Βλέπω αρκετούς νέους αλλά και μεγαλύτερους, να στενοχωριούνται και σχεδόν… να ντρέπονται που θα μείνουν στην Ελλάδα και φέτος το καλοκαίρι, λόγω οικονομικών προβλημάτων και που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για τις διακοπές τους όπως έκαναν στα προ κρίσης χρόνια.
Αυτό το βρίσκω αδιανόητο και κομπλεξικό εκ μέρους τους, αφού θα έπρεπε να εκτιμήσουν την ευκαιρία που τους δίνεται να κάνουν τις διακοπές τους (όσοι ακόμα το μπορούν!) στην Πατρίδα μας, η οποία είναι η ομορφότερη Χώρα στον κόσμο. Και δεν το λέω εγώ, όπως η κατσαρίδα που νομίζει ότι το κατσαριδάκι της είναι το ομορφότερο μωρό του κόσμου, αλλά πραγματικά βρισκόμαστε στο ωραιότερο σημείο του πλανήτη, αντικειμενικά και με παγκόσμια αναγνώριση. Τώρα που τελείωσαν τα τρελά και καταστροφικά διακοποδάνεια, καιρός είναι να βοηθήσουμε οικονομικά την Πατρίδα μας με τον εσωτερικό τουρισμό και να μην βγει ούτε 1 ευρώ εκτός Ελλάδος. Δεν καταλαβαίνω γιατί να ξοδεύουμε τα διαθέσιμα ευρώ μας στις αγορές των πλούσιων μουσουλμανικών χωρών (π.χ. Ντουμπάι!) και γιατί πρέπει να τρέχουμε στις ερήμους πάνω στις εξαντλημένες καμήλες στην Αφρική ή καβάλα πάνω στους βασανισμένους ελέφαντες στις ζούγκλες της Ν.Α. Ασίας, αντί να γνωρίσουμε, εφόσον αναζητάμε την περιπέτεια, τις μυστικές «άγριες» ομορφιές της Πατρίδας μας, που για να τις εξερευνήσουμε όλες δεν μας φτάνει μια ολόκληρη ζωή. Κι έπειτα, δεν μας φτάνουν οι θλιβερές εικόνες από τους ποικιλόχρωμους λαθροεισβολείς μουσουλμάνους, που έχουν κατακλύσει την Πατρίδα μας και τους βλέπουμε καθημερινά ανάμεσά μας; Είναι ανάγκη να πληρώσουμε κι από πάνω για να πάμε να τους δούμε και στο… φυσικό τους περιβάλλον; Ίσα – ίσα που θα πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό το λαθρο-σκηνικό, των μεγάλων πόλεων κυρίως και να γυρίσουμε έστω για λίγο στα αγνά ακόμα χωριά της Ελληνικής επαρχίας, απ’ όπου έχουμε απομακρυνθεί και έχουμε αποξενωθεί. Σου λέει, «πού να πάμε; στην κορφή του βουνού, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού;» NAI!!! Ακριβώς εκεί, όπου δεν έχει… «νυχτερινή ζωή», αλλά σε περιμένουν με λαχτάρα, με αγάπη και με ανοιχτή αγκαλιά, μ’ ένα ποτήρι παγωμένο νερό με το «υποβρύχιο» και το γλυκό του κουταλιού φτιαγμένο από τα χεράκια της γιαγιάς σου. Ή ακόμα, στο ταπεινό εξοχικό της θείας Ευταλίτσας και του θείου Χαράλαμπου, που τόσο ανόητα έχεις σνομπάρει στο παρελθόν όποτε σε καλούσαν, με τους φρεσκοασπρισμένους τοίχους και την θεϊκή «χωριάτικη» με αγνά αγγουράκια και ντομάτες από τον κήπο τους. Αλλά και στο λυόμενο (ακόμα και… αυθαίρετο!) του ξεχασμένου ξαδέρφου σου, στην… παρακατιανή για τα γούστα σου τα κοσμοπολίτικα(!), Λούτσα, με το καρπούζι στο βραχάκι να δροσίζεται από το κύμα, μέχρι να φαγωθεί μαζί με τις λιχουδιές που έχουν τα ταπεράκια. Ας ξεφύγουμε από την ψυχοφθόρα και εθνοκτόνα ξενομανία μας και τότε θα νοιώσουμε ότι είμαστε μέρος της Ελληνικής Φύσης, ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της, γέννημα – θρέμμα, ποίημά της και γι’ αυτό πρέπει να ζούμε αυτή την Φύση για να καταλάβουμε τι εστί ΕΛΛΑΔΑ. Να γυρίσουμε στα ξεχασμένα και εγκαταλελειμμένα εξοχικά, σε βουνό ή θάλασσα, να τα περιποιηθούμε, να βρεθούμε με φίλους και συγγενείς όπως τις παλιές οικογενειακές στιγμές, να φέρουμε και τα μικρά παιδιά, τα Ελληνόπουλα, μακριά από την τεχνολογία, κοντά στην φύση για να γνωρίσουν την Ελλάδα μας και να την αγαπήσουν. Να έρθουν σ’ επαφή με την ύπαιθρο, να δουν από κοντά αγροτόσπιτα και ζώα, αφού μέχρι τώρα έχουν δει τις κότες μόνο στον φούρνο με πατάτες, τ’ αρνιά και τα κατσίκια μόνο στην σούβλα, ενώ νομίζουν ότι «τα ψάρια είναι τετράγωνα και ζουν σ’ ένα κουτί, μέσα στην κατάψυξη».
Ανακαλύπτουμε τις κρυφές ομορφιές της Πατρίδας μας, όπως τις λιγότερο προβεβλημένες Αρχαιότητες, πανέμορφα και απομακρυσμένα Μοναστήρια, άγνωστες σπηλιές και δάση, μαγευτικές λίμνες και ποτάμια και ονειρικά τοπία με μοναδικά τοξωτά πέτρινα γεφύρια. Ίσως η «κρίση» να μας φέρει πάλι κοντά σε οικογένεια και φίλους, να ξαναβρούμε στην απλότητα κάποιες ξεχασμένες Αξίες, να βρισκόμαστε όπως παλιά μεταξύ μας οι Έλληνες, να κάνουμε διάλογο (πέρα από τον αυτοαποκλεισμό μας με τα κινητά και τους υπολογιστές!) να συζητάμε για τις απόψεις μας, να ανταλλάσσουμε ιδέες και γνώμες στον φρεσκοποτισμένο κήπο του παλιού εξοχικού (όχι από το internet!) όπου μοσχοβολάει ο βασιλικός, ο δυόσμος, το γιασεμί και το νυχτολούλουδο και τα παιδιά όπως παλιά, να παίζουν έξω στις αλάνες και στους χωματόδρομους, με κλειστές τις τηλεοράσεις για όλους, μικρούς και μεγάλους. Να μαζεύουμε από τους φράκτες μας τις ελιές και τα σύκα, από τις κληματαριές τα σταφύλια, πριν να πέσουν στο χώμα και σαπίσουν, αφού αυτοί οι καρποί είναι πιο αγνοί και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς του «σουπερμάρκετ», άρα να μην τους περιφρονούμε σαν κακομαθημένοι αστοί.
Σκέψου, να ξυπνήσεις το πρωί πριν το χάραμα, να σταθείς στην ακρογιαλιά κοιτάζοντας τον ορίζοντα και να δεις τον Ήλιο να βγαίνει από την θάλασσα, με το Φως του να χρυσώνει τ’ αρμυρό νερό. Θα νοιώσεις πρωτόγνωρα συναισθήματα, βαθιά συγκίνηση που θα σε κάνει να δακρύσεις, όπως και το να βλέπεις την νύχτα τ’ άστρα να λάμπουν στον ουρανό ή τ’ ασημένιο ολόγιομο φεγγάρι. Αυτές είναι μαγικές στιγμές που σου προσφέρει η Ελληνική Φύση, ανεπανάληπτες, μοναδικές, όπου νοιώθεις να δένεσαι άρρηκτα μαζί της, με δυνατά συναισθήματα αγάπης για την Πατρίδα σου, που δεν θα τα νοιώσεις ποτέ και σε κανέναν άλλο ξένο τόπο, όσο ρομαντικό κι αν σου φαίνεται το παρδαλόχρωμο ηλιοβασίλεμα πίσω από τις ξωτικές χουρμαδιές στον Ινδικό Ωκεανό. Και το βράδυ, αν έχεις την τύχη να κοιμάσαι σε μια ασφαλή και δροσερή αυλή, και αν όχι, από το παράθυρο να κοιτάς τον καθαρό έναστρο ουρανό, να νοιώθεις την λατρεία γι‘ αυτή την μοναδική Πατρίδα και αυθόρμητα να θέλεις να της μιλήσεις, να βγαίνει από μέσα σου η λαχτάρα να της το εξομολογηθείς και χωρίς να το καταλάβεις να της λες αυτό που νοιώθεις: Ρώτα ένα αστέρι απ’ τον ουρανό σου, να σου πει πόσο σ’ αγαπώ, Ελλάδα μου!
Π.Ε.Β.
Αθήνα – Κυψέλη
Υ.Γ. Μην εγκαταλείπετε τα παλιά εξοχικά. Οι λαθροεισβολείς, αφού πρώτα τα κλέψουν, στην συνέχεια, ανενόχλητοι μένουν μέσα μόνιμα! Ξεκουμπίδια!
(Εθνική Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ)
