ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΦΛΥΑΡΟΙ

 

 

Άρθρο από την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή»

Τις μέρες που έρχονται δεκάδες ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα θα γράψουν για τους ήρωες των Ιμίων. Φωτογραφίες, σενάρια, αντιγραφές παλιών μας άρθρων, μουσική θρίλερ, ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ο ένας θα συναγωνίζεται τον άλλον σε πατριωτισμό. Οι τουρκοφάγοι θα μπουν στην Πόλη καβάλα στα πληκτρολόγιά τους , οι πιο ζόρικοι θα αναρωτηθούν γιατί δεν φθάσαμε ακόμη στην Άγκυρα, και οι πεσιμιστές θα καταριούνται τα σκοτάδια.

Είναι δύσκολο να γράφεις για ήρωες. Η κοινωνία στην οποία ζούμε παράγει διαρκώς αστέρια κι αστεράκια που γεμίζουν το στερέωμα με τη φλύαρη παρουσία τους. Οι ήρωες της εποχής τηλεπαρουσιαστές και τραγουδιάρηδες, θεατρίνοι, πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι, συνωστίζονται σε μια απελπισμένη Βαβυλώνα που καταβροχθίζει με τραγικό πάθος το κατακάθι μιας βρώμικης εποχής.

Σ’ αυτήν την εποχή της αυταπάτης που έζησε η πατρίδα μας ξεχώρισαν σαν διαμάντια μέσα στην ανομία της αλληλοκάλυψης και της συναλλαγής πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας, οι τρεις νέοι που τιμούμε σε λίγες μέρες μα και άλλοι, που έπεσαν στην γαλανή αγκαλιά του Αιγαίου μας, «ποτέ από το χρέος μη κινούντες».

Είναι δύσκολο να γράψεις για τους ήρωες των Ιμίων. Είναι δύσκολο γιατί δεν ήσαν ούτε μεγαλόστομοι ιδεολόγοι, ούτε αναλυτές του καναπέ και τουρκοφάγοι του πληκτρολογίου. Οι τρεις ήρωες των Ιμίων είχαν μια δουλειά να κάνουν, ένα καθήκον. Δεν το ανέλυσαν, δεν το διαδήλωσαν, δεν το χρωμάτισαν. Πήγαν και έκαναν το καθήκον τους.

Ακούω λοιπόν βερεσέ τις μεγαλοστομίες και τις παροτρύνσεις και τις κορώνες των όψιμων ηρωολόγων που τρίβονται πάνω στη μνήμη των ηρώων για να αποκτήσει η μίζερη ζωούλα τους μια κάποια δόση αξιοπρέπειας και ηρωισμού.

Εμπρός στο μεγαλείο των ηρώων ας σωπάσουν επιτέλους οι φλύαροι.

Τη νύχτα εκείνη του Ιανουαρίου τρεις νέοι, γιοί, σύζυγοι, πατέρες, έκαναν το καθήκον τους για την μεγάλη Μάννα Ελλάδα. Την ίδια νύχτα μερικές δεκάδες Χρυσαυγίτες άφησαν τις τηλεοράσεις να αναμεταδίδουν λάιβ την ντροπή του Πάγκαλου, του Σημίτη κ ι ενός ολόκληρου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, άφησαν δικούς να ανησυχούν για πολλοστή φορά, «εσύ θα αλλάξεις άραγε τον κόσμο;», και κατέβηκαν στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας.

Έξω από τη βουλή των υποκριτών , των προδοτών και των προσκυνημένων, μερικές δεκάδες που μπορείς να θυμηθείς ενός-ενός το όνομα, ξεδίπλωσαν τις σημαίες τους και από το βάθος των πνευμονιών τους φώναζαν στους υπνοβάτες να ξυπνήσουν. Την ώρα που βιαστικοί οι τελευταίοι καταναλωτές γύριζαν στη ζεστασιά των σπιτιών τους, εκείνοι ορκίζονταν να μην ξεχάσουν. Και δεν ξέχασαν.

Σήμερα λίγοι μέσα στη βουλή, τραβούν αυτόν τον λαό τον ράθυμο, που επαναστατεί στα καφενεία και στα φέισμπουκ, μα κάθεται σούζα στους δημίους του, να σηκωθεί και να κάνει αυτό που πρέπει. Σήμερα εκεί έξω απ’ τη βουλή θα είμαστε πιο πολλοί. Απείρως περισσότεροι. Και τώρα όπως και τότε θα κάνουμε αυτό που πρέπει.

Ας μην μιλούμε άλλο για εκείνους. Ας κάνουμε τώρα το καθήκον μας.

Η ΟΧΙΑ

πηγή

ΕΓΕΡΘΗΤΙ : Το στοίχημα της Ιστορίας

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”

Πριν από δυόμιση δεκαετίες, ένας Αμερικανο-Ιάπωνας Πολιτικός Επιστήμονας, ο Φράνσις Φουκιγιάμα, συνέγραψε ένα πόνημα το οποίο κατέστη διεθνώς ευπώλητο ως εμβληματικό του νέου κόσμου ο οποίος θα προερχόταν από την κατάρρευση των καθεστώτων του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, μόλις τρία χρόνια πριν. Στο «Τέλος της Ιστορίας και ο Τελευταίος Άνθρωπος», ο Φουκιγιάμα υποστήριξε την «εξελικτική» πορεία της Ιστορίας της ανθρωπότητας, προς ένα «τέλος» που θα μας μετέφερε από τον χρεωκοπημένο μπολσεβικισμό, σε μια νέα νομοτελειακή πορεία όπου θα θριαμβεύσει ο φιλελεύθερος καπιταλισμός. Ο Φουκιγιάμα έγινε σημείο αναφοράς Αριστερών και Δεξιών και ως ένα σημείο δικαιώθηκε. Μόνο που, στην θεωρεία του υπάρχει ένα ολοένα και πιο ευδιάκριτο κενό. Δεν υπολόγισε την Ελευθερία του Ανθρώπου και την δύναμη της Φύσεως που τόσο η Αριστερά όσο και η Δεξιά επιχείρησαν να καταπνίξουν ή να παραποιήσουν, προκαλώντας την απληστία και τον φθόνο των Ανθρώπων προκειμένου να τους χειραγωγήσουν προς επιβεβαίωση των θεωριών τους και επίτευξη των σκοπών τους. Από εκεί, από εκείνο το κενό που παραβλέφθηκε, κάτω από το τσιμέντο του κυρίαρχου Δυτικού ισοπεδωτισμού, ξεπετάχτηκε και ανθίζει σε ολόκληρη την Ευρώπη ο Εθνικισμός, εκδήλωση της θέλησης των Εθνών να επιβιώσουν, να ζήσουν και να νικήσουν.

Κι ενώ η Ιστορία τελείωνε και η Νόηση φαινόταν να έχει χάσει την εξουσία της προς χάριν της βουλιμικής αισθησιοκρατίας, η Ιστορία πέταξε την μπάλα εκεί όπου ξέρει πως είναι η πηγή και το σπίτι της: σε τούτη την γόνιμη χωραφιά όπου μας εθέσπισεν οικείν ο Απόλλων. Η Ιστορία αγαπάει τους Έλληνες επειδή αυτοί της έδωσαν σχήμα και περιεχόμενο. Γι’ αυτό δίνει σε μας και στις μέρες τις δικές μας, μια ολοκαίνουρια ευκαιρία να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και να πράξουμε αναλόγως. «Σηκωθείτε! Για εσάς η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ!». Η Ιστορία δεν τέλειωσε για λαούς που σβήστηκε το χνάρι τους στην άμμο, όμως ζει στις μνήμες και στα αίματα των λαών που βάτεψαν. Θα έσβηνε για μας; Εμείς κουβαλάμε θεό μέσα
μας, κι ήρθε η ώρα να συνομιλήσουμε μαζί του πάλι.

Μαθήματα παραδίδει η Ιστορία αυτόν τον καιρό και μας προκαλεί σε ένα ιστορικό στοίχημα. Από την Μακεδονία το 1992, στα Ίμια του 1996, και πάλι στην Μακεδονία του 2018, μέσα σε δυο δεκαετίες και κάτι, οι Έλληνες Εθνικιστές βρεθήκαμε απέναντι σε ηγεσίες οι οποίες παράχωναν την Ιστορία μας, την Εθνική μας Ταυτότητα, την Αξιοπρέπεια και την Υπερηφάνεια μας, για να μας πουλήσουν τον ντετερμινισμό της Οικονομίας. Είδαμε πού οδήγησε η περιστροφή της ζωής μας, ιδιωτικής και δημόσιας, γύρω από τις θεωρίες τους. Και νάτος ο Ελληνισμός, που πετιέται εξαρχής, κι αντρειεύει και θεριεύει, και ετοιμάζει πάλι το καμάκι του Ήλιου. Οι διαμορφωτές Γνώμης που προπαγάνδιζαν τον μονόδρομο, τα μνημόνια και την υποταγή στην Νέα Τάξη που φέρνουν οι αχυράνθρωποι τύπου Σόρος, εξανίστανται για το πώς γίνεται οι Έλληνες να μην διαδηλώνουν για την κοιλιά τους που γουργουρίζει, αλλά να πλημμυρίζουν την Θεσσαλονίκη για μια λέξη: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Γιατί οι Έλληνες αποδείχθηκαν, προς έκπληξη όλων, Μακεδνοί. Παρά τα όσα, και κόντρα στα όσα προπαγάνδιζαν οι υπέρμαχοι της δικτατορίας των αριθμών, ειδικά από το 2012 που ο Ελληνικός Εθνικισμός απέκτησε πολιτική εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο, ο Εθνικισμός είναι πλειοψηφικός στην Ελληνική Κοινωνία, και ξεπερνά και το 7 και το 9 % που κατέγραψε ως τώρα η Χρυσή Αυγή. Εκεί έξω εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων εμπρός στον κίνδυνο να χαθεί η Ψυχή τους, στέλνουν στον αγύριστο τους δημίους τους. Οι επαγγελματίες της διαστρέβλωσης της λογικής, έρχονται τώρα να μας πουν πως είναι… Μακεδονομάχοι, μπας και περιμαζέψουν κανένα ψηφαλάκι από τους Έλληνες που λακίζουν μετά τις αντιφατικές, ακριβώς επειδή είναι υποκριτικές, δηλώσεις των Στελεχών της ΝΔ.Κάποιοι πίστεψαν πως η Μακεδονία, όπως σαράντα χρόνια πριν η Κύπρος, βρίσκεται μακριά. Πως οι απέραντοι καλαμιώνες, οι βάλτοι και τα ερημωμένα χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης, είναι άχρηστα αν δεν στεγάζουν καζίνο και εμπορικά κέντρα. Πού να πάνε εκπαιδευτική επίσκεψη τα Σχολεία της μεταπολιτευτικής παραπαιδείας, στο Δίον, στις Αιγές, στους βιοτόπους του Έβρου και του Στρυμόνα;

Μα τώρα, η Μακεδονία ξεκίνησε να μας βρει. Πριν τον μεγάλο Σηκωμό του 1821, έκαναν επί 400 χρόνια επανάσταση εκείνοι που παίρναν τις ανηφοριές και τα μονοπάτια των ορέων, και, -ακόμα κι αν φέρνω σε δύσκολη θέση κάποιους με κομμουνιστική σκέψη-, επανάσταση έκαναν κι εκείνοι που είχαν αρκετά γρόσια για να ρίχνουν στο πουγκί του πασά, και περισσότερα για να χτίζουν καράβια που από εμπορικά έγιναν πολεμικά, και για να εξοπλίζουν στρατούς, για όταν έρθει η ώρα. Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ακόμη πως οι Έλληνες δεν χρειάζονται «πατερούληδες» και πως η συζήτηση περί δήθεν «ενώσεως» του «χώρου» γιατί «οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργήσαμε», εξυπηρετεί προφανέστατα το πολιτικό κατεστημένο το οποίο θέλει να μας γυρίσει στην εσωστρέφεια και την ομφαλοσκόπηση. Όμως, το λαϊκό εθνικιστικό ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα, δεν είναι γραφειοκρατίες, καρέκλες και τραπεζάκια, αλλά οι κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες διαθέτουν ακόμη ενεργά αντανακλαστικά, Εκκλησιαστικοί φορείς, προσωπικότητες, σύλλογοι φιλάθλων, πολιτιστικά σωματεία και πολιτικοί σχηματισμοί, να εργαστούμε με σύστημα προς τον κοινό σκοπό: την αποτροπή της παράδοσης του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια. Εκεί θα δώσουν, όσοι έχουν τα κότσια, τις εξετάσεις τους, εκεί όπου αταλάντευτα οι Χρυσαυγίτες στέκουν από το μακρινό για τους πολιτικάντηδες και τους δημοσιογράφους του παρά, 1992. Εις ό,τι , τέλος, αφορά τους επίδοξους κριτές των Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι βλέποντας την σκιά τους στα σκοτεινά δωμάτια όπου πληκτρολογούν αντιχρυσαυγίτικα λογύδρια, φαντάζονται ότι από πόντικες μετατράπηκαν σε λέοντες, επισημαίνουμε τούτη την ρήση του Διογένη Λαέρτιου: «Εκ μεν γαρ ανδρών γάλλοι γίνονται, Εκ δε γάλλων άνδρες ου γίνονται». Διότι οι ευνούχοι προέρχονται από τους άνδρες, αλλά όχι οι άνδρες από τους ευνούχους. Εμπρός μέχρι την Νίκη!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-stoichhma-ths-istorias#ixzz55YSrptrR

Διαβάστε στο φύλλο 236 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

• Μακεδονικό: Ο Ελληνικός Λαός να αναλάβει τις ευθύνες του
• ΠΟΛΙΤΙΚΗ:Γεννιέται ένα νέο πολιτικό «ανάχωμα»;
• ΚΟΙΝΩΝΙΑ:Ποιο έγκλημα «εφημερεύει» σήμερα;
• Αριστερά: Μια ιστορία προδοσίας
• Συλλαλητήριο για την Μακεδονία: Η επόμενη ημέρα
• Η αθλιότητα του συνδικαλισμού στα Σώματα Ασφαλείας
• Δολοφονική επίθεση σε Περιφερειακό Σύμβουλο της Ελληνικής Αυγής
• Ο Τραμπ υπέρ της προστασίας της ζωής
• Το στοίχημα της Ιστορίας

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ-Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diabaste-sto-fullo-236-ths-ethnikhs-efhmeridos-empros#ixzz55JEwdZ9n

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Εμπρός για μια Ελεύθερη Ελληνική Μακεδονία, μια Ελεύθερη Ελληνική Ελλάδα!

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”

Σήμερα το μεσημέρι θα ξεδιπλωθούν στην Θεσσαλονίκη τα λάβαρα των Ελλήνων. Και πρέπει να είναι μόνον Ελληνικά λάβαρα. Αυτά που, είτε ως πολεμικές σημαίες, είτε ως μαυροκόκκινα φλάμπουρα όπως αυτά του Καπετάν Ζαχαριά, των Υψηλάντηδων και του Ρήγα Φεραίου, μας οδηγούν νικηφόρους σε κάθε μάχη που δίνουμε στο όνομα της Ελλάδος. Στην συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης και σε όσες ακολουθήσουν στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα, έχουν θέση και λόγο όσοι είναι και αισθάνονται πάνω και πριν από όλα Έλληνες. Αξίζει επομένως έπαινος στους κ. κ. Άνθιμο και Ιερώνυμο, οι οποίοι εννόησαν -και καλώς εννόησαν-, ότι δεν υπηρετείται η Μακεδονία με φολκλορικές προσεγγίσεις ενός κουτσού εθνικοπατριωτισμού, τον οποίον επικαλείται κανείς κατά το δοκούν προκειμένου να γεμίσει ο κορβανάς από το υστέρημα των γκόιμ, ώστε να διαμοιραστεί στις βαρβαρικές ορδές Ασίας και Αφρικής, αλλά μόνον με εθνική συνείδηση η οποία θα οδηγήσει σε εθνική εξέγερση.

Μόνον Έλληνες στην σκέψη μπορούν να υπερασπιστούν την Μακεδονία, και κάθε γωνιά του Ελληνικού χώρου, από την Βόρειο Ήπειρο ως την Κύπρο, και μόνον με την Ελληνική Ταυτότητα που έχει πηγή της την ελληνική φιλοσοφία. Κάθε άλλη προσέγγιση θα κάνει να πελαγοδρομούμε μεταξύ διχασμένων νοητικά και ψυχικά ανθρώπων, οι οποίοι θα δηλώνουν μεν προκα-θήμενοι της Ελλαδικής Εκκλησίας, φέροντες τίτλους Ελληνικών τοπωνυμίων τα οποία ξεπερνούν συχνά τα σύνορα του κράτους, κι από την άλλη θα δεσμεύονται από τους επαγγελματικούς θρησκευτικούς δεσμούς τους με μητροπολίτες και «μητροπολίτες» γειτονικών χωρών, θα κατατρίβονται με το πώς θα ονομάζεται η Εκκλησία της «Μακεδονίας», κι ας χαθεί η Μακεδονία μας, και θα σκέφτονται πως θα πρέπει πρωτίστως να αποφύγουν την αντιπαράθεση με προκαθημένους άλλων χωρών, κι ας είναι αυτές εχθροί του Έθνους μας. Αληθινά, τι μπορούν να πουν για την Μακεδονία, όσοι στο μεγαλειώδες Φως της Ελλάδος αντιπαραθέτουν την βαλκανική «μακεδονική σαλάτα»; Τι σχέση άλλη από καταστροφική, μπορούν να έχουν με την Ψυχή της Μακεδονίας όσοι έχουν εθελουσίως αποκοπεί από τις ρίζες της, τις οποίες επικαλούνται μόνον προς επίδειξη της δήθεν πολυμάθειάς τους;

Τι μπορούν να προσφέρουν στην Ελληνική Ταυτότητα στην οποία ανήκει η Μακεδονία, όσοι δεν σέβονται τα ιερά της ίδιας τους της θρησκείας, βγάζοντας το σύμβολό της από το στήθος τους, για να ασπαστούν κυριολεκτικώς και μεταφορικώς την ημισέληνο ή το άστρο του Δαυίδ; Εκείνοι, πολύ περισσότερο δεν σέβονται και δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον Αγώνα για την Μακεδονία μας. Τα Σκόπια είναι και πρέπει να γίνουν στην πράξη επαρχία της Ελλάδος, και οι Έλληνες της γείτονος να ενταχθούν στον Ελληνικό κρατικό κορμό. Αυτό, μόνο μια Εθνική κυβέρνηση μπορεί να το επιτύχει. Τότε θα καλωσορίσουμε αυτούς που επιθυμούν να αποκαλούνται Μακεδόνες, και τότε, σε μια Ελλάδα που δεν θα βαρβαροκρατείται πια, θα έλθουν στα συγκαλά τους και οι εντός της ελεύθερης Μακεδονίας Μακεδόνες οι οποίοι γίνονται Μπουτάρηδες, ακριβώς λόγω της αλλοτρίωσης της ψυχής της Ελλάδος.

Αν όσοι ζούμε και συζητούμε για την Μακεδονία μας και την Ελλάδα, γνωρίζαμε το ποιοι είμαστε και το τι είναι η Μακεδονία και η Ελλάδα, για τις οποίες ομιλούμε, δεν θα έβρισκε χώρο κανένας Σκοπιανός ή Αμερικανός να αμφισβητήσει τα Δίκαιά μας, και κανένας Ευρωπαίος Ντιροζέλ δεν θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι καταγόμαστε, δήθεν, από τους τούρκους. Σήμερα, για την ονομασία της Μακεδονίας ερίζουν «δύο γάιδαροι σε ξένο αχυρώνα». Από την μια μερικοί παραζαλισμένοι διπλωμάτες που δεν επιθυμούν, ακόμη και προ μιας Εθνικής Ιστορικής προδοσίας, να ξεβολευτούν από την βολεμένη ζωούλα τους στην Νέα Υόρκη και τους Διεθνείς Οργανισμούς καθυπόταξης και διάλυσης των Εθνών, για μια σταλιά τόπο στα μακρινά Βαλκάνια που οικτίρουν, κι από την άλλη οι Σκοπιανοί οι οποίοι επιθυμούν να αποκτήσουν ταυτότητα και συνείδηση, υποδαυλιζόμενοι από τους μηχανισμούς των ίδιων αντεθνικών οργανισμών.

Πώς μπορούν να υπερασπιστούν την Μακεδονία απέναντι σε αυτά τα διεθνιστικά τερατογεννήματα, όσοι σκότωσαν την ψυχή της Μακεδονίας, με τις ανθελληνικές, θεοκρατικές, κομμουνιστικές και καπιταλιστικές αντιλήψεις τους, προσκυνώντας και ευλογώντας τον Γιαχβέ και το τείχος των Δακρύων; Πώς μπορούν να υπερασπιστούν την Μακεδονία όσοι βάζουν στην ίδια μοίρα την Ιστορία της Ελλάδος, της Μακεδονίας του Φιλίππου και του θεόπαιδος Στρατηλάτη Αλεξάνδρου, μαθητή ενός Αριστοτέλη, με τις ορδές των βαρβάρων που έφθασαν στην περιοχή μας μόλις τον 6ο μ.Χ. αιώνα; Καλώς επιλέγουν λοιπόν να απέχουν οι Κούληδες, οι Σπυρέτοι-Αδώνηδες, και όσοι ρασοφόροι τους στήριξαν μιλώντας από άμβωνος υπέρ των Κούληδων και των Καμμένων, αυτοί οι Αριστεροί στην σκέψη εκκλησιαστικοί διεθνιστές που αποκηρύττουν συλλήβδην το Εθνικιστικό κίνημα, συνηγορώντας, εναγκαλιζόμενοι με τον Τσίπρα, στην καταστροφή της Ελλάδος.

Εάν θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι, υπερήφανοι, και ίσως κάποτε αντάξιοι απόγονοι των Ελλήνων των οποίων το όνομα φέρουμε και των οποίων την γη έχουμε την Τιμή να πατούμε, ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας: Η Ιερουσαλήμ και η Μέκκα της Ευρώπης, είναι η Αθήνα. Ας επιλέξουμε προς τα πού θα βάλουμε πλώρη, και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Πριν, ας αναλογιστούμε τούτο εδώ το απόφθεγμα από τα «Αποφθέγματα Λακωνικά» του Πλουτάρχου, που μιλά για τον βασιλιά της Σπάρτης, Αγησίλαο: «Έτι δε παίδα αυτόν όντα, γυμνοπαιδίας αγομένης, ο χοροποιός έστησεν εις άσημον τόπον. ο δε επείσθη, καίπερ ήδη βασιλεύς αποδεδειγμένος, και είπεν, Εύγε. δείξω γαρ, ότι ουχ οι τόποι τους άνδρας εντίμους, αλλ’ οι άνδρες τους τόπους επιδεικνύουσι».

Ο χώρος της Μακεδονίας είναι γέννημα της Ελληνικής Σκέψης. Αυτοί που αποκάλεσαν τον χώρο Μακεδονία, ήσαν Έλληνες και λέγονται Μακεδόνες. Είναι ταυτισμένοι με την Ελληνική Σκέψη, και η γη της Μακεδονίας είναι ταυτόσημη με την Ελληνική Σκέψη. Εμπρός για την Ελεύθερη, Ελληνική Μακεδονία, την Ελεύθερη Ελληνική Ελλάδα!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/empros-gia-mia-eleutherh-ellhnikh-makedonia-mia-eleutherh-ellhnikh-ellada#ixzz54oCLDZeG

Παραδοσιακά Μονοπάτια: Μακεδονία, γη των Ελλήνων

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έκανα την τελευταία μου παράσταση με την ομάδα χορού του Λυκείου των Ελληνίδων. Φορώντας την ενδυμασία του Γηδά, μοναδικής αυστηρότητας και κομψότητας, χορέψαμε χορούς από το Ρουμλούκι. Η λέξη επιβλήθηκε κατά την Οθωμανική κατάκτηση, τον 14ο-15ο αιώνα, σημαίνει όμως «τόπος των Ρωμηών», αναγνωρίζοντας το ανόθευτο του ελληνικού πληθυσμού που κατοικούσε τον χώρο.
Ρωμηότοπος, λοιπόν, η Μακεδονία μας, ακόμη και τουρκοκρατούμενη, όπως άλλωστε κατ’ αντιστοιχίαν και η Ρούμελη και η Ανατολική Ρωμυλία. Ο παλιός Γηδάς, από το «Γη Οδός» ή Γιδάς, από την Βυζαντινή οικογένεια των Γίδων, είναι η σημερινή Αλεξάνδρεια
Ημαθίας.
Η Παράδοση λέει πως ο Μέγας Αλέξανδρος θαύμασε τις γυναίκες του Γηδά για το θάρρος και τον ηρωισμό που επέδειξαν σε μια μάχη κατά την οποία δείλιασαν οι άνδρες, και οι γυναίκες πολέμησαν γενναία, με αποτέλεσμα να ηττηθεί ο εχθρός, ώστε διέταξε τους άνδρες να βγάλουν τις περικεφαλαίες και να τις φορέσουν οι γυναίκες.
Από αυτές και ο περίτεχνος κεφαλόδεσμος της παραδοσιακής μας ενδυμασίας.
Ο Κεφαλόδεσμος, το τύλιγμα της κεφαλής είναι μια συνήθεια του ανθρώπου από τα αρχαία χρόνια. Το κεφάλι είναι το κυρίαρχο μέρος του ανθρώπινου σώματος, ως έδρα της Σκέψεως.
Η εξαιρετικά ιδιαίτερη τεχνοτροπία του καλλωπιζόμενου ανθρώπινου κεφαλιού, ανδρικού και γυναικείου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ελληνικών παραδοσιακών
ενδυμασιών. Η ποικιλία κεφαλόδεσμων σε συνδυασμό με το χτένισμα των μαλλιών και με τα διακοσμητικά στολίδια – ιδιαίτερα στην γυναικεία ενδυμασία, αποτέλεσε έναν κώδικα που προσδιόριζε την καταγωγή του ατόμου, την θέση του στην οικογένεια και στην κοινωνία, σε κάθε περίσταση της ζωής του.
Σκέφτομαι πως εν τέλει η μοίρα είναι οι επιλογές μας.
Τα προβλήματα, όσο κι αν τα σπρώχνεις κάτω από το χαλί, νομίζοντας πως επειδή δεν τα βλέπεις, θα εξαφανιστούν, -ακόμα χειρότερα πιστεύοντας πως δεν υπάρχουν-, έχουν τον τρόπο τους να βγαίνουν στην επιφάνεια και να απαιτούν να λάβεις θέση. Σε μια εποχή κατά την οποία η Μουσική, η Ενδυμασία, η Γλώσσα, ισοπεδώνονται από τον οδοστρωτήρα του Διεθνισμού, της Παγκοσμιοποίησης και πλέον της επελαύνουσας Νέας Τάξης Πραγμάτων, η επιμονή μας στην διατήρηση, την ανάδειξη και την αναβίωση της
Ταυτότητάς μας είναι μια σημαντική πράξη αντίστασης.

(δημοσιεύθηκε στο φ.235 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

Η Φωνή της Αλήθειας #235

 

Στο σημερινό φύλλο της ΕΜΠΡΟΣ, η Μακεδονία είναι το κυρίαρχο θέμα, όπως είναι
για όλους Ελλήνων στην σκέψη και στο φρόνημα. Στην σελίδα 15 θα διαβάσετε για την
Μακεδονία των Παραδόσεων, και μαζί ένα ενδιαφέρον άρθρο του αγαπητού συμμαχητή μας από την Θεσσαλονίκη, Μάκη Ιωαννίδη, ο οποίος απεβίωσε την εβδομάδα αυτή. Στις σελίδες 14 και 21 αναφερόμαστε σε ένα άλλο μεγάλο εθνικό ζήτημα, αυτό της Κύπρου, ιστορικά αλλά και πολιτικά, καθώς οι Ελληνες Εθνικιστές του ΕΛΑΜ θα ταρακουνήσουν τα λιμνάζοντα ύδατα στις Προεδρικές εκλογές της 28ης Ιανουαρίου 2018.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα από το δολοφονικό μνημονιακό τόξο, μέρος του οποίου αποτελούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ. Για τα θέματα αυτά, διαβάστε στην σελίδα 17.
Στεκόμαστε ιδιαιτέρως στην συνέντευξη την οποίαν μας παραχώρησε ο Ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής, Στρατηγός Γεώργιος Επιτήδειος (σελ.4-5) ο οποίος με την πολύχρονη εμπειρία του σε επιτελικές θέσεις στο στράτευμα, στην Ελλάδα και διεθνώς, μας αναλύει την σημασία την οποίαν αποδίδουν στα Σκόπια οι Αμερικανοί και μας αποκαλύπτει τα στρατιωτικά και ενεργειακά συμφέροντα στην περιοχή, αλλά και το τι δέον γενέσθαι τόσο στο ζήτημα των Σκοπίων όσο και στις διμερείς σχέσεις μας με την Ρωσία.
Σφοδρές είναι οι αντιδράσεις από τους Ελληνες Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής, από την Κοινοβουλευτική της Ομάδα, έως την Νεολαία, τους εκπροσώπους της Ελληνικής Αυγής στην Αυτοδιοίκηση και τους Δικηγόρους, (σελ. 12,13,16, 20, 21, 24), μια εικόνα η οποία επιβάλλεται να εξαπλωθεί στην Ελληνική κοινωνία, ώστε όσοι διαθέτουν ακόμη ελληνικά αντανακλαστικά, να συντονισθούν και να οργανωθούν με σύμπνοια, νηφαλιότητα και μαχητικότητα, απέναντι στους ολετήρες που απεργάζονται την διαγραφή της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας και την εξαφάνιση του Εθνους μας.
Τώρα είναι η ώρα το αυριανό συλλαλητήριο και αυτά που θα ακολουθήσουν, να αξιοποιηθούν για την δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου απέναντι στις εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις και κόμματα που κυριάρχησαν στην χώρα μας από την Μεταπολίτευση και μετά. Από την Θεσσαλονίκη και την Βόρειο Ελλάδα να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο εθνικής αντίστασης όπως το έχει διατυπώσει ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Μιχαλολιάκος.
Το σύνολο του Ελληνικού λαού, σε ποσοστό 79% λέει ΟΧΙ στην εκχώρηση του όρου «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς, όπως φαίνεται από την δημοσκόπηση του zougla.gr, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύουμε στην σελίδα 16. Στην ίδια δημοσκόπηση, ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή λαμβάνει το 11% των ψήφων των Ελλήνων, με ανοδικές τάσεις, προσελκύοντας εθνικά σκεπτόμενους ψηφοφόρους και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την ΝΔ.
Και επειδή θέλουμε να είμαστε πραγματιστές για τα όσα διαμείβονται και θα διαμειφθούν, δανείζομαι τα λόγια του αγαπητού συναδέλφου δημοσιογράφου, Παναγιώτη Λιάκου, «Ακούμε τους πάντες στο συλλαλητήριο. Σεβόμαστε μόνο όλους όσοι
μιλούν για μεγαλύτερη Ελλάδα και συντριβή των αντιπάλων. Δεν γίνεται να αναφέρεσαι στον Αλέξανδρο και να λες για σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Απλά τα πράγματα. ΖΗΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ».

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

(δημοσιεύθηκε στο φ.235 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)

Διαβάστε στο φύλλο 235 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ

• ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ
• ΚΥΠΡΟΣ: Μήνυμα Νίκης Ν.Γ. Μιχαλολιάκου- Χρίστου Χρίστου
• ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: 11% και ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή
• ΙΣΤΟΡΙΑ: Μάρκος Δράκος
• Εκλογές στην Ιταλία
• Το Αριστερό δηλητήριο στα σχολεία
• O «πατριωτισμός» των απατεώνων και ο Αγώνας των Πιστών
• 152+2 για το πολυνομοσχέδιο
• Εμπρός για μια Ελεύθερη Ελληνική Μακεδονία, μια Ελεύθερη Ελληνική Ελλάδα

Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ-Η Φωνή της Αλήθειας

Κυκλοφορεί το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018 και κάθε Σάββατο με 1,30 ευρώ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diabaste-sto-fullo-235-ths-ethnikhs-efhmeridos-empros#ixzz54eZmCEnm

ΕΓΕΡΘΗΤΙ: Για την Μακεδονία μας

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”

ΠΑΣΟΚοκρατίας μεσούσης, μια Μακεδόνισσα καθηγήτρια Μουσικής, στο σύντομο πέρασμά της από το σχολείο μου, τα Ανάβρυτα, αποτόλμησε να μας μάθει ένα τραγούδι που δεν είχαμε ακούσει ξανά -κι ήμασταν κάμποσα παιδιά από εθνικού προσανατολισμού και προελεύσεως οικογένειες-, για την Μακεδονία. «Απορώ Μακεδονία πώς κρατάς υπομονή για να βλέπεις τα παιδιά σου μέρα-νύχτα στη σφαγή. Το σπαθί μου είναι μαύρο κι έχει ανάγκη να βαφεί με το αίμα των βαρβάρων για να ελευθερωθεί».

Στην ώρα της, στην αίθουσά μας που είχε και πιάνο, συνέρρεαν μαθητές κι από άλλα τμήματα, και το σχολείο αντηχούσε από τα πατριωτικά τραγούδια, κι ας είχαν κάνει γιουρούσι οι Αριστεροί για να το αλώσουν, επειδή ήταν «βασιλικό» μίασμα. Λίγα χρόνια πριν, Δεκέμβριο μήνα, υπό βροχήν και με πυρετό να με καίει, επισκέφθηκα με τους δικούς μου την Βεργίνα. Οι αρχαιολόγοι είχαν καλύψει με νάυλον τα ριζά της που μόλις είχε φέρει στο φως ο Μανόλης Ανδρόνικος. Η έκταση του χώρου, τυλιγμένη στο βαθύ μαυρομπλέ του ουρανού, το λασπωμένο χώμα, και τα σάβανα που τύλιγαν τα ιερά της, έμειναν τυπωμένα στην μνήμη μου. Μερικά χρόνια αργότερα, εκκολαπτόμενη Αρχαιολόγος στο Λονδίνο, παρακολούθησα μια διάλεξη για την Βεργίνα. Υπερφίαλοι, σχολίαζαν τα αγγλικά του Ανδρόνικου, όσα θεωρούσαν πως ήσαν φαντασίες του, κι έσκυβαν σαν ύαινες στο νεκρό του Αλεξάνδρου, ελπίζοντας να γυρίσουν στο στόμα τους μια ελάχιστη μπουκιά από το μεγαλείο που κανένας στρατηγός της δικής τους αιματοβαμμένης Αυτοκρατορίας δεν μπόρεσε ποτέ να πλησιάσει.

Σαν να κατέκλεισε την ψυχή μου η Φυλή, στάθηκα όρθια στο αμφιθέατρο, κι υπερασπίστηκα την αλυσίδα την οποίαν σχημάτιζαν ο Ανδρόνικος, ο Αλέξανδρος, ο Φίλιππος και η Μακεδονία, και που με ένωνε με την Πατρίδα μου. Τα χρόνια κύλησαν και το 1992 οι Έλληνες κυκλοφορούσαν με τον «ήλιο της Βεργίνας» στο πέτο. Η Ελλάδα είχε γίνει μόδα. Φευ, όπως γνωρίζει το Σύστημα να πράττει, η λαϊκή βούληση παρακάμφθηκε. Στην κρίση των Ιμίων, μια δράκα Εθνικιστών εμπρός στην Βουλή έσωσαν την Τιμή του Έθνους. Ήσαν Χρυσαυγίτες. Οι «σώφρονες πατριώτες» κατάπιαν την ντροπή με ξηρούς καρπούς και ουίσκυ, αναλύοντας τα στρατιωτικά δεδομένα που αναπαρήγαγαν οι τηλεοράσεις. Έτσι είναι πάντα. Μόνο αν πειραχτεί το πορτοφόλι τους και τελειώσουν οι πιθανές παραλλαγές των συμβιβασμών που μπορούν να κάνουν, σαλεύουν οι καθεύδοντες αστοί. Έτσι ενοχλούνταν με τον Καλαποθάκη, την ΕΜΠΡΟΣ και τον Μελά, που ανακινούσαν το θέμα της Μακεδονίας, και τους έβαζαν σε μπελάδες.

Παραμονή των Φώτων, σε διπλανό μου τραπέζι εστιατορίου των Αθηνών, παραγγέλνει μεσημεριανό ο «Τήλεφος» της Καθημερινής. Μοναδική στο ρεπορτάζ του Πολιτισμού, κάλυπτε και τις δραστηριότητες του Λυκείου των Ελληνίδων, του οποίου ήμαστε μέλη με την μητέρα μου, κι από εκεί μου είχε γίνει συμπαθής. Χρειάζεται να διαθέτει κάποιος λεπτοφυείς απολήξεις για να αντιλαμβάνεται τον Ελληνικό Πολιτισμό πέραν του φολκλόρ, και η Ελένη Μπίστικα διαθέτει αυτή την λεπτότητα, δεμένη σε παράδοξη αρμονία με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο. Μιλήσαμε, εν παρόδω, και για την σκαιά αποπομπή της από την Καθημερινή, τον περασμένο χρόνο, την οποίαν ανέλαβε το αγαπημένο παιδί των «συνετών πατριωτών» και της Αμερικανικής διπλωματίας, Αλέξης Παπαχελάς. Παραδίπλα, δυο κομματικοί Νεοδημοκράτες, τα είχαν βάλει με την απραξία του Προέδρου της ΝΔ στο Μακεδονικό, και σχολίαζαν εντόνως το πόσο απογοητεύει τους οπαδούς. Σκέφτηκα πώς άνθρωποι με καλές προθέσεις καταφέρνουν να βγάλουν από τα μάτια τους τις παρωπίδες μόνον όταν θιγούν τα συμφέροντά τους, προσωπικά ή κομματικά. Στο αναμεταξύ σιωπούν εμπρός στην αδικία, την αμετροέπεια, την προδοσία, πιστεύοντας τις διαβεβαιώσεις των πονηρών ρουφιάνων, πως οι ίδιοι είναι ασφαλείς. Φευ!

«Qui tacet, consentire videtur». Όποιος σιωπά, φαίνεται ότι συναινεί, διδάσκει το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Πόσο ακόμη θα συναινέσουν στην προδοσία των «πιστεύω» τους; Όσο κι αν στο μυαλό τους υπάρχουν «καθωσπρέπει» λύσεις στα προβλήματα της χώρας, εσωτερικά και εξωτερικά, η πραγματικότητα ωθεί ταχέως στην αποκάλυψη του μόνου αδήριτου «πρέπει» : της επιβίωσης του Έθνους. Για αυτούς που συμφέρει να διατηρηθεί το σαθρό status quo, δικαιούνται δημοσίου λόγου οι ανθέλληνες της Αριστεράς, το ΚΚΕ, οι «συλλογικότητες», οι «αντιεξουσιαστές», οι ΜΚΟ, αλλά όχι οι Εθνικιστές. Η κυβέρνηση έκανε μάλιστα λόγο για «συμπόρευση» της Εκκλησίας με την Χρυσή Αυγή και επέπληξε τον Αρχιεπίσκοπο, ωσάν ιερωμένοι και λαός, και όσοι βλέπουν στην Χρυσή Αυγή την τελευταία ελπίδα για ένα Ελληνικό Αύριο απέναντι στην επέλαση των Παπαχελάδων, να μην είναι φορείς τους οποίους οφείλει η κυβέρνηση να ακούσει, ιδιαίτερα στα εθνικά ζητήματα, όπως το Μακεδονικό.

Οι πολιτικάντηδες, όταν τα βρίσκουν σκούρα, επικαλούνται την «εθνική ομοψυχία». Λοιπόν, εθνική ομοψυχία υπάρχει, και δεν θα υπαγορευθεί από τους εξ ιδεολογίας αρνητές των συνόρων. Το 81,9% των Ελλήνων είναι σύμφωνο με την θέση που εκφράζει μόνη από τα κόμματα του Κοινοβουλίου, η Χρυσή Αυγή, εναντίον του σφετερισμού του ονόματος της Μακεδονίας από το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων. Κοιτάζω πάλι το εξώφυλλο της εφημερίδος «Χρυσή Αυγή» του 1993, με την φράση «Κανένας συμβιβασμός για την Μακεδονία μας». Όλη η πορεία της ζωής μας, κατατείνει προς την ροπή που της δόθηκε και την κατεύθυνση την οποίαν επιλέξαμε. Κάποιοι θα υποστέλλουν σημαίες, και κάποιοι δεν θα συμβιβάζονται. Οι δειλοί, λένε τον δρόμο μας μοναχικό, μα κάνουν λάθος. Πλάι μας, πίσω μας και εμπρός μας, είναι οι συμμαχητές μας, Φαλαγγίτες και Μακεδονομάχοι, αυτοί που έφυγαν κι αυτοί που θα ’ρθουν. Και το σπαθί μας. Μαύρο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/gia-thn-makedonia-mas1#ixzz54HZM8IlT

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ φ.234

 

Tον Σεπτέμβριο του 2014, με αφορμή την αποκάλυψη του, σιωπηλώς εγκαταλελειμμένου  σήμερα, ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη, ο τακτικός συνεργάτης της ΕΜΠΡΟΣ, Χρήστος Κοσκολός, Ιατρός –Ακτινολόγος, Ταξίαρχος ε.α., είχε γράψει ένα κείμενο του οποίου απόσπασμα παραθέτουμε:

“Ύστερα από 2.500 χρόνια, και το όνομα μόνον του μεγάλου Έλληνος τρομοκρατεί τους “προσκυνημένους” των σκυλόφραγκων και των πέραν του Ατλαντικού ψευτοπλανηταρχών. Είναι φυσικό ο «βασιλεύς των βασιλέων», να κινήση τον φθόνο των ασημάντων και των μετρίων, οι οποίοι αφθονούν σε κάθε εποχή. Ο φθόνος κατοικεί σ’ όλες τις ανθρώπινες ψυχές εκτός από τις αληθινά μεγάλες. Αυτός προσπαθεί να μικρύνη το μεγαλείο του Αλεξάνδρου, αποδίδοντας σε εύνοια της τύχης τα ένδοξά του τρόπαια. Οι μικροί και οι μέτριοι, μη μπορώντας να μεγαλώσουν αυτοί, προσπαθούν να μικρύνουν τους μεγάλους. Για να μικρύνουν την απόσταση. Και πετυχαίνουν το αντίθετο. Αποδεικνύονται πιο μικροί ακόμα. Ο Αλέξανδρος αντιμετώπιζε το θολό ποτάμι των χαμαιζήλων επικρίσεων και τον ζοφερό χείμαρρο των συκοφαντιών, που έχουν στόχο κάθε εξαιρετική προσωπικότητα. Ο Ντελακρουά μία λέξη βρήκε για να χαρακτηρίση τους επικριτές του Ρούμπενς: «Ευνούχοι». Αυτή η λεξούλα είναι εξόχως αποκαλυπτική για τα γενεσιουργά αίτια και τις άφαντες ψυχικές διεργασίες, που διαμορφώνουν τους στείρους αρνητές και τους βδελυρούς συκοφάντες του Μεγίστου των Ελλήνων, Βασιλέως της Μακεδονίας Αλεξάνδρου του Γ’. Ας απευθυνθούμε με σεβασμό, με τιμή, με υπερηφάνεια και με δέος στον Έλληνα Κοσμοκράτωρα και εκπολιτιστή με λίγα -πολύ φτωχά για το μεγαλείο του- λόγια: –

ΑΛΕΞΑΝΔΡE, ψυχή της ψυχής μας

αίμα της καρδιάς μας,

όνειρο άπιαστο της ζωής μας

νανούρισμα των παιδικών χρόνων μας

στήριγμα για τους μεγαλύτερους και

τρόμος των εχθρών μας,

Βασιληά της Μακεδονίας μας

και δόξα της Ελλάδας μας.

ΖΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ,

τα περήφανα παιδιά της δόξας σου,

τους «απροσκύνητους» Έλληνες,

τα παιδιά μας, που φέρουν με

τιμή το δοξασμένο σου όνομα,

τις γυναίκες μας, που μας κοιτάνε

με δέος να μιλάμε για σένα και

τους νεκρούς γονείς μας,

που μας μεγάλωσαν με την δόξα ΣΟΥ».

«Αγράμματος, γραφικός και παληομοδίτης», συνεχίζει την υπογραφή του, περιγράφοντας σκωπτικά τον εαυτό του ο αγαπητός μας συνεργάτης, Στρατιωτικός Ιατρός. Με τον αυτό τρόπο περιγράφουν οι γραικύλοι τους Έλληνες Εθνικιστές, όσους αντιτίθενται στις διαρκείς και επαναλαμβανόμενες υποκύψεις  των κυβερνώντων Αριστεράς και Δεξιάς, στην …υπερδύναμη των Σκοπίων.

Τους επόμενους μήνες το «νέο Μακεδονικό» ζήτημα για το όνομα της «Νέας Μακεδονίας» θα απασχολεί τον Τύπο. «Μακεδονομάχοι» και «συνετοί» θα ξιφουλκούν, τάχα, στα τηλεοπτικά παράθυρα, σε ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο όλοι γνωρίζουν και όλοι σιωπηλώς αποδέχονται.

Στο σημερινό φύλλο,  φιλοξενούμε ένα χρονικό της κρίσης του 1992, μια σειρά λογικών επιχειρημάτων, για το «γιατί» τα Σκόπια δεν πρέπει να σφετερίζονται το όνομα της Μακεδονίας, για όσους χρειάζονται να ξαναθυμηθούν επιχειρήματα, την μαρτυρία της Αρχαιολογίας από την γη της Μακεδονίας μας, την στάση της Χρυσής Αυγής και την πρώτη δημόσια διαμαρτυρία των Εθνικιστών για το ζήτημα, αλλά και μια πολιτική ανάλυση της χρονιάς, από διαφορετική ματιά.

Για όσους εξακολουθούν να βάζουν στο ίδιο σακί πατριώτες και «πατριώτες», ας αναζητήσουν τα ονόματα όλων των «πατριωτών» της μεταπολεμικής «Δεξιάς» οι οποίοι αποδέχθηκαν την ονομασία «Μακεδονία» για το Γιουγκοσλαβικό κρατίδιο. Και μετά, ας ψάξουν το πρώτο φύλλο του ομώνυμου οργάνου της Χρυσής Αυγής, το οποίο έγραφε φαρδιά-πλατιά στις 10 Ιανουαρίου 1993, «Κανένας Συμβιβασμός για την Μακεδονία μας». Και ας διαλέξουν αν αγαπούν την Πατρίδα και την συνείδησή τους, ή τις τύψεις και την τσέπη τους.

(Δημοσιεύθηκε στην Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φ.234)

 

Το σπαθί της Μακεδονίας (στίχοι, βίντεο)

 

 

 

Απορώ Μακεδονία, πώς βαστάς υπομονή,

και πώς βλέπεις τα παιδιά σου μέρα νύχτα στη σφαγή.

Τι να κάνω η καημένη που ‘μαι αλυσόδετη,

και δεν είμαι ελευθέρα για να σύρω το σπαθί.

Αυτό το μαύρο το σπαθί μου είναι ανάγκη να βαφεί,

απ’ το αίμα των εχθρών μας η Ελλάς να δοξαστεί.

Του Αλεξάνδρου η πατρίδα πάντα είναι ελληνική,

των εχθρών μας η ελπίδα ψεύτικη είναι κι ας χαθεί.

Στην Ανατολή και Δύση έτρεχε σαν αστραπή,

τ’ όνομά της να κηρύξει, ποία είναι αυτή η γη.

Μη φοβείσθε Μακεδόνες και δεν είστε μοναχοί,

τρεις χιλιάδες Ευζωνάκια έρχονται για βοηθοί.

Στέρια – στέρια βασταχτείτε τ’ Αλεξάνδρου τα παιδιά,

στους εχθρούς ν’ αντισταθείτε με ελληνική καρδιά.

Του Αλεξάνδρου η πατρίδα πάντα είναι ελληνική,

των εχθρών μας η ελπίδα ψεύτικη είναι κι ας χαθεί.

Κωδωνοφόρος από τον Βόλακα Δράμας