Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”
Πριν από δυόμιση δεκαετίες, ένας Αμερικανο-Ιάπωνας Πολιτικός Επιστήμονας, ο Φράνσις Φουκιγιάμα, συνέγραψε ένα πόνημα το οποίο κατέστη διεθνώς ευπώλητο ως εμβληματικό του νέου κόσμου ο οποίος θα προερχόταν από την κατάρρευση των καθεστώτων του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, μόλις τρία χρόνια πριν. Στο «Τέλος της Ιστορίας και ο Τελευταίος Άνθρωπος», ο Φουκιγιάμα υποστήριξε την «εξελικτική» πορεία της Ιστορίας της ανθρωπότητας, προς ένα «τέλος» που θα μας μετέφερε από τον χρεωκοπημένο μπολσεβικισμό, σε μια νέα νομοτελειακή πορεία όπου θα θριαμβεύσει ο φιλελεύθερος καπιταλισμός. Ο Φουκιγιάμα έγινε σημείο αναφοράς Αριστερών και Δεξιών και ως ένα σημείο δικαιώθηκε. Μόνο που, στην θεωρεία του υπάρχει ένα ολοένα και πιο ευδιάκριτο κενό. Δεν υπολόγισε την Ελευθερία του Ανθρώπου και την δύναμη της Φύσεως που τόσο η Αριστερά όσο και η Δεξιά επιχείρησαν να καταπνίξουν ή να παραποιήσουν, προκαλώντας την απληστία και τον φθόνο των Ανθρώπων προκειμένου να τους χειραγωγήσουν προς επιβεβαίωση των θεωριών τους και επίτευξη των σκοπών τους. Από εκεί, από εκείνο το κενό που παραβλέφθηκε, κάτω από το τσιμέντο του κυρίαρχου Δυτικού ισοπεδωτισμού, ξεπετάχτηκε και ανθίζει σε ολόκληρη την Ευρώπη ο Εθνικισμός, εκδήλωση της θέλησης των Εθνών να επιβιώσουν, να ζήσουν και να νικήσουν.
Κι ενώ η Ιστορία τελείωνε και η Νόηση φαινόταν να έχει χάσει την εξουσία της προς χάριν της βουλιμικής αισθησιοκρατίας, η Ιστορία πέταξε την μπάλα εκεί όπου ξέρει πως είναι η πηγή και το σπίτι της: σε τούτη την γόνιμη χωραφιά όπου μας εθέσπισεν οικείν ο Απόλλων. Η Ιστορία αγαπάει τους Έλληνες επειδή αυτοί της έδωσαν σχήμα και περιεχόμενο. Γι’ αυτό δίνει σε μας και στις μέρες τις δικές μας, μια ολοκαίνουρια ευκαιρία να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και να πράξουμε αναλόγως. «Σηκωθείτε! Για εσάς η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ!». Η Ιστορία δεν τέλειωσε για λαούς που σβήστηκε το χνάρι τους στην άμμο, όμως ζει στις μνήμες και στα αίματα των λαών που βάτεψαν. Θα έσβηνε για μας; Εμείς κουβαλάμε θεό μέσα
μας, κι ήρθε η ώρα να συνομιλήσουμε μαζί του πάλι.
Μαθήματα παραδίδει η Ιστορία αυτόν τον καιρό και μας προκαλεί σε ένα ιστορικό στοίχημα. Από την Μακεδονία το 1992, στα Ίμια του 1996, και πάλι στην Μακεδονία του 2018, μέσα σε δυο δεκαετίες και κάτι, οι Έλληνες Εθνικιστές βρεθήκαμε απέναντι σε ηγεσίες οι οποίες παράχωναν την Ιστορία μας, την Εθνική μας Ταυτότητα, την Αξιοπρέπεια και την Υπερηφάνεια μας, για να μας πουλήσουν τον ντετερμινισμό της Οικονομίας. Είδαμε πού οδήγησε η περιστροφή της ζωής μας, ιδιωτικής και δημόσιας, γύρω από τις θεωρίες τους. Και νάτος ο Ελληνισμός, που πετιέται εξαρχής, κι αντρειεύει και θεριεύει, και ετοιμάζει πάλι το καμάκι του Ήλιου. Οι διαμορφωτές Γνώμης που προπαγάνδιζαν τον μονόδρομο, τα μνημόνια και την υποταγή στην Νέα Τάξη που φέρνουν οι αχυράνθρωποι τύπου Σόρος, εξανίστανται για το πώς γίνεται οι Έλληνες να μην διαδηλώνουν για την κοιλιά τους που γουργουρίζει, αλλά να πλημμυρίζουν την Θεσσαλονίκη για μια λέξη: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Γιατί οι Έλληνες αποδείχθηκαν, προς έκπληξη όλων, Μακεδνοί. Παρά τα όσα, και κόντρα στα όσα προπαγάνδιζαν οι υπέρμαχοι της δικτατορίας των αριθμών, ειδικά από το 2012 που ο Ελληνικός Εθνικισμός απέκτησε πολιτική εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο, ο Εθνικισμός είναι πλειοψηφικός στην Ελληνική Κοινωνία, και ξεπερνά και το 7 και το 9 % που κατέγραψε ως τώρα η Χρυσή Αυγή. Εκεί έξω εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων εμπρός στον κίνδυνο να χαθεί η Ψυχή τους, στέλνουν στον αγύριστο τους δημίους τους. Οι επαγγελματίες της διαστρέβλωσης της λογικής, έρχονται τώρα να μας πουν πως είναι… Μακεδονομάχοι, μπας και περιμαζέψουν κανένα ψηφαλάκι από τους Έλληνες που λακίζουν μετά τις αντιφατικές, ακριβώς επειδή είναι υποκριτικές, δηλώσεις των Στελεχών της ΝΔ.Κάποιοι πίστεψαν πως η Μακεδονία, όπως σαράντα χρόνια πριν η Κύπρος, βρίσκεται μακριά. Πως οι απέραντοι καλαμιώνες, οι βάλτοι και τα ερημωμένα χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης, είναι άχρηστα αν δεν στεγάζουν καζίνο και εμπορικά κέντρα. Πού να πάνε εκπαιδευτική επίσκεψη τα Σχολεία της μεταπολιτευτικής παραπαιδείας, στο Δίον, στις Αιγές, στους βιοτόπους του Έβρου και του Στρυμόνα;
Μα τώρα, η Μακεδονία ξεκίνησε να μας βρει. Πριν τον μεγάλο Σηκωμό του 1821, έκαναν επί 400 χρόνια επανάσταση εκείνοι που παίρναν τις ανηφοριές και τα μονοπάτια των ορέων, και, -ακόμα κι αν φέρνω σε δύσκολη θέση κάποιους με κομμουνιστική σκέψη-, επανάσταση έκαναν κι εκείνοι που είχαν αρκετά γρόσια για να ρίχνουν στο πουγκί του πασά, και περισσότερα για να χτίζουν καράβια που από εμπορικά έγιναν πολεμικά, και για να εξοπλίζουν στρατούς, για όταν έρθει η ώρα. Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ακόμη πως οι Έλληνες δεν χρειάζονται «πατερούληδες» και πως η συζήτηση περί δήθεν «ενώσεως» του «χώρου» γιατί «οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργήσαμε», εξυπηρετεί προφανέστατα το πολιτικό κατεστημένο το οποίο θέλει να μας γυρίσει στην εσωστρέφεια και την ομφαλοσκόπηση. Όμως, το λαϊκό εθνικιστικό ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα, δεν είναι γραφειοκρατίες, καρέκλες και τραπεζάκια, αλλά οι κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες διαθέτουν ακόμη ενεργά αντανακλαστικά, Εκκλησιαστικοί φορείς, προσωπικότητες, σύλλογοι φιλάθλων, πολιτιστικά σωματεία και πολιτικοί σχηματισμοί, να εργαστούμε με σύστημα προς τον κοινό σκοπό: την αποτροπή της παράδοσης του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια. Εκεί θα δώσουν, όσοι έχουν τα κότσια, τις εξετάσεις τους, εκεί όπου αταλάντευτα οι Χρυσαυγίτες στέκουν από το μακρινό για τους πολιτικάντηδες και τους δημοσιογράφους του παρά, 1992. Εις ό,τι , τέλος, αφορά τους επίδοξους κριτές των Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι βλέποντας την σκιά τους στα σκοτεινά δωμάτια όπου πληκτρολογούν αντιχρυσαυγίτικα λογύδρια, φαντάζονται ότι από πόντικες μετατράπηκαν σε λέοντες, επισημαίνουμε τούτη την ρήση του Διογένη Λαέρτιου: «Εκ μεν γαρ ανδρών γάλλοι γίνονται, Εκ δε γάλλων άνδρες ου γίνονται». Διότι οι ευνούχοι προέρχονται από τους άνδρες, αλλά όχι οι άνδρες από τους ευνούχους. Εμπρός μέχρι την Νίκη!
.jpg)
