Έθιμο βαθιά ριζωμένο στην φυλετική ψυχή των Ευρωπαϊκών λαών, το έθιμο του στολίσματος των Αυγών ταξιδεύει από την άχρονη αρχαιότητα και φθάνει αδιάσπαστα ως τις μέρες μας.
Το αυγό, λένε, συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός, όπως το τσόφλι του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του την Ζωή. Από αυτόν βγήκε ο Χριστός ζων, και έφερε την πίστη της Ανάστασης στους πιστούς.
Τα αυγά βάφονται την Μεγάλη Πέμπτη, ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όταν ο Χριστός πρόσφερε άρτο και οίνο, το σώμα Του και το αίμα Του. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης γίνεται στις εκκλησίες μας η σταύρωσή Του. Η Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση θέλει τα αυγά να βάφονται κόκκινα την Μεγάλη Πέμπτη, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού.
Μια εκδοχή του εθίμου λέει πως, μετά την Ανάσταση του Χριστού, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο για να του ανακοινώσει ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Εκείνος δεν την πίστεψε και της απάντησε πως εάν αυτό είναι αλήθεια, τότε τα λευκά αυγά που βρίσκονταν στο καλάθι θα έπρεπε να γίνουν κόκκινα, όπως πράγματι συνέβη. Μάλιστα στο Ρωσικό μοναστήρι της Μαρίας Μαγδαληνής στους Αγίους Τόπους πάνω από το τέμπλο, υπάρχει τοιχογραφία όπου παρουσιάζεται η Μαγδαληνή να προσφέρει ένα κόκκινο αυγό στον Καίσαρα.
Κατά μιαν άλλη εκδοχή, μία γυναίκα κουβαλούσε αυγά κι όταν άκουσε την είδηση της Ανάστασης, από τον ενθουσιασμό της, έπεσαν από τα χέρια της τα αυγά και βάφτηκαν κόκκινα. Ένας άλλος θρύλος υποστηρίζει ότι η Παναγία προσέφερε αυγά στους δεσμώτες του γιου της, και από τα δάκρυά της τα αυγά βάφτηκαν κόκκινα.
Όπως και νάχει, γυναίκες μεταφέρουν το μήνυμα της Ανάστασης, και τα Αυγά, σύμβολα του θηλυκού ωαρίου, είναι συνδεδεμένα με την εορτή.
Γιατί όμως βάφονται αυγά;
Από το «κοσμικό αυγό» της Θεογονίας των Ορφικών, από όπου εκκολάφθηκε ο Φάνης ή Έρως, έως την Ευρωπαϊκή θεά Οστάρα, Eoster από όπου και το Αγγλοσαξωνικό όνομα της εορτής Easter, η κλωστή του μηνύματος της αναγέννησης της Φύσης και συνακόλουθα του Ανθρώπου είναι εμφανής.
Για αυτό και στις ευχετήριες κάρτες οι οποίες ήσαν δημοφιλείς τους περασμένους δύο αιώνες, βλέπουμε συχνά κουνελάκια, κοτόπουλα, αυγά, και γυναίκες με την εμφάνιση αγγέλων, που θυμίζουν την «χαμένη» αλλά πάντοτε παρούσα Θεά που έβαψε με το αίμα της το κοσμικό αυγό.
Όπως σε κάθε έκφανση της ευρωπαϊκής παράδοσης, η αναφορά στις ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας οδηγεί στην Ελλάδα. Προαιώνια μητέρα της Λαμπρής, της Eoster, και των πανάρχαιων θεοτήτων της Δύσεως, είναι η Ηώς ή Εώς, η ελληνίδα θεά της Αυγής.
Καλή Λαμπρή.
ΜΕΛΙΤΙΝΗ ΔΟΝΤΑ
(Δημοσιεύεται στο φ.246 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)
ΕΙΡΗΝΙΚΑ 