο λόγου να υπερασπιστεί. Όμως δεν έπαψε να καταπιέζεται από τον μάτσο υπάνθρωπο πατέρα-τέρας, τον μάτσο συμπλεγματικό σύζυγο-τέρας, τον απάνθρωπο εργοδότη-τέρας. Δεν περνά  μέρα χωρίς άντρες δολοφόνοι να σκοτώνουν για να εκδικηθούν αυτό που δεν κατανοούν, για  να μετριάσουν τον θιγμένο από την απόρριψη εγωισμό τους, συχνά καίγοντας ή βασανίζοντας τα ίδια τους τα παιδιά με τρόπο ειδεχθή.

Αν ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι μια  Μήδεια, η Μήδεια είναι η εξαίρεση, το απίθανα απίθανο, για αυτό και καταγράφηκε στην Τέχνη και στην μνήμη, ενώ οι τύραννοι άνδρες –τέρατα είναι ο κανόνας στην ενδοοικογενειακή βία, όπως και στην βία γενικότερα.

Δεν ξέρω αν Άνδρες και Γυναίκες ήρθαν από διαφορετικούς πλανήτες στην Γη, όπως ισχυριζόταν ένα δημοφιλές πόνημα πριν από μερικές δεκαετίες, ξέρω όμως ότι αντιλαμβάνονται τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, και ότι αυτός ο τρόπος συμπληρωματικά με τον τρόπο των Ανδρών, έκανε τον Πολιτισμό μας και την ανθρώπινη εμπειρία αυτή που είναι.

Αν η Γυναίκα επιδιώκεται να μπει στο περιθώριο, είναι γιατί η Γυναίκα είναι πιο επικίνδυνη από τον Άνδρα. Επειδή η γυναικεία εμπειρία δημιουργείται  δια του συναισθήματος, κι επειδή η ανδρική αντίληψη δια της νόησης μπορεί να είναι αντικειμενικότερη αλλά είναι μεταβλητή,  η Γυναίκα είναι ο θεματοφύλακας της Γνώσης που δεν χάνεται, της Παράδοσης, γιατί δύσκολα εγκαταλείπει το πρωταρχικό  Σχέδιο της Ζωής. Γι’ αυτό η Ιερά Εξέταση έκαψε χιλιάδες γυναίκες ως «μάγισσες». Οι γυναίκες διατηρούν  την Γνώση και την μεταφέρουν χωρίς εξήγηση, και χωρίς εκλογίκευση. Γνώσεις μύχιες όσο οι μήτρες τους, που σχηματοποιούνται με τα έθιμα του Λαού αλλά δεν εξηγούνται γι’ αυτό και είναι επικίνδυνες όσο και η Γυναίκα, όσο η Φωτιά, όσο η Θάλασσα.

Η Γυναίκα και όχι ο Άνδρας είναι ο φορέας της Ταυτότητας. Γι’ αυτό στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες η διαφοροποίηση ανάμεσα στις φυλετικές ομάδες γίνεται με βάση την συμπεριφορά των γυναικών, ιδιαιτέρως την σεξουαλική που είναι απόσταγμα της ψυχικής και βιολογικής έκφανσης. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 1928 ο γυναικείος πληθυσμός ψήφιζε μαζικά το NSDAP το κόμμα του Χίτλερ. Στις ιδέες και στις υποσχέσεις του βρήκαν τον τρόπο να ανταποκριθούν στην μύχια αναγκαιότητα της μετάδοσης της ταυτότητας του λαού τους.

Κατά έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο, οι γυναίκες ως «εθνικές αναπαραγωγοί» και όχι οι άνδρες που φέρουν τον σπόρο της ράτσας υφίστανται τον έλεγχο της Κοινωνίας. Η Γυναίκα είναι φορέας του πρωταρχικού μητριαρχικού χθόνιου μυστηρίου της μήτρας, από το οποίο κανείς δεν μπορεί να παρεκκλίνει. Σήμερα, για να υπάρξουν οι μειονότητες τις οποίες κλήθηκε κάποτε η πλειοψηφία να σεβαστεί , θα πρέπει να διαφοροποιούνται ολοένα και περισσότερο.  Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που οι Γυναίκες στον νέο ιστορικό κύκλο που έχει ήδη δρομολογηθεί, θα κληθούν να κάνουν αποφασιστικά βήματα εμπρός, ώστε να υπενθυμίσουν, να καλλιεργήσουν και να μεταδώσουν τον σπόρο της αρχέγονης, Φυσικής Αλήθειας.

(Δημοσιεύθηκε στο φ.294 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)